Światło gaśnie.
Widzę cię obok.
Zapalam znowu.
Nie widzę nikogo.
Ciemność mnie rani,
Bardziej niż brak ciebie.
Gaszę światło.
Przytulam się do ciebie.
Ból rani me serce,
Wbija w nie kołek.
Przytulam cię mocniej,
I czuję bliski koniec.
Zamykasz oczy.
Otwierasz drzwi.
Zapalasz światło.
Znikasz jak dym.
Zaczynam płakać,
Nie zamierzam przestać.
Bo żeby nie płakać,
Przy stracie przyjaciela.
Trzeba być idiotą.
I na prawdę nie mieć serca.
A ja je mam.
I nie zamierzam przestać.
Nie zbyt mi wyszedł ten wierszyk, ale...
Zrobiłam go z myślą o mojej przyjaciółce. Po mimo tego że boję się ciemności, aby ją zobaczyć mogę zgasić światło.
Oprócz tego, powodem były też toksyczne przyjaźnie. Bo tylko idioci nie płaczą przy stracie przyjaciela. Czy w płaczu jest coś złego? Uczucie to uczucie. Nie zależnie jakie...to jednak jest.
Miłego dnia czy też nocy serduszka♥♡
