Rüzgarıma Fısılda.

•one

   Geceleri yastığa başımızı koyduğumuzda düşündüğümüz şeyler vardır, düşünüp durduğumuz, düşündükçe uyuyamadığımız.
Bu düşüncelerle başa çıkabilir misiniz? Benim çıkmaya ihtiyacım var.
Gördüklerimi düşünmekten uyuyamıyorum, ne yapmam gerektiğini bilmiyorum, ne yapmalıyım nasıl başa çıkmalıyım.

    Uykusuzluktan kaynaklı olarak baş ağrılarım sık ve daha keskin bir hale geldi aldığım ağrı kesiciler bile hiç bir işe yaramıyor artık.
Tüm bu olanların bir rüyadan ibaret olmasını o kadar çok arzu ederdim ki, kendimi çimdiklesem bile acısını hissedemeyecek kadar tepkisiz bir hale geldim.
Neler olup bittiğini anlamaya çalışıyorum, ama hep aynı sonuçta takılı kalıyorum... Koca bir hiç.

    Ayaklarımı yataktan sarkıttım, yatağımın yanındaki komedinin üstünden telefonumu alarak gelen çağrılara ve mesajlara göz gezdirdim, en çok arayan annemdi arayıp konuşacak havamda olmadığımdan mesaj atmayı tercih ettim, iyi olduğumu bir süre yalnız kalmak istediğimi söyleyen bir mesaj attığımda kafam biraz da olsa rahatlamıştı.
Biraz daha  telefonumda oyalanmaya karar verip yatağımdaki eski pozisyonuma geri döndüm.

    Bir süre sonra anahtar olduğunu tahmin ettiğim sesle düşüncelerimden sıyrıldım evimin anahtarı sadece Aras'ta vardı yani sevgilimde, aceleyle telefonu komedinin üstüne bıraktım ve yüz üstü yattım.
Anahtar sesi kesilip, kapının çıkardığı tok sesi duyduğumda içeri girdiğini anladım.
Aras'ın evinde gördüklerimden sonra sanki eve gelen Aras değilde bir başkasıymış gibi tedirgin olmuştum.  Ne yapacağını, neler olacağını merak ediyordum.
Ayak sesleri odamın içine kadar gelmişti, gelen seslerden anladığım kadarıyla montunu çıkarmıştı.Yatağın sol kısmında bir ağırlık hissettiğimde ise yanıma yattığını anladım, beni uyandırmamaya çalıştığını aşırı yavaş olan hareketlerinden anlamıştım.
Bu yaptığını evindeki cesetleri görmeden önce yapmış olsaydı, çok güzel bir jest olarak alabilirdim ama şuan kalbim deli gibi atıyordu, her an ölüme biraz daha yakın gibiyim.

    Ama aslında korktuğum hiçbir şey olmadı yatağa yattığında kokusunun ciğerlerime dolmasını sağlayacak şekilde belime kolunu dolayıp sarıldı, kısa süre sonra düzenli nefes alıp verişlerinden  uykuya daldığını anladım.
Aras'a olan aşkım ölüm korkumdan daha ağır basıyodu sanırım yatakta yüzüm ona dönük olacak şekilde döndüm. Her milimini zihnime kazıdığım güzel yüzünü incelemeye başladım, bal rengi dağınık saçları, biçimli kaşları, up uzun kirpikleri ve her ne kadar şuan kapalı olsa bile ela rengi gözleriyle ışığa ya da güneşe bakması benim kalp atışlarımı hızlandırmaya yeterdi ayrıca küçücük burnu ve çokta büyük sayılmayacak dolgun dudakları ona bakanın dönüp bir daha bakacağı güzel bir yüze sahipti.

    Bir katil bu kadar yakışıklı olabilir miydi ?

Bunun cevabının hayır olduğunu umut ederek düşüncelerimden sıyrılıp günler sonunda çok da rahat sayılmayacak bir uykuya daldım.