Promises of the Past

The Promise of 'Til Death Do Us Part'

Dennise's POV

A week has passed. At ayun si Fana, still on her honeymoon. Bakit kaya hindi na lang siya tumira dun? Gastos lang yung pagtagal nila dun. Anyway, bahala siya, haha! mayaman naman asawa niya! :D

I was walking in the hallway, oo nga pala, 2 weeks na nakalipas nung nag-propose si Ven sakin. At hindi ko pa siya nakikita, duh? Baka may business trip? Pero as far as I can remember, nakita ko siya sa reception ng wedding ni beybs eh. Hmp! Yaan ko na nga *gulp* speaking of the devil...

"Good morning sir!", Bati ko.

Tumango lang siya at umalis. Luh~ Galit ba siya? Eh ano naman kung ni-reject ko siya? Amp, dumeretso ako sa office. Umupo ako, thinking.  Honestly, okay, I'll admit. The night we spent together, he told me the greatest thing when I was half-asleep, "You're the greatest thing that has happened to me. Please marry me." At kiniss niya ako sa forehead at nagpropose nga siya! Ano ba?! Tanga ko naman talaga! Syempre hind lang naman nung gabing yun niya pinatunayan na mahal niya ko! Grrr!!

"May problema ka ba, hija?", sabe ni ate marie. kaming dalawa lang andito eh.

"Uy ate! ahaha-ahaha, meron po."

Umupo siya sa tabi ko.

"Eh kase ate alam mo naman ang matter namin ni Sir Ven, ni Ven. Pero I think I was in a shock state! Pero kung mahal ko siya at sigurado ako, dib asinagot ko na siya. pero nakita niyo po, I ran away! Pero bakit ako ganito?! Feeling ko nagi-guilty ako pero hindi dapat! Pero inisnab niya ko kanina at ayoko nun! Pero wala po akong dun! Pero diba-----

At tumawa siya, wha-t?

"Hija kase, playsafe ka kase eh."

"Po?"

"Ano ba kasi talaga ang nararamdaman mo? yung totoo?"

"Ngayon po? Hindi ko siya kayang mawala. Yes, hinahanap ko siya pero natatakot ako Ate Marie. Baka iwan niya ako ulit eh."

"Jusme hija, alam mo naman na iniwan ka niya dahil lang din sayo!"

"ALam ko po, pero takot napo ako."

"EH ano pa bang patunay ang gusto mo?"

"Eh baka kasi--"

"Puro ka naman kasi, "baka kasi". Huwag mo hayaang manguna ang takot mo! Subukan mo, bata pa kayo."

"CHill po."

"Ayoko lang na magaya ka saken. Yes, I am happy with what I have right now. Pero I would be more happy if I had stayed with the person i truly loved. If he only fought and lived. Alam mo yun? Ni hindi ko siya napagbigyan. Kaya ikaw, huwag mo ng ulitin ang nangyare saken. okay ba yun?"

"So, give spacE?"

"Nasa saiyo na kasi yan kung paano mo iha-handle."

"Tama ka po."

At ngumiti ako Nasa kainan ako at tumugtog ang "Still"ng 98 degress. Naalala ko noon, kinannta niya saken ito dati kasi nagkaroon kami ng misunderstanding. may guy kase noon na nakipagkaibigan saken. Almost one week kaming puro away, di niya kasi magets na tinuruan lang ako nun. tapos nung okay na kami, madalas na away namin. I asked him kung nagsasawa na siya and we ended up na parang break up. pero one night, he called, bigla siyang kumanta:

"If the sun, should refuse to rise
And the moon, doesn't hang in the night
The tides won't change, seasons rearrange
When the world is through
I will still love you"

 At napatingin ako sa likod ko. He was holding a bowuet of paper roses. napaiyak ako,.

"I'm so sorry mahal ko. Sobrang hindi kasi ako komportable dun sa guy na yun. Nagseselos lang talaga ako, I'm sorry."

Niyakap ko siya.

"I'm sorry po. dapat pala  nakinig ako sayo, iba na kasi ang gusto niya. nagbago siya lalo nanung nalaman niyang nag-away tayo.  Sorry."

"Bati na tayo ha! I love you so much!"

"I love you more!"

At kiniss niya ako sa noo. *END OF REMINISCE*

Kinikilig ako, grrr!! MAtaas kasi pride ko. Natauhan ako ng lumapit si Amy.

"Are you okay?"

"Hindi na, nakita kita eh! haha! Peace Amy!"

"che! Umakyat ka rooftop! Magpahinga ka! Kuha ka fresh air! Masyado kang stress!"

"Oo na! Ayaw kita makita!"

"Akin na lang tong pagkaen mo ha!"

"Luh! Sinasabi ko na nga ba eh! SIge na!"

At iniwan ko na siya. Tama siya, masyado ako ng maraming iniisip. Naglalakd ako sa hallway. Patay ilaw sa hallway ah, at unti-unting bumubukas. Creepy! Pagdating ko sa dulo, hindi na bumukas yung ilaw pero may glow in the dark na letters. pakana ata to ni Amy eh!

"oNce YoU ENteR, yOU caN NEVER gO bAck. NEVER!"

Nakakatakot naman! Pero binuksan o pa din yung pinto out of my curiosity. Pagkabukas ko ng pinto, damn! Puro hearts, flowers at small dots sa baba. Naglakad ako s alikod ng pader, hala ka! may mangsosorpresa ata dito, atribida nanaman ako. Pero sige na nga, naglakad pa ko and I was shock with what I see! Nakatayo si Ven!! Andun sa gitna! may hawak an boquet ng roses! Lumapit pa ako more! Hindi maawat yung mga paa ko!!

Nagulat ako dahil nasa harap ko na siya. He knelt down, holding the roses at nasa gitna nito ang isang blue box (Favorite color namin to pareho). He spoke, this time it's just US.

"Dennise, I'm not forcing you to give me an answer right away or right now. I can wait like the way you did for me. But i really can't live without you. Imagine things without you! Those past years that we parted, all I felt was pan, hatred and pity all over myself! Bakit ako mahirap? bakit ayaw nila saken? But later on I understand, not knowing na Harris is obsess over you. I'm so sorry Dennise for keeping on blaming myself and not realizing how you feel. I'm so sorry", Tears suddenly fall from his eyes. Lumuhod ako at pinunasan ang luhang panay ang tlo sa mata niya. "You know how much i hate this, right?"

At nag-smirk siya. I smiled gently at sinabi ko:

"Will you marry me, Raven?"

"Wha---?", I kissed him.

"Alam mo namang hindi ako tumatanggap ng rejection Ven."

"And so,please stand up."

AT tumayo ako, we have the so-called mutual thinking.

"Dennise Loreyn, will you be my wife? Will you be my Mrs. Gonzales?"

"Yes, I do, Ven."

And we kissed passionately and hugged each other. I  cried and he wiped my tears and kissed me in my forehead. 

At dun lumabas ang mga chismosang employee niya, we started up laughing.