Harry potter farklı bir hayat

5-Felsefe taşı

Siriusun evi bu sefer fazladan misafir ile şen şakraktı bay ve bayan weasley. Bay ve bayan granger ve tüm aile bireyleri siriuslardaydı harry arada sırada hermioneye büyü öğretmek için siriusun daha önceden harry için evde özel olarak hazırladığı bodrum katındaki antrenman odasına götürüp cisimlenme ksks, tılsım ve iksir gibi dersleri öğretiyordu geri kalan vakitlerinde aileleriyle birlikte geçiriyordu granger ailesi bu durum karşısında çok şaşkındı iki kız en yakın arkadaş olabilirdi ama ya bir erkek ve bir kız en yakın arkadaş nasıl olurdu onlar sadece daha 11 yaşlarındaydı peki kızları neden ronla bu kadar iyi anlaşmıyordu ki? Granger ailesi harry ve sirius ile birlikte özel olarak konuşmak istediklerimi söylediler sirius onları oturma odasına götürüp ettafa silincio büyüsü yapıp konuşmaları için kafa işareti verdi
Bay granger harrye dönüp konuşmaya başladı "hermione her mektubunda denden bahsediyor yani sizin dünyanızda sen baya ünlüymüşsün anladığım kadarıyla" diyerek konuya girdi
"Evet efendim şey aslına bakarsanız ünlü olmak benim istediğim bir şey değil" harry olan olaylardsn sonra neden kendisi kahraman ilsn edildi biliyordu ama umrunda değildi
"Anlıyorum ama senin gibi kahraman yani ünlü bir büyücü neden benim kızım gibi biriyle arkadaş olur ki"
Bay granger kızının ne kadsr zeki bir kıx olduğunu bilmiyor diye düşündü harry "aslında efendim bugüne kadar herkes benimle ünlü olduğum için konuşmak istedi ama hermione farklıydı o ünlü olmamla ilgilenmedi sadece buda değil hermione cağın en zeki cadısı tüm derslerde ya benden önce yapıyor (onu izlerken büyüyü yapıyor diyede içinden geçirdi) yada benden sonra ilk yapan o oluyor safkanım diye geçinen büyücüler bile doğru düzgün büyü yapmakta zorlanıyorken hermionenin böylesine büyü yapabilmesi de bir etken" hermione harrynin söylediklerinden sonra kıpkırmızı kesilmişti "peki harry ya anne ve baban bu yaşına kadar sana bay sirius baktığımı biliyorum"
Harry ve sirius kederle birbirlerine baktılar sirius harrynin omzuna elini koyup sıvazladı harry derin bir nefes çekip bırsktı "bay granger benim ailem benim kahraman ilan edildiğim gün öldüler yani aslında gerçek kahraman olan onlar ben değilim anne ve babam beni kurtsrmak için canlarını feda ettiler" bay ve bayan granger büyük bir pot kırmanın etkisiyle birbirlerine baktılar hermione onlara harrynin anne ve babasının öldüğünü söylemişti zaten çocuğa bunu hatırlatmanın anlamı neydiki ?
"Peki harry o öldümü o şey?" Bay granger sordu değişik bir korkuyla "üzgünüm bay granger o hala yaşıyor ama emin olun efendim onun hayatını ben kendim alacağım anne ve babamın intikamamını alacağım ayrıca hermionenin kılına zarar vermesine asla izin vermeyeceğim ne olursa olsun onu koruyacağım" harry kendinden emin konuştu daha 11 yaşındski bir çocuk bu şekilde kendinden emin nasıl oluyorduda böyle konuşabiliyordu bay granger çocuğa adeta hayran gibi bakıyordu bayan granger ayağa kalkıp harrye anne şefkstiyle sarıldı "böyle kötü şeyler yaşadığın halde dim dik ayakta durmandan ben bile gurur duydum sana verebileceğimiz fazla bir şry yok ama istediğin zaman bize gelebilirsin annenin yerini tutamam belki ama sana bir annenin yemeklerini yapabilirim en azından" gözlerinde büyük bir parıltıyla söyledi bayan granger "gerçekten çok teşekkür ederim büyük zevkle gelirim tabiki bir annenin yemeklerini gerçekten merak ediyorum" o an üç ebeveyn fsrk ettiki harry gerçekten bir çocuktu yaşadığı şeylerden dolayı olgunlaşmış bir çocuk
"Sanırım bu kadar yeterli artık aşağı inip eğlenceye katılsak nasıl olur" sirius büyük bir gülümsemeyle konuştu hep birlikte salondan çıkıp aşağıya indiler bay ve bayan granger harry için endişelenip üzülüyorlardı hemde hermione için gurur duyuyorlardı hem zeki hemde böylesine zeki ve olgun bir arkadaş bulduğu için artık harryde onlar için bir evlat gibiydi.
