#TORPENDICITIS

21

Umuwi akong pinagsakluban ng langit at lupa. Bakit pa kasi ako torpe e? -________-

Habang pauwi na 'ko, nakita ko si ANDREA O.O

Magisa walang kasama.

Palapit na ko ng palapit sakanya.

"Hi Ian!"

Nagulat ako ng tawagin nya ko. Ngumiti din ako at lumapit sakanya.

"Wala kang kasama?" Tanong ko.

"Wala."

Magkatabi kami sa bench habang naguusap. Ang dami kong nalaman tungkol sa kanya. Sa isang iglap lang naging magkaibigan kami.

"Ian una na pala ako." Pagpapaalam nya.

Malapit ng matapos ang araw na to. Pero hindi ko pa rin nagagawa ang dapat kong gawin.

"Saglit lang Andrea!"

Hinawakan ko ang kamay niya papaharap sakin at kinuha ko ang kanina pang naiipit na blue rose at teddy bear.

"Para sayo."

Maski ako nagulat sa ginawa ko. Pati din sya.

"Ha? Bakit?"

Hindi na 'ko nagpaligoy-ligoy andito na rin naman ako.

"Kase mahal kita."

And the rest was history.

Pagkatapos din ng pangyayaring yung, niligawan ko sya. Nakakatuwa kasi ang mga lalaking tulad ko na torpe ay may happily ever after din pala. Kahit butil-butil na pawis ang inaabot, pati ang pagurong ng dila na laging nangyayari sakin. Lahat yun worth it kasi sa huli AKO at SIYA pa rin.

TORPENDECITIS sakit ng isang tulad ko na pinagaling ng babaeng pinakamamahal ko. <3

-Final.

"Dra, buti pa si kuya Ian! Nakapagtapat." Sabi ko.

"Malay mo ikaw din. O eto iba naman yun nakakatuwa din yung story na yun. Case #2."