Απ'όλες τις στιγμές μας, δεν θα ξεχάσω τούτη.
Εγώ και εσύ να καθόμαστε δίπλα στο λευκό εκκλησάκι, ανάμεσα στους κάκτους, και πίσω μας ημίφως.Εκεί ψηλά, όπως πάντα.
Τα φώτα της πόλης τρεμόπαιζαν στα μισονηφάλια μάτια μου. Το χέρι μου περασμένο στην μέση σου και το κεφάλι σου στον ώμο μου. Ησυχία. Τόση ησυχία, που μπορούσα να ακούσω τον χτύπο της καρδιάς σου να γίνεται ένα μαζί με τον δικό μου.
Και ο ουρανός επάνω μας, σαν έργο τέχνης του Βαν Γκογκ.
"Αισθάνομαι ασφάλεια μαζί σου", αναστέναξες γαλήνια και εγώ αποτραβήχτηκα γελώντας. Είδα το πρόσωπό σου για ακόμα μια φορά. Το φώς της σελήνης έπεφτε επάνω σου και σε έκανε χλωμή. Τα μάτια σου άστραφταν σαν πυροτεχνήματα και τα μαλλιά σου γυάλιζαν σαν στάχυα σε καλοκαιρινό αγρό.
Ποτέ μου δεν ξανάδα τόσο όμορφο θέαμα. Γι'αυτό θα το θυμάμαι σ'όλη μου την ζωή. Υπόσχομαι.Κι ας είμαι ακόμα νέος.
"Είσαι πανέμορφη", κατάφερα να πω. Και εσύ ακούμπησες απαλά τα χείλη σου πάνω στον λαιμό μου.
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Letters From Earth. (#TYS2020)
Духовные11 αναδρομές, γραμμένες από έναν γήινο. 11 κείμενα που βρήκα τυχαία στο πατάρι του σπιτιού μου. (Για μια ολοκληρωμένη εμπειρία, προτείνω να ακούσετε τα τραγούδια που βρίσκονται σε κάθε κεφάλαιο. Θα σας βοηθήσουν να ταξιδέψετε μέσα στις σκηνές της ισ...
