ᴇᴄᴄᴇᴅᴇɴᴛᴇsɪᴀsᴛ ᷯ ͤ ᷠ ᷜ ͦ ͦ ᷜ

chapter[9]

Bana sadece bakmakla yetinsede bunun fırtına öncesi sessizlik olduğunu anlamam zamanımı almamıştı.

Kırıldığı,incindiği belliydi her ne kadar az önceki bağımsız davranışlarına anlam verememiş olsamda ama yapmak zorundaydım..gitmeli ve onu daha fazla umutlandırmamalı,bana karşı beslediği duyguların artmasına engel olmalıydım.

Beni saplantılı şekilde sevmesi onu sevmediğim gerçeğini değiştirmeyecekti çünkü..

Lisa

Chaeyoung ile okulda dolanıyor,bazı konular hakkında atıp tutuyor bir yandan da kendimize oturup kahvelerimizi yudumlayabileceğimiz bir yer arıyorduk.

Alt kata doğru adımlarımızı yönlendirdiğimizde revirden sesler geldiğini duymuştum,biri avazı çıktığı kadar bağırıyor ve cam seslerinden yola çıkacak olursam bir şeyleri parçalıyordu.

Gerçekten merak etmiş ve hızlanmıştım bileğinden tutup çekiştirdiğim Chae'nin söylenişleriyle eş zamanlı olarak.Okulda bu denli gürültülü ve tehlikeli işler yapacak birini tanımıyordum ve revirden gelen seslere bakılırsa okuluda baya bir zarara sokuyordu.

Adımlarımı daha da hızlandırmamın ardından revire gelmiş ve önünde gördüklerimle duraksamıştım.

Şaşkın bakışlarımı bir ona,bir Chaeyoung'a çeviriyordum.

Ne yapıyordu?
Neden yapıyordu?
Neler oluyordu?
Ne yapmam gerekiyordu?

O an beynim durmuş ve hiçbir şey düşünemez hale gelmiştin adeta..ona bir şeyler oluyordu ama çözemiyor ve hemşireyi çağırtmaya bile akıl edemiyordum.

Nede olsa hergün revirde kriz geçirip her yeri kırıp döken ve ellerinden akan kana aldırmadan hala duvarlara tekme ve yumruk atıp bağırmaya devam eden bir Jungkook görmüyordum..

Yaklaşık beş dakika boyunca bakışlarımı ikisi arasında gezdirmemin yanı sıra sanırım bizi farketmişti.

"Gidin burdan."

Nefes nefese kalmış bir halde sert ve bir o kadarda kısık bir sesle söylediğinin ardından bir an cidden gitmeli miyim diye düşünmeden edememiştim.

"S-sana ne oldu?"

Korkmuyor değildim şu halinden fakat her kim olursa olsun bu şekilde yüz üstü bırakılmamalıydı.

Susmuş ve bir şey dememiştim taki gelip o titreyen ve kanlı elleriyle beni göğsümden yavaşça ittirip kapıyı kapatana kadar.

Ben yaptıklarına ayak uydurarak odadan çıktığımda;

"Hemşire izinliymiş bugün!"

Hemşireyi çağırması ve olayı iza etmesi için gönderdiğim Chae gelmişti nefes nefese kalmış bir şekilde fakat söyledikleri hiçte iyiyi gösterir nitelikte değildi.

"Ne yapacağız şimdi?"

"Bilmiyorum Chae,bilmiyorum..Bildiğim tek şey onu burada böylece bırakıp gidemeyeceğimiz."

●●●

"Jungkook konuşmak istediğinden pek emin değilim ama bu kadar kendini hırpalayacak ne oldu?"

Kısa süre sonra beni odadan çıkardığında kapadığı kapıyı açmış,içeri girmiş ve yanına oturup elimi omzuna yardımcı olmak amaçlı koymamın ardından sormuştum bu soruyu.

"Lisa git burdan,seni görmemeli..!"

"Kim görmemeli?"

"Onun umrunda bile değilim ve hala seni görmesinden endişeleniyorum ne kadar acınası..değil mi?"