Letters From Earth. (#TYS2020)

Πρόλογος.

Απο πιτσιρίκι, είχα την περιέργεια, να ανακαλύψω τον κόσμο. Γι'αυτό και έψαχνα τα πάντα τριγύρω μου. Απο το "μυστήριο" κενό που υπήρχε κάτω απ'τον καναπέ, μέχρι το ψηλότερο ράφι της παλιάς μας βιβλιοθήκης. Μάλιστα, σε κάθε οικογενειακό τραπέζι, οι δικοί μου δεν χάνουν την ευκαιρία να πούν ,για το πως με βρήκαν να ψαχουλεύω το συρτάρι με τα ρούχα τους ,όταν ήμουν μωρό. Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι συγγενείς μας γελούν, εκτός από εμένα. Έχει καταντήσει πλέον ανόητο...
Παραδέχομαι, πως ενθουσιαζόμουν με οποιαδήποτε χαζομάρα και αν ξέθαβα. Για παράδειγμα, στα πέντε μου, είχα βρει ένα κέρμα ανάμεσα στα μαξιλάρια της πολυθρόνας μας. Ένιωθα λες και είχα στην κατοχή μου, ολόκληρο θησαυρό. Κάθε φορά το ίδιο συναίσθημα. Η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα και η κοιλιά μου με γαργαλούσε. Άνοητη παιδική αντίδραση, το ξέρω. Πίστευα οτι δεν θα ξαναένιωθα έτσι...Μέχρι χθες.
Για να σας εξηγήσω, ανακάλυψα-τελείως τυχαία- κάτι κείμενα, στο πατάρι του σπιτιού μου. Έντεκα στον αριθμό. Πιθανότατα ο προηγούμενος ενοικιαστής τα ξέχασε εκεί. Δεν αναφέρει πουθενά το όνομα του, ούτε πότε τα έγραψε. Το μόνο το οποίο καταλαβαίνω, είναι πως όλα τους, αφορούν το ίδιο πρόσωπο. Ένα κορίτσι που σίγουρα θεωρούσε ξεχωριστό.