"The Existence of Fate" (Completed)

T.E.F # 8 - The Confession

matapos ang usapan namin hindi na ako nagsalita pa.. hanggang sa tumigil na ang sasakyan namin.

Pagkababa namin nagulat ako.. "Ikaw si... Lorenson?" ngumiti lang siya at umupo..

"Sensya ka na ha? Kung kinailangan ko pang magpanggap.. yun lang kasi ang tanging paraan para mapalapit sayo e." umupo na rin ako sa tabi niya.

"Pero paano mo--" pinutol niya ang sasabihin ko.

*Lorence POV* 

"Paano ko nalaman na dun ka nagaaral?" napangiti na lang ako sa tuwing naalala ko.

tumango naman siya. "May nagcomment kasi dun sa pinost ko.. Isang unknown girl.. Ang sabi niya"

[Flashback]***

"Bro may nagcomment dito nakita na daw nila yung hinahanap mo" Agad akong tumingin kay Vince at binasa ang comment

"Nakita na namin tong babaeng to...Kumakanta siya sa Name Tag yung Bar malapit sa Park.." 

yan ang nakalagay sa comment "Name Tag daw bro. puntahan natin?" 

At kinahapunan pumunta na kami sa Name Tag.. wala pa gaanung tao. At hindi naman nila ako makikilala kasi nakapang nerd disguise ako.

mamaya lang ay may biglang umakyat na babae sa stage. At kumanta siya.

Hanggang ngayon hindi pa rin nagbabago ang boses niya.. napakaganda pa rin..

Natapos ang kanta niya.. Hahabulin ko sana siya ng bigla na lang siyang nawala..

Nagtanung ako sa mga tao dun kung saan siya nakatira.. Pero ang sabi masyado daw siyang private kaya hindi nila alam kung saan siya nakatira.. pero nalaman kung sa Manila Academy Universty pala siya nagaaral kaya napagdesisyonan kong magpaenroll dun.

Dapata naman talaga papasok ako as a Lorence Cortez pero naisip ko na panigurado hindi niya ako papansinin at sinisigurado kung hindi ako makakalapit sakanya dahil sa pagkakaguluhan ako ng mga tao kaya. Nagdisguise na lang ako as a nerd..

Alam ko kasi na kapag nerd ako madali niya akong mapapansin..

tumambay ako sa garden dahil sa gusto kong makapag isip kung ano ba ang unang hakbang ang gagawin ko. 

Pero nagulantang ako ng makita ko siya sa tabi ko.. Hindi ko mapigilang hindi siya titigan dahil sa sobra ko na siyang namiss.. Gustong gusto ko siyang yakapin ng mahigpit at sabihin sakanya na miss na miss ko na siya.

Pero paniguradong hindi niya na ako papansin oras na malaman niyang ako si Lorence... kaya minabuti ko na lang na wag na lang umamin sa ngayon..

[End Of Flashback]***

"Alam mo ba nung mga panahon na namatay sila tito at tita.. Nandun ako.. hindi lan ako makalapit sayo. Sabi mo kasi sakin wag na akong pumunta kaya hindi na ako nagpakita sayo.." 

Napayuko ako.. tuwing naaalala ko kung gaano siya nasasaktan ng mga panahong yun.

"Nung namatay sila tito okay lang kasi nandun namansa tabi mo si Seth.. Pero nung si Seth na ang nawala.. Halos gusto na kitang yakaping.. kaso" nagulat na lang ako ng may luhang tumulo sa mga mata niya.

"Kaso ano?"-sagot niya.

"Kaso nandun si Julius at nagcocomfort sayo.. Akala ko nga magkakagusto ka sakanya e." Hiniwakan niya ang pisngi ko.

"N-no.. Never akong nagkagusto kay Julius kahit na siya yung na sa tabi ko.. Alam kung unfair ako dahil siya ang nakasama ko sa panahong nangangailangan ako ng balikat na sasandalan.. Pero hindi ko naman matuturuan ang puso na mahalin siya. Mahirap din para sakin yun." 

ignaya niya ang mukha ko para iharap sakanya. Tinitigan ko ang mga mata niya habang may mga luhang pumapatak sa maganda niya mga mata.

"Ikaw ang mahal ko. Noon pa pero natakot akong baka pati ikaw ay mawala sakin.. Baka mabaliw na ako pag nawala ka rin sakin." at yumakap siya sakin habang humahagulgol.

"Mahal na mahal din kita.. kaya nga hindi ako tumigil na hanapin ka. Wag ka ng aalis uli ha? Wag mo na uli akong iiwan ha?"

"Pangako hindi na kita iiwan uli" and i slowly lifted his head. And I gently kissed her on her lips.