İntiqam Ateşi❎🚫

9

"Zeyneb... Her şey yaxşı olacaq İnşAllah"

Bu ses. Men bu sesi ilk defe eşitmirdim. Çox tanış amma i qederde uzaq bir ses idi. Arxamı dönüb kimliyine baxacaq halda deyildim. Olanların bir yuxu olması üçün dua edirdim. Bu ses meni tutan adamın sesine benzeyirdi. He o idi mene eve girmemeyim üçün meni saxlayan adın sesi idi. Amma bu sesi men evvelde eşitmişdim. Harda

"Zeyneb" boğuq sesle nene seslendi. Sesinnen ağladığı bwlli olurdu.

"Nolar salitleş... Senin heç bir günahın yoxdur. Sen elinden geleni etmisen" sağ terefinde yanıma oturdu. Kim olduğunu bilmek isteyirim amma başımı terpedecek halım yox idi. Bir nöqteye gözlerimi dikib qırpmadan baxırdım. Günelin xatireleri beynimde canlanırdı. Gülüşleri, şıltaqlıqlqrı, zarafatları, her şeyi... İçim ele yanırdı ki, ele yanırdı ki, anlata bilmerem. Anlatılnaz bir hisdir bu. Bir daya onu görmeyeceyim, sarılmıyacağım, incitmiyeceyim ağlıma geledikce deli olurdum.

"Ağlama... Sus" dediyinde yanağımdan süzülen yaşı hiss etdim. Gözlerimi baxdığım nöqteden çekdim. Yanımda oturan adamı görmek isteyirdim. Yavaş şekilde başımı sağa doğru çevirdim.

Gördüyüm insanla şok oldum. Onun ne işi vardı burda

"Si...siz?" gözleri yaşla dolu mene baxırdı

"He men" gözlerine dolmuş yaşlar yanağından süzülmeye başladı. Gözlerime ele baxırdı ki, onun gözlerinde yox olmuş kimi oldum. O qeder derib idi ki o baxışlar o derinliye düşen ordan çıxa bilmezdi.

Eli ile nazikce yanağıma toxundu, baş barmağı ile göz yaşlarımı sildi. Qoxusu ele gözel idi ki, insanı ele sakitleşdirirdi ki

"Üzülme... Her şey yaxşı olacaq... Her şey" Ne deyirdi o bele. Yaxsımı olacaq?

"Artıq heçne yaxşı olmayacaq... Heçne" diyerek önüme döndüm.

"Niye eleb deyirsen Zeyneb?.. Her insanın heyatında pis günler, acı xatireler olur. Her birimiz kimise itirik. Bilirem bu çox ağırdı, çix can yandırır amma bu deyişen deyil. Olana ve ölene çare yoxdur bu heyatda. Ne qeder ağkmlasanda, sızlasanda, üzülsende çare yoxdu, o geri dönmeyecek... Bir bacını itirmwk çox ağırdı. Amma unutmalısan. İlk itgiden bu qeder pis olursan gelecekde ne qeder yazınını itirecelsen onda neyniyeceksen? Deli olacaqsan? Özünü öldüreceksen? Neyniyeceksen? Qalxmağı bacarmalısan..." o danışırdı menimse ağlım "bu ilk itkindir" cümlesinde ilişib qalmışdı

"Bu ilk itgimdi?... "Çetinde olsa ayağa qalxdım. Oda  qalxıb düz qarşımda dayandı. Gözlerimden yaşlar sel kimi axmağa başladı

"Bu ilk itgimdi hee?... Sen ne bilirsen menim heyatımı, sen ne bilirsen yaşadıqlarımı, sen ne bilesen ne çeldiklerimi, neçenci itgim olduğunu"  ağlayaraq bağırırdım o da anlamsızca üzüme baxırdı "heç ne bilmirsen .  sen menim heyatımla bağlı heçne bilmirsen."

"Zeyneb sakitleş... Men heçne anlamıram... Sehv bir şeymi dedim, hereketmi etdim niye bele edirden?"

"Anlayada bilmezsen... Sen.. Menim.. Heyatımı.. Anlaya.. Bilmezsen" sözleri tek-tek deyirdim

"Axı ne olub Zeyneb. Sen niye..." sözünü kesdim

"Ne olub?... Ne olub he... Gel menimle"qolundan tutub çeke çeke aparırdım. O ise heyretle mene baxır amma etiraz etmeden arxamca gelirdi

Gldiyimiz yere çatdıq. O heyretle ve qorxuyla mene baxdı

"Biz bura niye geldik... Mezarlığa"

He mezarlıq sehv duymadınız. Gündüzleri bele yanından tek keçmeye qprxduğum yere indi axşam gelnişem ve tek deyilem. Onu niye bura getirdim bilmirem. Her şey ani gelişdi

"Bu qebirler kimindi?" yan yana düzülmüş ve baş uclarında dayandığımız 4 qebri gösterdi.  Gözümü qebirlerden çekib onun üzüne baxdım sonra ilk qebre bazdım elimi baş daşının üstüne qoydum

"Bu... Bu menim ilk itkimdir... Atam" arxaya dönüb üzüne baxmırdım amma üzüldüyünü anladım. "Onu 16 yaşımda itirdim. Qollarımda can verdi". Sonra ikinci qebre yaxınlaşdım

"Bu ikinci itkimdir... Anam... Onu 18 yaşımda itirdim. Son nefesinde onu göre son kez sarılıb seni sevirem diye bilmedim. Cesedine sarıldım" Yanıma geldiyini hiasetdim. Üzüme baxırdı. 3cü qebre yaxınlaşdım

"3 cü itgim... Qardaşım... Meni qurtarmaq üçün öz heyatınnan oldu."  Sonra diger qebre yaxınlaşdım

"4cü itgim... Seyid... Sevgilim. Öldüyü gün mene yeni evlenme teklifi etmişdi. Gözümün önünde vuruldu. Mene göre sevdiyim biri olduğu üçün" elini çiynime qoydu. Ağlayırdı hissede bilirdim

"5ci itgim... Bacım. O da onların aırasına qoşuldu. O da meni qoydu getdi... Mene göre" qarşıma keçdi.

"Bağışla Zeyneb... Bilmirdim men..." sözünü kesdim

"Senin heçbir günahın yoxdu hardan bilesen. Sadece ilk itgi dediyinde tesir etdi... Bax gördüyün bu 5 nefer indi mene göre burda, qara torpağın altındadılar. İnsanların haqqını qorumağa çalışarken her şeyimi itirdim"