KAHRETSİN

Bu muydu?

     Uzun bir beklemeden sonra Mehmet geldi. Hiçbir şey söylemeden karşımda durdu ve gözlerime baktı. Benden bir açıklama beklediği belliydi ama ben ne diyeceğimi bilmiyordum. Ona neler yaşadığımı anlattırmaya çalıştım. Fakat hiçbir şey söylemiyordu. Ben sustum. O da sustu. Ne diyebilirdik ki zaten?

     Kendimi tutamayıp "Ne dememi bekliyorsun?" dedim. Sesim biraz ağlamaklı çıkmıştı ama ağlamıyordum. İçimdeki korkuyu, merağı farkında olmadan dışa yansıtmıştım.

     Bana "Yalnızca açıklama bekliyorum." dedi. 'İyi de ne açıklaması?! Neyi bekliyorsun?! Ben ne yaşadım, ne yaşamadım?! Doğru dürüst bir cevap versene!!!' diye düşündükten sonra "Neyi açıklayayım? Sen sor ben cevaplayayım." dedim. "Neden?" dedi. Artık iyice delirmiştim.

     Derin bir nefes aldıktan sonra "Ne neden?" dedim. Umursamadığımı zannetmiş olmalıydı ki "Demek bu kadar önemsiz buluyorsun ha? Bu kadar mı nefret ediyorsun benden?" Ben şaşkındım. Bu verdiği tepki de neydi? "Yoo, hayır. Kesinlikle değil. Ben seni herkesten çok seviyorum." dedim. Biraz abartmış olabilirdim tabii.

     "O zaman söyle bakayım o kim?" O kim mi? "Kim kim?" Acaba bardaki adamdan mı bahsediyordu? Diye düşünürken "Bugün markette sohbet ettiğin adam. Yoksa beni aldatıyor musun?!" Neee? Bu muydu? Yani hepsi rüya mıydı?

     "Hayır kesinlikle öyle değil. Benim gözüm senden başkasını görmüyor ki." derken yüzümde kocaman bir gülümseme vardı.