Hasta "Tamamlandı"

7.Bölüm Bedenimdeki Çizikler

Gözlerimi açtığımda abimler vardı iki yanımda, ambulans görevlileri, polis...
"Geçicek her şey kelebeğim, sakın korkma, biz yanındayız." Dedi o an daha fazla ağladım, canımı çok acıttılar abi dememek için çok zor tuttum kendimi. Hastaneye geldik bir çok tahlil yaptılar, kolumu bile oynatamıyordum canım çok acıyordu, ağrı kesici yapmaya gelmişlerdi çünkü bağırmalarımla hastaneyi inletiyordum. O sırada koluma baktığımda ise daha büyük bir şok geçirdim kolumda ve bacağımda en az 15 tane çizik vardı. Ağrılarımın en büyük sebebi buydu demek ki. Gözlerim fal taşı gibi açıldı abim hemen yanıma geldi donup kaldığımı fark edince bana sarıldı kafamı göğsüne koydum ve "canım çok acıyor abi." Diye bağırdım hemşire o sırada odaya girdi ağrı kesici iğneyi yapmaya geldi, iğneyi koluma yaptı ve çıktı. İğnenin etkisi o kadar yüksekti ki bir dakika bile geçmeden gözlerime hâkim olamadım, son sözüm "abi beni yalnız bırakmayın oldu."
Bu nasıl psikopatlıktı? Kim böyle bir şey yapabilirdi ki? Canavarlıktı bu. Kendime gelmeye başladım, yanımda babam, annem, abilerim ve Ömer vardı evet Ömer de buradaydı. Başımı oynatamıyordum vücudum uyuşuk bir şekilde sadece onlara bakıyordum. "Kızım daha iyi misin?" Dedi annem hemen yanıma gelerek. Sesi ağlamaklı çıkıyordu, gözyaşlarının ıslattığı saçını kulağının arkasına attı. "Bilmiyorum anne ama geçecek inanıyorum. Büyüyeceğim ve unutacağım değil mi?" "Evet kızım sakın üzülme tamam mı? Yaralarını beraber saracağız, beraber unutacağız. Sen biraz dinlen Ömer de seninle konuşacak, biz çıkalım, birazdan geri geliriz tamam mı meleğim? Hep yanındayız biz senin." Dedi gözlerimle tamam anlamında onayladım ve odadan çıktılar. Ömer beyaz bir gömlek giymişti, siyah pantolonu ve saatiyle çok şık duruyordu. Yanıma geldi, sandalyeye oturdu "daha iyi misin?" "Değilim, canımı çok yaktılar. Yalnız kalmaktan çok korkuyorum. Sanki her an gelecekler gibi tekrardan canımı yapacaklar gibi. Ömer orada ben resmen ölümü bekledim, ne yapacakları belli değildi çünkü" "geçti yanımızdasın. Bu da geçecek. Sen Ömer Tuna'nın eşi olacaksın, ben hep yanında olacağım, korkma." Gözümden bir yaş geldi "çiziklerle dolu bir eş mi istiyorsun? Yapma bunu Ömer." "Belki de senin o çizik olarak gördüğün şeyler sana daha güzel bir hava katmıştır. Bak bir insan yüreğiyle sever gözleriyle değil. Hem onlar geçecektir sen merak etme. Şimdi gözlerini kapa ve uyu enerji toplaman lazım gelin hanım düğünün için. Sakın soru sorma sadece uyu hastaneden çıkınca daha güzel konuşuruz. Mutlu rüyalar güzellik." Dedi ve anlımdan öptü dışarıya çıktı. Düşünme demesi kolaydı tabi, şimdi nasıl merak ediyordum, soru da soramıyordum. Boynumu oynatamıyordum, vücudum desen zaten uyuşuktu. Babam geldi yanıma oturdu "kızım özür dilerim evet yanınızda olamadım ve bu beni kahrediyor. Nasıl affettiririm kendimi onu da bilemiyorum. Belgelerde bir eksiklik çıktı abinlerle o sırada onlarla uğraşıyorduk, o yüzden geç kaldık. Sizi ilk bulan Kağan oldu eve geldiğinde annende sende baygınmışsınız haber verince zaten başımdan gerçekten kaynar sular döküldü. Kan kaybetmemen için sana tampon yaptı biz gelene kadar. Ona da büyük