The Playersclub I
Nadat haar oververmoeide moeder haar twee jaar geleden wegstuurde naar haar tante in Marseille, keert de rebelse Arabella Belcalier na een 'ongelukje' op school weer terug naar het grote Amerika. Door een traumatiserende gebeurteni...
It hurts the most when the person who made you feel so special yesterday makes you feel so unwanted today. - Unknown - lijstjes, plannen & nog meer -
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Mijn to do lijstje werd steeds langer.
Ten eerste moest ik nog steeds een goede tactiek hebben voor het vergeet-Jackson-plan, want telkens zeggen dat ik hem moest vergeten en dat ik hem zal ontwijken was niet genoeg. Ik moest een plan van aanpak verzinnen - bedenken hoe ik het best van mijn irritante gevoelens voor hem af kon komen, want nooit in mijn leven dat ik aan die zou toegeven, nooit. Ten tweede had ik nog het de-broer-van-Jackson-vind-me-misschien-leuk probleem waar ik vanaf moest komen. Ik haatte jongens met heel mijn hart, dus de broer van mijn leugenachtige ex die plotseling interesse begon te tonen hielp totaal niet mee - vooral niet omdat het overduidelijk was dat hij me alleen wou voor een leuke nacht en voor niks meer.
Ik wist dat Caine erg gewild was, en als ik één van de wanhopige meisjes hier zou zijn, zou het waarschijnlijk best vleiend zijn dat een jongen zoals hem jou - jouw lichaam eigenlijk - aantrekkelijk vond. Maar aangezien ik mijn zelfwaarde en zelfrespect nog wél had, vond ik het alleen maar walgelijk en respectloos. Een persoon hoort mij te willen om wie ik ben, niet omdat ik een zogenaamd lekker lichaam heb.
Maar oké, terug naar mijn lijst.
Als laatste had ik nog het Chun-en-mijn-broer-hebben-seks-gehad geval. Ik wist dat Chun het met alles in haar probeerde om hem te vergeten en te negeren, maar ze voelde zich te aangetrokken tot hem en dat zou haar op een bepaald moment echt een gebroken hart bezorgen, dus had ik de taak op me genomen om ervoor te zorgen dat mijn broer haar voor altijd met rust zou laten.
En dat was precies wat ik nu aan het doen was.
'Dominic? Doe open! Ik kan je horen, weet je?'
Gefrustreerd haalde ik een hand door mijn haar, en schopte boos tegen de gesloten kamerdeur van mijn broer.
Ik stond hier al meer dan acht minuten voor zijn kamer te roepen, maar hij deed die verdomde deur maar niet open en ik begon mijn geduld langzamerhand te verliezen.
Oh, wacht, ik wás het al verloren.
'Godver Dominic, ik zweer het je, als je die deur nú niet opendoet, trap ik hem open. Ik heb het eerder gedaan en ik twijfel er niet over om het nog een keer te doen!'
Ik had ooit uit woede zijn deur opengetrapt nadat ik erachter was gekomen dat hij mijn geliefde kat Cat van mijn balkon had geduwd. Ik trof het arme beest morsdood neer op het grindpad in de tuin en nadat ik erachter kwam dat hij het was die Cat had vermoord, had hij zichzelf verstopt in zijn kamer met zijn deur op slot. Alsof me dat me tegengehouden zou kunnen hebben.
Voordat ik voor de honderdste keer weer mijn vuist tegen de deur aan wou slaan, vloog hij open, met een halfnaakte Dominic en een volledig naakte blondine verstopt achter hem.
Serieus?
'Ah nee, gádver Dominic, je kon best wat kleren aandoen.'
Geschrokken sloeg ik mijn rechterhand voor mijn ogen terwijl ik met mijn linkerhand naar de deurklink tastte. Ik had liever een gesloten kamerdeur dan een geopende deur met een bijna naakte Dominic ernaast. Ik wist dat hij mijn broer was en ik kon dan ook best wat hebben, maar een Dominic in alleen onderbroek was weer iets teveel van het goede.