Noel bittiğinde harry hermioneye iyice ders vermişti artık hermionede cisimlenmeyi biliyordu king kross istasyonuna hrp beraber gittiler harry sirius ve remusla vedalaştıktsn sonra omzunda iki el hissetti arkasına döndüğünde iki sıcak gülümseme ons bakıyordu  bayan granger ona eğilip sıkıca sarıldı harry bunu beklemiyordu "kendinize çok dikkat edin harry hermione sana emanet onu korayacağını biliyorum ne zaman anne yemeği istersen bana mektup yazabilirsin" harry anne sıcaklığını ilk kez o zaman hissetmişti bay grangerda harrye sarıldı "kendine dikkat et harry" harry büyük bir gülümsemeyle "teşekkğr ederim bu gerçekten iyi hissettirdi" sirius alınmış bir şekilde "evlat benim yerime remusu ikna etmeye çalışsaydın şuanda bir anne şefksti görebilirdin" diye dalgs geçti harry ona bakıp dil çıkardı o zaman bir kez daha anladılsr harry gerçekten bir çocuktu her ne kadar vaftiz babası olsada gerçek bir aile şefkstini hiç bir zaman görmemişti ama emin olduğu bir şey varsa oda sirius kendi oğlu olsa bu kadar üstüne titremezdi harry ve hermione boş yer aramaya koyuldu ilk tanıştıkları vagona girdiklerinde üç tsne üçüncü sınıf öğrencisi kompartmanda oturuyordu harryi gördükleri gibi "bizde arkadaşlarımızın yanından geçiyorduk lütfen oturun" diyerek dışarı kaçtılar "aa tamam bu biraz rahatsız ediciydi senden böyle korkmaları normal mi" hermione rahatsız olmuş şekilde sordu "bilemiyorum eğer ilk gün bana tuhaf davranmasaydılar korkmak zorunda kalmazlardı" harry omzunu silkerek cevapladı ikisi ksrşı karşıya oturup kitsp okumaya başladılar kapı açıldı içeri ron girdi "oh çocuklar bende sizi arıyordum" diyerek hermionenin yanına oturdu ikisi başlarını kaldırmadan selsm verdiler "oh hadi ama çocuklar her boş vaktinizde kitsp okumayı nasıl beceriyorsunuz" ron dsrslmışçasına konuştu kitsp okumak onu boğuyordu
"Eğer kitap okuyup bir kaö büyü öğrenmezden üxgünün dostum ama bir geleceğin olmaz" harry azarlarcasına konuştu ama ron onu dinlemedi bile uyudu çünkü hogwartsa grldiklerinde okula hızlıca gittiler gece harry uyurken tuhaf bir rüya gördü voldemort bir aynanın karşısında duruyor elinde felsefe taşını tutuyordu ve kötü bir kahkaha atıyordu aniden uyandı ron başında duruyordu "dostum iyimisin kabusmu gördün" diye sordu harry ona baktı yataktan çıktı "profesör dumbledoreu bulmamız gerek hemen" dedi ortak salona indiler harry elini salladı ve hermione yanlarına süzüldü korkunç bir yüz ifadesiyle harrye baktı harry rüyayı ikiliye anlattı ve bina sorumlusu olan profesör MCgonagallın odasına gidip onu uyandırdılar rüyayı harry anlattı "harry bunun sadece bir rüya olduğu belli profesör dumbledore bu sabah sihir bakanı ile ilgili bir toplantı için gitti ayrıca merak etmeyin felsefe tsşını koruyan bir çok büyü var" mcgonagall endilenmiş olsa bile inanmamıştı odasından çıktıkları an harry cebindeki görünmezlik pelerinini çıksttıp üstlerine atıp 3.kattaki ölmrk istemeyenlerin girmemesi gereken koridora girdiler satranç bölümünde ron yaralandı harry hermioneyi onu hastane kanadına höndermesi için bırskıp yols tek devam etti ortada bir ayna önünde dursn profesör quirell duruyordu (o bilindik konuşmayı yaptılar) voldemort