Bir çiçekçinin önünden geçerken düşündüm seni. Alsam mı dedim bir buket çiçek? Sonra hangisini sever acaba diye geçirdim içimden. Gül, nergiz, karanfil, papatya, nergiz, ... Hımm, nergiz...
Kokusu güzeldi nergizin senin gibi. Hem beyazdı, masumdu senin gibi. Yeşili, sarısı, beyazı... Bahardı kış gününde. Senin gibi, sen gibi.
Sonra acaba dedim kızar mı alsam? Çiçek de neymiş boş iş, gereksiz masraf mı der? Beğenmez mi? ...
Vazgeçtim...
Her zaman yaptığım şeyi yaptım ve yine vazgeçtim. Cesaretsiz olan bendim. Aşkta bencildim, kimsenin sevgisiyle ilgilenmedim. Kimse benim sevgimle ilgilensin de istemedim. Belki de o yüzdendi sessiz gidişlerim. Büyüktü sevgim, ulaşılmaz. Sanki dokunsan büyüsü bozulacak.
Uzayan yollar, geçip giden yıllara eş değerdi. Yollar uzadı, yıllar geçti. Ben hep sustum sevgili. Suskunluğum rüzgar oldu, rüzgarlar ağıt oldu, zılgıt oldu düğün gecende. Göz yaşlarım yağmur oldu, fırtına oldu, sel oldu. Anlamamak kolaydı, hiç bilmeyene.
Çok bilinmeyenli bir denklem değildim görmek isteyene. Altı üstü kadındım. Ezdiğiniz, hor gördüğünüz, bile bile yaralarına bastığınız, sevmediğiniz...
Görmediğiniz...
Başka kadınlarla kendimi kıyasladım hep. Neyim eksikti? Onlar gibi gülmeyi beceremem miydi problem ya da üstümdeki esvap mıydı sorun? Yok, yok kesin konuşmayı beceremiyordum. Yakıştıramıyor muydun kendini bana? Güzel mi ya da sarışın mı olmalıydım belki biraz da zayıf, ha şöyle manken gibi alımlı, azıcık da saf.
Saf... Evet, biraz saftım galiba. Seni delicesine sevdiğine inanan bir saf...
Anlamıyorum, anlayamıyorum.
Sevmek nasıl zor olabilir ki karşındaki taparcasına severken seni? Kör olmak acaba böyle bi şey mi?
Bitmek tükenmek bilmeyen gecelerde yalvardım yaradana tek isteğim çok sevilmekti. Fakat eksikti duam. Ben, ben de sevmeliydim en az onun kadar beni seveni.
Unutmak...
İnsan hiç kendi cehennemini unutur mu? Cennet vaad edilse de insan merak ediyor dalındaki o kırmızı elmanın tadını, öyle değil mi?
Bir çiçeği koklarken düşündüm seni. Kokusu yalancı bir baharı andırıyordu. Gülümsedim... Kucağında çocuğunla hayal etmek seni, istemsizce gülümsetti beni.
Ayşe Özge...
