Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♪♪♪
"burada kal benimle."
"seni işe alacağım."
•••
"sen dediklerini tartıp mı söylüyorsun bana? benim gibi birini neden işe alasın?"
seonghwa yeosang'la göz teması kurmuyor öteye beriye bakıyordu.
"çünkü- çünkü wooyoung'un yardımcıya ihtiyacı var."
yeosang kahkaha atıp devam etti sözlerine. "wooyoung'un mu ihtiyacı var?"
"ne yapmamı istiyorsun? seni geri dönderip s*kmelerine nasıl göz yumayım? bunu mu istiyorsun gerçekten?"
yeosang başını sallayıp bir anda ciddileşti. "hayır. hayır bunu istemiyorum. bunu hiçbir zaman istemedim."
"tamam işte. mutfağa sen bakarsın. yemek yapmayı biliyor musun?"
"erken öğrenirim."
seonghwa yeosang'ın kolundan tutup koridora çıkardı.
"bu evi iyi öğren. bundan böyle benimle kalacaksın."
yeosang hayal bile edemeyeceği bir yerin içindeydi. cennet evin her tarafındaydı. her bir adımı ona çok yüce geliyordu. bu evin havası bile çok farklıydı.
seonghwa yeosang'ı wooyoung'un yanına getirdi ve wooyoung'u tembihledi.
"yeosang hakkında tek bir soru dahi sorma. burada çalışmaya başlayacak. onunla ilgilen wooyoung. ona her şeyi öğret."
"sen- sen benden bunu nasıl istersin?"
yeosang kendini kötü hissederek konuya dahil olmaya karar verdi. "ben kendi başıma öğrenebilirim."
seonghwa wooyoung'a derin bir bakışla "ona her şeyi sen öğreteceksin." dedi. seonghwa'nın bir nefesi bile evin içindeki ortamı alabora ediyordu. ya çok ciddiydi ya da çok şakacıydı hwa. ortası yoktu.
"ta- tamam efendim."
seonghwa arkasını dönüp kapıyı açtı ve kocaman koridora çıktı. her bir topuk sesi diğerini takip ediyor sessiz bir kaos yaratıyordu. seonghwa'nın yolları arttıkça yolsuzluğu da artıyordu.
