İntiqam Ateşi❎🚫

5

Güneli mektebe apardıqdan sonra mende işlediyim mektebe getdim. Azerbaycan dili ve edebiyyat müellimesi idim. Bu işi çox sevirdim. En azından azcada olsa meni şenlendirirdi.

Menketebe çatdığımda dersin başlamağına 5 deq vardı. Bu gün 4 saat dersim vardı. Çox yorulacağımı bilirdim. Müellimler otağına kecerek her kese salam verdim 9B nin jurnalını götürerek kalidora çıxdım. Yavaş addımlarla sinife doğru ilerlemeye başladım. Qapıya yeni çatmışdım ki zeng vuruldu ve bütün uşaqlar siniflere toplandılar. Hay küylü mekteb kolidorları derin sessizliye qerq oldu.

İçeri girdiyimde uşaqlar deyib gülür, decellik edirdiler. Meni gördükleri an ayağa qalxdılar

"Salam uşaqlar"dedim sakit bir ses tonuyla gülümseyerek

"Salam müellime" deye bir ağızdan qarşılıq verdiler. "Eyleşin uşaqlar".  Yerime eyleşerek jurnalı açdım

"Sinif nümayendesi zehmet olmasa ayağa qalx" dediyimde Aytac ayağa qalxaraq

"Buyurun müellime" diyerek cavab verdi

"Davamiyyet necedir?"

"100% müellime. Her kes dersdedi"

"Oldu. Eyleşe bilersen... Demeli uşaqlar" dedim ayağa qalxaraq "bu gün indiye qeder keçdiyimiz derslerden sual cavab edecem. Bilirsiniz artiq birinci yarım ilin axırlarıdı. Her kese rüblüye qiymet yazmalıyam. Ona göre kimin ne qeder bilib, bilmediyini öyrenmek isteyirem."uşaqlardan sevinenide oldu kederlenenide. Amma çare yoxdu qurtula bilmeyecekler. "Hazırıqsa başlayaq"

------------------------------------

Murad dayının dilinden:

Atasını itirdiyinde Zeynebin cemi 16 yaşı var idi. Dizlerinin üstünde atasını itirmişdi o. Hemde bu yaşda. Xeste anası 14 yaşında qardası ve 6 yaşında bacısı ile çetin heyat yaşayırdı. Onlara tek başına baxırdı. Demek olar ki köçkün heyatı yaşayırdılar. Arxalarınca mafyalar düşmüş her yerde onları axtarır öldürmek isteyirdiler. Atasını öldürmeyi bacarmışdılar. İndide geride qalanları öldürmek isteyirdiler. Yerlerinin belli olduğunu anlayan Zeyneb her defe ailesini alır ve qaçırdı.

Ne qeder qorumağa çalışsada 16 yaşında bir qız bunu ne qeder sürdüre bilerdi ki. Mende ona yardım edir, qorumağa çalışırdım. Amma bu işi layiqi ile yerine yetire bilmedim. Nazile yeni Zeynebin anası ile qardaşını qurtara bilmedim. Bunu bacarmadım. Helede özümü bunda günahlandırıram. Zeyneb her kesini itirdikden sonra bacısı Günelle menim evime yerleşmişdi. O, ailesinin qatilini tapıb ondan intiqam almaq hevesinde idi. Ve her yerde o eclafları axtarırdı. Artıq qaçmırdı. Artıq onlardan qorxmurdu. Onlarla üzleşmek isteyirdi. Ailesini ondan alan her kesden tek tek intiqam almaq isteyirdi. Ne qeder çalışsamda onu bu fikrinden daşındıra bilmirdim. İnad edirdi ve ölümü bahasına bele olsa o insanları tapıb mehv edeceyini deyirdi.

Amma ne de olsa ona oxumasını ve geleceyini riske atmamasıni dedim. O da qebul etdi. Oxudu ve indi 25 yaşında genc, gözel ve bacarıqlı bir müellime oldu. Onunla fexr edirem. Amma yenede o intiqam almaq fikrinden dönmürdü.

Ona bu işinde bacardıqca kömek etmeye, onu tek qoymamağa çalışırdım. Tek isteyim ona ve Günele bir şey olmamağı idi. Çünki onalrı çox sevirdim. Qızlarım kimi idiler. Her pis günümde yanıma geler mene destek olardılar. Onlar menim tek yaxınım, tek sevdiklerim idi. Onları itirmek istemirdim

-----------------------------------------

Artıq son dersde idim. Yeterince yorulmuşdu. Artıq zengin çalıb dersin bitmesini uşaqlardan çox men isteyirdim. Nehayet zeng çaldı. Uşaqlar bağır çığırla çantalarını alib sevinerek sinifden bir-bir çıxırdılar. Ardlarınca mende çıxdım ve jurnalı qoymaq üçün müellimler otağına getdim. 10A sinifinin sinif rehberi mene baxaraq

"Sabax valideyin iclasımız var. Sizde gelib şagirdler haqqında fikrinizi valideyinlerle bölüşseniz yaxşı olar "dedi.

