Men Royale Series 2

II. The Cowboy in a Pick up Truck

CHAPTER 2

RELAX na kahit paano si Nerissa nang wala na ang mga sumusunod sa kanila at nasa isang matahimik na sila bahagi ng kalye. She can't help staring his archangelic hero in a cowboy suit. Tahimik lang ito at focus sa pagmamaneho.

"Thanks." grateful niyang sabi.

"I-report mo sa pulis ang mga nangyari. May madadaanan tayong presinto."

"No. I don't trust them. Lalo na't maraming kilala sa kapulisan si Niccolo. I can do this."

"Mukhang malakas ang tingin mo sa sarili mo eh kanina muntik ka na nilang mapatay."

"Alam kong hindi sapat ang lakas ko para labanan sila kaya lalayo muna ako at magpapalakas."

Napatingin siya sa rear mirror kung saan may nakasabit na name tag ng isang event.

Abel.

"So your name is Abel."

"Mukhang nabasa mo sa name tag ko. Isang Christian Conference ang inattend-an ko two years ago and I keep it as a remembrance. Yes, My name is Abel."

"I am Nerissa. Glad you meet you in this horrible situation and thanks for saving my life."

"Nag-thank you ka na. That's enough."

Mukhang suplado si Manong. Kanina pa niya napapansin.

"Ngayon masasabi mo na ba kung bakit ka nila gusto patayin?"

"Wanna know why? Dahil sa yaman ng mga Villavicer. Ang kontrol ng Marissa. Kapag namatay ako, madali na lang nila iyon makukuha sa akin. Iyon na lang ang mayroon ako dahil parehas nang wala ang mga magulang ko. Kahit mamatay ako, hindi nila iyon makukuha!" hindi niya napigilang maiyak habang sinasabi niya iyon kay Abel.

"Alam mo na palang may nagbabalak sa iyo ng ganyan bakit wala ka man lang body guards."

Hindi siya nakasagot at mahigpit na lang niyang niyakap ang kanyang bow.

"I overestimate myself. I think kaya ko ipagtanggol ang sarili ko. Hindi pa pala." hanggang sa malungkot niya niyong sinagot at hindi maiwasang maluha.

"So paano ka na ngayon niyan. Kung wala kang tiwala sa mga pulis at mag-isa ka lang sa laban mo. Panalo ka mananalo. Mukhang sa hitsura mo balak mo pa yata maging vigilante."

"May mga kakampi ako sa loob ng Marissa pero sa nangyari kanina ayaw ko sila mapahamak. Baka pati sila ay patayin ni Nicco."

"Iniisip mo pa ang kalagayan ng iba kaysa sa sarili mo. Baka hindi ka vigilante, superhero ka."

Ngayon lang uli siya naluha nang matindi. Ang huling iyak niya ay noong namatay ang papa niya. She was so helpless and low that time. Ngayon ganoon uli ang nadarama niya. More helpless and lower. Kung kaya niya lang sana takasan ang lahat.

"Hmm... alam kong damay na ako dito kaya kung wala kang mapupuntahan. Pwedeng doon ka muna sa amin."

Hindi makapaniwalang napatingin siya kay Abel.

"Talaga?"

"Hindi ka naman bingi. Oo inaalok ko ang lugar ko pero pansamantala. At gaya ng sabi mo kanina para lumayo at magpalakas."

"Hindi ko tatanggihan ang offer mo, thank you very much talaga."

He is so good to be true. He's really an archangel na handa silang dalhin sa ligtas na lugar.

"Pero malayo ang lugar ko dito.Limang oras ang pinakamatagal na biyahe at baka hindi mo magustuhan."

"It's doesnt matter kung magugustuhan ko o hindi the important thing is makalayo ako. Babalikan ko ang Niccolo na iyan pati ang ahas kong Tiyahin."