yüzünü gösterdi "bana bak harry potter bir parazit gibi başkalarının üstünde yaşıyorum bana taşı ver verki senin hayatını bağışlayayım" tıslarcasına konuşuyordu "hak ettiğin gibi yaşıyorsun diyeceğim ama sen bunu bile hak etmiyorsun voldemort sen ölmeyi hak ediyorsun seni öldüren kişide ben olacağım anne ve babamın intikamını alacağım"harryde sinirden tıslamıştı "senin gibi götü boklu bir velet mi beni yok edecek? Güldürme beni çocuk yaşamak istiyorsan bana tsşı ver çabuk" tısladı voldemort harry büyük bir kahkaha attı "eğer sen insanlsrı bağışlayacak olsaydın ben burda olmazdım voldemort senin yanlıl hesaplamaların yüzünden kehabetgdrçekleşecek" harry elindeki asayla voldemorta bir büyü gönderdi querıll arkasını dönmeden büyüyü savuşturdu arkadını dönüp büyük bir çatışmaya girdiler harry arka arkaya büyüler gönderip gelen büyüleri savuşturuyordu ama büyü gücü bir yetişkine göre oldukça azdı tsbikş ysşıtlsrı kadar az değil onlsrs göre 7.sınıflsrı kolayca yenebilecek gücü vardı harry son anda bir öldüren lanetten kaçınmıştı ki cricio büyüsüne yakalandı querıll gülerek yanaştı "nasıl ha potter çok acıtıyor değilmi seni bu şekilde delirtsemmi" harry dişlerini kırsrcasına sıkıyordu eliyle querıllın bacağını tutup querıllı yere düşürdü ayağa kalkıp boğazına yapışmıştı ki querıll bir anda kül olup parçalanmaya başladı harry şaşırmıştı bunu beklemiyordu querıllın bedenine dokunup onu tamamen kül etti aynaya bakmak için döndü aynada kendini gördü elindeki taşı cebine koydu ve cebinde taş belirdi arkasında ise dehşet verici bir gölge belirdi harry arkasını döndüğü an gölge ona doğru uçup içinden geçti harry bir an sendeledi ve yere düşüp bayıldı.
Gözlerini açtığında bem beyaz bir yerdeydi burası hastane kanadıydı yanında elini tutup uyuya kalmış bir hermione gördü gülümsedi kendi kendine her yeri hala ağrıyordu profesör dumbledore yavaşça yaklaştı "nasılsın harry" diye sordu harry yaşlı büyücüyü görünce rahatladı "efendim taş bendeydi" diyip elini cebine sttı ama tsş yoktu "ah merak etme evlst tsş yok edildi" dedi albus "peki efendim ben taşı nasıl alabildim" harry şaşkınca sordu "taşı kullanmak isteyen alamazdı ama taşa ihtiyacı olmayan kullanmak isteneyrn biri alabilirdi sadece" dumbledore açıkladı harry anladım diye kafasını salladı "ben ne zamandır buradayım profesör" sordu harry "3 gündür uyuyorsun harry" hermione cevapladı "sanırım siz iki genci yalnız bıraksam iyi olur" diyerek dumbledor hastane kanatından çıktı olanları harry hermioneye anlattı hermione ona sıkıca sarıldı "oh harry sana bir şey oldu diye çok korktum" hermione kendini tutamayarak konuştu "şey tabiki ronda çok korktu" diye kendini düzeltmeye çalıştı harry ona sıcak bir gülümsemeyle baktı ertesi gün harry taburcu oldu büyük salona gittiğinde herkes onu alkışladı ama kaideye bile almadan sandalyesine oturdu geri kalan yıl sorunsuz ilerledi ve o yılın kazananı grifindor oldu.

Fazla değişiklik yapmadım sırlar odasını geçicem arkadaşlar zaten azkabandan kaçacsk kimse olmadığı için 4 yıl atlayıp üç büyücü turnuvasıyla devam edeceğim ama isterseniz anlatabilirim ara yılları şimdiden iyi okumalar sihirli günler⚡️⚡️⚡️⚡️