"Yaxşı müellime. İnşallah qatılmağa çalışacam... Helelik"diyerek otaqdan çıxdım. Günelin mektebi çoxda uzaq olmadığı üçün yeriyerek getmeye qerar verdim. Hemde temiz hava insana yaxşı gelirdi. Birden telefonuma zeng geldi. Baxdığımda yad nömre olduğunu gördüm. Evvelce tereddüd etdim amma sonra zengi cavablandırmağa qerar verdim

"Alo buyurun?"dedim sakit ses tonuyla. Amma cavab vermirdiler

"Alo... Eşidirsiz? Kimdi?"dedim yerimde dayanaraq

"Bu gün bacına son defe sarıl müellime xanım, son gününüzü birlikde keçirin. Sabaxdan artıq onu arzulayacaqsan"diyerek qehqehe atdı telefon arxasında qalın sesli kişi

"Alo...alo ne isteyirsiz bizden. Ona toxunmayın. Eşidirsiz... Bacarırsız mene yaxınlaşın... Ona bir şey olsa sizi bitirerem. Eşidirsizmi meni Alooo"telefonu üzüme bağladı.

Allahım bu neydi. Ne danışırdı bu adam. Hedef Güneliydi.

"Yox... Yox onu ala bilmeyeceksiz menen. Allahım sen yardım et."

Tez Günelin mektebine getdim dersden çxmağına hele 10 deq vardi. Mektebin heyetine keçib skamyalardan birinde eyleşdim. Axşam gördüyüm yuxu, gelen bu zeng. Neler olurdu bele. Onlar nömremi hardan tapmışdı axı. Birden o da getse. Yox buna icaze vere bilmezdim. Bacımıda itire bilmezdim. Neyneyecekdim, neylemeliydim axı. Murad dayıya bunu demeliydim. Amma indi vaxt yox idi.

Mektebin zengi çaldı. Uşaqlar bir-bir heyete axışmağa başladılar. Arxalarıycada Günel çıxdı ve mene yaxınlaşdı. Yanıma geldiyi an ona berk-berk sarıldim

"Nolub bacı?"dedi mene sarılaraq

"Heçne gözelim. Sadece içimden geldi"dedim ve ayrılıb elimle yanağını sıgalladım

"Gel meleyim. Gedek"

--------------------------------

"Günel, sabax derse getmeyeceksen, evden çöle çxmayacaqsan. Mektebde iclas var 1 saatlıq ora gedib gelecem men. Murad dayını yanına gönderecem. Senin yanımda duracaq. Ne olursa olsun çöle çxma" dedim qarşımda oturmuş bacımın elini tutaraq. Narahat olmuşdu oda

"Nolub bacı. Menede de. Axı niye?"
"Heçne soruşma sadece dediyimi et"diyerek ayağa qalxdım ve metbexe keçdim. Evvelce su içdim sonra Murad dayıya zeng edib bütün olanları ona danışdım. O da narahat oldu yazıq kişi. Bir beçe neferi bizi qorumaq üçün evin etrafına yerleşdireceyini ve Günelin yanından ayrılmayacağıni dedi

Artıq axşam olmuşdu. Bu günkü son namazımıda qılıb yerime uzandım. Günel çoxdan yatmışdı. Mende çox keçmeden yuxuya daldım

"Bacııı... Qurtar meniii" her yer qaranlıq, heçne görmürem, heçne anlamıram. Meşenin düz ortasındayam. Günel bağırıb meni çağırır yardım isteyir. Onu tapa bilmirem. Meşede qaçıram. Canavarlar uluyur. Qorxuram. Çox qorxuram

"Güneeelll. Hardasan... Gunel... Tapacam seni"

"Bacı qorxuram. Bacıı... Kömey ele nolar..."
Yoxdu heç yerde yoxdu. Tapa bilmirem. Zülmet meşede heçne görünmür

"Bacııı... Yoooxx" ses kesildi. Hardasan axı

"Güneeel hardasan.... Ses ver Günel..Meleyim"

Qaçaraq onu axtarırdım. Allahım o nedi bele. Canavarlar ne parçalıyor orda. Allahım yox yox Günel olmasın yox.

Aman Allahım Günel. Canavarlar onu parçalıyırlar. Yox

"Yoox buraxın onu. Günel.... Yooox"

Teşvişle oyandım. Nefes-nefese qalmışdım. Bu ne kabusuydu bele. Allahım neler olur. İki gecedir ki Günelin öldüyünü  görürem.

"Allahım sen yardım et. Onu mennen alma. Nolar"