'Wat moet je? Je kon toch best begrijpen aan de geluiden die je hoorde dat ik druk bezig was?'
'Nee! Ik had die niet gehoord! Anders was ik wel weggegaan en zou ik aan mam verteld hebben dat je een meisje in je kamer had, idioot!' ik flikte hem dit vroeger maar al te vaak - het was namelijk best grappig om te zien hoe mijn moeder zijn kamer binnenstormde terwijl hij net bezig was met een meisje naar haar hoogtepunt te brengen.
'En nu we het toch hebben over meisjes in je kamer, mijn béste vriendin gebruiken voor seks, ben je gek geworden? Dacht je dat ik er niet achter zou komen? Chun is niét voor één nacht idioot, daar is zij te specia-'
'Ik denk dat ik moet gaan.'
Is ze serieus?
Verwilderd keek ik op naar de blondine die zich intussen volledig had aangekleed. Wat deed zij überhaupt nog hier? Snapte ze niet dat ze allang al weg had moeten gaan? Zónder geluid te maken?
Ik had uit alle boosheid mijn hand voor mijn gezicht weggehaald, en nu ik de blondine beter bekeek, herkende ik haar ergens van, maar ik kon maar niet bedenken van waar.
'Moest je dat per se aangeven? Kon je niet gewoon weg sneaken? Zie je niet dat ik in gesprék ben?' ik volgde haar met mijn ogen terwijl ze snel langs me liep, en zonder te antwoorden achter me verdween.
Ik gaf er geen aandacht meer aan, en plaatste mijn ogen weer op mijn geïrriteerde broer.
'Oké waar was ik? Oh ja, Chun is speciáál, je mag ha-'
'Ik wéét dat ze speciaal is verdomme, dat hoef jij me echt niet uit te leggen. Maar dingen zijn nou eenmaal op een bepaalde manier gelopen en ik kan daar niks meer aan doen, oké? Hou er over op.'
Dit was nu al de tweede keer dat ik werd onderbroken en ik had er nogal genoeg van.
'Hoe bedoel je ze zijn nou eenmaal zo gelopen? Ben je dóm? Je had al een rode vlag moeten zien toen je besefte dat het mijn beste vriendin was! Mij zie je toch ook niet met één van jou vrienden het bed delen? Ik wil dat je haar vanaf nu met rust laat, zij is veel te goed om behandeld te worden als alle andere meisjes die je gebruikt, dus je laat haar vanaf nu met rust. Als je haar ergens ziet praat je niet tegen d'r, kijk je niet naar d'r en je raakt d'r al helemaal niet aan, gesnopen?' ik plaatse mijn handen in mijn zij en keek hem met een boze frons aan.
Mijn broer staarde me met een half geopende mond aan, waarna hij voorzichtig knikte.
'Je hebt gelijk, ik laat haar vanaf nu met rust.'
Verrast bekeek ik zijn ernstige gezicht. Dat ging wel erg makkelijk.
Ik gaf hem een wantrouwende blik terwijl ik naar achter liep, 'oke, dat was het wel voor nu.'
Zelfvoldaan draaide ik me om en liep weg, waarna Dominics stem me weer tegenhield.
'Oh, en Rabell?'
'Ja?'
'Denk maar niet dat ik niet doorheb dat Caine jou wilt, en oh wee als deze gevoelens wederzijds zijn!'
-X-
Hoi lieve lezers,
ik denk dat we nu bijna klaar zijn met de introductie van het verhaal, en met het echte werk kunnen beginnen! Ik was voor een tijdje weg vanwege alle drukte (school, WENT TO THE GOT7 CONCERT, werk, en nog meer school) + ik zat eventjes in een kleine block, maar i'm back!! We zijn ondertussen al bij de 400 lezers omg, jullie snappen niet hoe blij mij dit maakt! Please leave a vote & tell me how you liked this chapter. Ik moet volgens mij nog best veel verbeteren aan dit hoofdstuk, maar ik ben lui, sorry. Laat dus vooral weten als ik iets kan verbeteren!
