Letters From Earth. (#TYS2020)

Χαζοαμερικάνικη ταινία.

"Έρχεσαι λίγο επάνω;"
  Πλησίασα κοντά στο αυτί σου και χαμογέλασα. Με κοίταξες κατάματα και κούνησες το κεφάλι θετικά. Δεν έχασα στιγμή. Άρπαξα το χέρι σου. Τώρα,δυο σκιές κινούνταν, προς τον πάνω όροφο. Δίχως να νοιάζονται για τα υπόλοιπα άτομα που χασκογελούσαν στους καναπέδες του σαλονιού,πίσω τους.
Αυτές, ήταν οι δικές μας σκιές.
Με γρήγορα βήματα κατευθυνθήκαμε ευθεία, στο δωμάτιο της μητέρας του φίλου μου...Ο οποίος κοιμόταν του καλού καιρού,(βλέπεις η πενταήμερη κουράζει.).
Δεν έπρεπε να ήμουν εδώ. Εγώ και τα παιδιά είχαμε έρθει απρόσκλητοι στο παρτυ της μικρής του αδερφής που έκλεινε τα 15. Τους είχα πρήξει να έρθουμε, λίγες ώρες πριν (όταν, πίναμε μπύρες στο κέντρο).
Και τώρα έπρεπε να φύγω,αφού η μητέρα τους ερχόταν απο στιγμή σε στιγμή. Μπήκαμε μέσα. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς είπαμε. Λογικά περί καληνύχτας.Τότε ήρθε το πρώτο μας φιλί. Ένα φιλί σαν να βγήκε απο κάποια χαζοαμερικάνικη εφηβική ταινία (έτσι συνήθιζα να σου λέω για τους υπόλοιπους μήνες.) . Τα χείλη σου ήταν απαλά. Υπέροχη αίσθηση. Τα δάχτυλά μου μπλέχτηκαν με τα μαλλιά σου. Μύριζαν όμορφα. Σαν λουλούδι ή βανίλια.

Δεν θυμάμαι πια.

Άφησα τα χέρια μου να γλιστρήσουν στην πλάτη σου και εσύ χαίδευες τα μαλλιά μου. Έπειτα σταματήσαμε. Μου γέλασες και είδα για πρώτη φορά τα μάτια σου. Αυτό το υπέροχο χρώμα που έμπλεκε καστανές και πράσινες αποχρώσεις μαζί. Έμεινα να τα χαζεύω. Μακάρι ο χρόνος να πάγωνε εκεί. Σε εκείνο το δωμάτιο.