Ostatnia Podróż

4.Polska

Na wiadomość od siostry zareagowałem bardzo szybko .
Wróciłem do ojczystego kraju najszybciej jak mogłem .
Straciłem tyle dni by uszczęśliwić samego siebie , by odnaleźć moją zaginioną duszę pozostawiając na pastwę losu dwie najważniejsze kobiety mego życia .

Jedna z nich właśnie zaczyna odchodzić a moje serce ponownie zaczęło krwawić .

- Ileż ci czasu pozostało ? - zapytałem skrępowany

- Nie martw się synu , nie zawracaj tym głowy

- Matko jakże bym mógł nie przejmować się twym stanem i stanem mej siostry

- Twa siostra walczy , jest bardzo silna natomiast me stare i niedołężne ciało poddało się już dawno

- Choć ciało stare to twa wola silniejsza jest od ciała , twe czyny , oh matko co żem bym mógł zrobić ?

- Nic nie pomoże , lekarz się poddał za stara ma twarz by móc ją ratować

***************

Mijały dni , choć ciężko się o tym mówi to jednak chce ogłosić mój ból , mój żal i gniew do samego siebie .
Gdym został , gdym podjął się dobrze płatnej pracy może mógłbym uratować życie mej matce .
Lecz już za późno , błędy moje zostały już popełnione .

Nie mam siły by móc z tym wszystkim walczyć , nie umiem sobie poradzić .
Łzy spływają po poliku widząc to coraz słabszą kobietę .

Kobieta tak silna mnie urodziła a gdy przyszedł na nią czas okazała się być bezbronnym dzieckiem .
Nie walczyła już , poddała się i oddała w ręce Pana .

- Widząc twą twarz bracie coś mnie nie pokoi

- Co cię martwi ?

- Jak ma na imię niewiasta , którą obdarzyłeś tak wielkim uczuciem ?

- Jakim uczuciem ? O czym ty mówisz ?

- Wróciłeś bez życia , blady , biedny

- I co to ma wspólnego z uczuciami ?

- Kochasz kogoś i za nim tęsknisz , uległeś miłości choć wiele razy w nią wątpiłeś

- To prawda uległem pokusie ale to nie zmienia faktu iż nasza matka leży na łóżku blada , umiera jej ciało

<Głośno uderzyłem w stół by wylądować swój gniew >

- Ona odchodzi , zawiodłem ją wiele razy a tym razem najbardziej

- Synu choć kulawo chodzę , choć ledwo stąpam po tej ziemi przyznam iż zawiodłeś mnie lecz nie tym razem , dowiodłeś że mimo wszystko rodzina daje ci więcej szczęścia , miłości niż twa druga połówka ciebie .
Dasz mi wnuki , gromadkę wnuków choć mnie tu nie będzie będę patrzeć z góry , przyglądać się im , wysłuchiwać ich zmartwień .
Będę radować się nimi tak samo jak i bym czyniła to na ziemi .

<Łzy płynęły beztrosko po mej twarzy >

***************************************

Dziś na mojej twarzy widnieje smutek ,
Odeszła odemnie ma miła matka .
Zostawiła po sobie żal , rozpacz i niezapomniane chwile .

Choć byłem łobuzem i wiele razy ją rozczarowałem to przyznaje że jej miłość do mnie była bezgraniczna.
Byłem jej jedynym mężczyzną odkąd odszedł od nas ojciec .
Zmarł dość młodo , oddając życie mojej siostrze .
Był dla mnie bohaterem i wzorem do naśladowania .
Kochał podróże , pasjonował się nimi .
Zawsze umiał ze sobą wszystko pogodzić .

Nie znałem go dobrze bo mały żem był lecz z opowieści mej matki wnioskowałem wiele pozytywnych opinii .
Z zawodu był kucharzem niesamowitym .

Teraz gdy jego i matki nie ma czuje pustkę , która mnie wypełniła całego .
Będąc przy mej ukochanej nawet ona nie potrafiła załatać tego bólu .
Przeszywał mnie całego od środka .

Gdy trumna sunęła pod ziemię wraz z nią upadło moje serce .
Rozbiło się niczym szklanka , choć to banał taki proszę cię mój czytelniku drogi stłócz tą szklankę , powiedz co widzisz .
Gdy już się przyjrzysz spróbuj ją skleić .
Czy da się to zrobić ? Czy szklanka będzie wyglądać tak samo jak przedtem ?

Minęły dni , może kilka miesięcy odkąd zostałem w Polsce .
Regularnie przesyłałem listy mej drugiej damie .
Z tygodnia na tydzień przestała dzwonić , na listy odpowiadała bardzo spontanicznie .
Okazało się jednak że byłem głupi , że zakochałem się w niej tej osobie co powinienem .
Ofiarowałem jej swe dobro choć nie powinienem , była tak bezbronna lecz jednak diabeł w niej siedział , który omamił mą duszę , ciało całe .

Opętała mnie i wykorzystała .
Diablica wstrętna , nie wymiarze jej z pamięci .

W sercu pozostanie w mym na wieki .