bir teşekkür borcumuz var." "Kağan mı?" Dedim dalgın bir şekilde pencereye bakarken kısık bir sesle "babacığım sakın kendini suçlama. Bunda kimse suçlu değil sadece çok korktum ama geçti en kısa zamanda buda geçecek inanıyorum. Bunu da atlatacağız." Dedim ona gülümserken. "Kanatsız kelebeğim benim. İyiki varsın." "Sende babacığım, sende." Dedim ve Can abim babamı çağırdı babam elimden öptü ve odadan çıktı. Babam abimler kadar genç gösterir. Görenler annem ve babamın çocukları olduğumuza pek inanmazlar ve bence bu işteki rn büyük sır annemle olan aralarındaki aşk. Yavaşta olsa kolumu oynatabiliyordum artık. Kapı açıldı içeriye Kağan geldi "geçmiş olsun. Nasılsın iyi misin şu an?" "Senin sayende, her şey için teşekkür ederim." "Sevdiğimi kurtardığım için teşekkür etme." "Kağan bu konuyu lütfen burada açmayalım." "Hemşire biraz yürümen gerektiğini söyledi, yapabilecek misin?" "Bilmiyorum." "Hadi gel, destek al benden." Dedi ve elini bana uzattı, elini tuttum, bir eliyle de sırtımdan destek verdi ve şu an oturur pozisyondaydım, omzundan tuttum ve beni belinden kavradı kendine çekti. Sonra koluna girdim ve odadan çıktık, Kuzey abim fark eder etmez diğer koluma girdi ve yürümeye başladık. Bir anda başım döndü sanki tansiyonum düşmüştü gibi koridor kayıyormuş gibi hissediyordum. "Abi kendimi iyi hissetmiyorum." Dedim ve o an afallayıp Kağanın üzerine düştüm. Abim beni hemen kucağına aldı bilincim açıktı bayılmıştım ama gözlerimi açmak istemiyordum, cok berbat bir histi bu. "Abi uzanmak istiyorum." "Hemen canım seni yatağa bırakacağım." Dedi ve beni tekrardan sedyeye bıraktı. "Daha iyi misin?" "Dünyam kayıyor gibi." Gözlerimi zaten açamıyordum, abim kulağıma yaklaştı ve "sabret meleğim bu günlerde geçecektir. Sadece biraz dayan." Dedi. Bir şey demedim,hemşire geldi tansiyonumu ölçtü, normaldi. Bir yanımda abim ve Kağan diğer yanımda Ömer, başımda bekliyorlardı. Annemleri abim eve göndermiş, annemde iyi değil zaten, yanımda güçlü durmaya çalışsa da beceremiyordu. Ömer "Kuzey sen de dinlen tüm gece uyumadın, ben başında beklerim Ela'nın." "Ben iyiyim ya." Dedi Kuzey abim "abiciğim lütfen dinlen ben iyiyim, Kağan sende git, her şey için teşekkür ederim. " "Ama bir şeye ihtiyacın olursa tek bir telefonla burayım tamam mı? " "Merak etme abiciğim." Dedim ve onların gidişini izledim. Ömerle yalnız kalmıştık "kemanı çok severim biliyor musun?" "Bende çok severim." "Ama işte çalmayı bilmiyorum çok öğrenmek istedim ama hiç vaktim olmadı." "Öğrenirsin ya geç değil." "Bilmiyorum. Hani o tiz ses varya beni alıyor, başka bir evrene götürüyor, dünyadan kopuyorum gerçekten mükemmel ama piyano çalmasını çok iyi bilirim. Annem sağ olsun küçüklükten beri en güzel şekilde öğretti." "Çok güzel bir gün dinlemek isterim." "Karadenizi ne zaman seyretsem. Alır beni götürür bir yerlere bırakır ama inanır mısın nereye bıraktığını bende bilmiyorum. Hiç gittin mi? " "Hayır hiç gitmedim." "O zaman en kısa zamanda götürürüm seni oraya. Babannemi gördün zaten seni çok merak ediyor, tanımak istiyor." "Çok memnun olurum." Dedim saat baya geç olmuştu uyku beni içine içine çekiyordu. Gözlerim yavaş yavaş kapandı ve uykunun kollarına bıraktım kendimi...