THE HEIRESS POOR CHARMING - COMPLETE

Kabanata 10

MALAKAS ang buhos ng ulan sa labas. Naghuhugas ng plato si Sushi habang hinihintay na makabalik si Pierce. Tinawag kasi ito ni Kuya Bert kanina, nagpapatulong dahil mukhang hahagipin na nang malakas na hangin ang bubong ng bahay ng mga ito.

Sumilip siya sa bintana na malapit sa sink counter. Ang lakas ng hampas ng hangin sa mga puno. Tila hahaklitin pa yata ang yero ng bahay. Pero sabi naman ni Pierce ay matibay 'yon kaya 'di na rin siya masyadong nag-aalala.

This is the very first time na naramdaman niya ang isang bagyo. Away from the comfort and security of her well built mansion. Kinakabahan siya sa tuwing naririnig niya ang tunog ng yero at ang malakas na paghampas ng kung ano sa mga bintana.

"God, protect this place," she silently prayed.

Signal number two ang Guimaras sa bagyo. Kaya nga agad na nag-imbak si Pierce ng pagkain para sa kanila – good for a couple of days. Naging busy rin ito sa plantasyon ng mangga dahil tiyak apektado ang mga puno nito sa bagyo.

Pinupunasan na niya ang hawak na baso nang dumulas 'yon sa mga kamay niya. Nabasag 'yon sa sahig. Kasabay nun ang biglang pagbilis ng tibok ng puso niya. She may seem like a person who thinks nonsense in superstitious beliefs, but she believes in signs.

Hindi niya alam kung bakit agad na pumasok sa isipin niya ang pangalan ni Pierce.

"Pierce!"

Iniwan niya ang ginagawa at kinuha ang malaking kapute sa kwarto ni Pierce. Umbrellas are no use in this kind of storm. Malapit lang naman ang bahay nila Kuya Bert at ayon sa balita sa radio kanina ay mamaya pa mag-la-landfall ang bagyo sa Guimaras. Sinigurado niya rin munang sarado na ang buong bahay bago siya umalis.

Sobra siyang nahirapan sa paglalakad. Isama pang malaki sa kanya ang bota at maputik na sa daan. Bumabaon ang paa niya sa putikan. Ang lakas pa ng hangin, halos tangayin siya nun. Ilang dahon na ang dumikit sa mukha niya. 

But damn, she didn't care! Bagyo lang ito, she's Sushmita Costales.

"Kuya Bert! Pierce!" sigaw niya nang makita na niya ang bahay. "Ate Lita!"

Agad na sumungaw ang ulo ni Gab mula sa bintana. "Ate Sushi?!" Nawala ito at pinagbuksan siya ng pinto. "Ate Sushi bakit ka sumugod dito?" Bakas ang pag-aalala sa mukha nito.

She's out of breath. Feeling niya may naka-lock na limang kilong metal ball sa paa niya. But relief will never reach her heart kung 'di niya masisigurong walang ano mang nangyaring masama kay Pierce.

"Ang Kuya Pierce mo?" hinihingal niyang tanong nang pumasok siya sa bahay.

Napakamot ito sa noo. "Nasa kwarto nila tatay, nahulog kasi siya kanina. Mukhang masama ang pagkakahulog dahil masakit daw 'yong kanang braso niya –"

"Pierce!" Iniwan niya si Gab at hinanap ang eksaktong kwartong tinutukoy nito. Tatlo lang naman ang pinto sa ibaba dahil wala na 'yong second floor. "Pierce!"

"Ate Sushi, relaks lang po. Okay naman na si Kuya Pierce."

Bumukas ang isang pinto at lumabas mula roon si Kuya Bert. "Sushi, nandito si Pierce." Tumabi ang matanda at hinayaan siyang makapasok sa loob. Magulong-magulo pa ang ayos niya at ang putik pa niya. But she didn't care how awful she looks at the moment. "Ginawan na muna ni Lita ng sling ang braso ni Pierce para hindi niya magalaw."

Nandoon si Pierce. Nakahiga sa kama, may arm sling ang right arm nito. He looks fine despite those few scratches on his right cheek and forehead. Halatang nagulat ito nang makita siya. Kumunot naman ang noo niya.

"Sinabi ko nang huwag ka nang lumusob sa ulan e! Pero matigas talaga ang ulo mo." Hindi niya maiwasang maisatinig ang inis niya. "Ang tingin mo yata sa sarili mo, superman!"