merdivenlerden çıkmaya başlarken etraftaki gözleri umursamamaya çalıştım,imkansız olduğunu bile bile.
iğrenmiş gibi bakan gözler acıydı,alaycıydı.
fazla kilom,yuvarlak yüzümü;mavi gözlerim sarı saçlarım bile geri planda tutamıyordu.
bu benim suçum değildi,kilolu olmak sevilmemek benim suçum değildi.
bunda iğrenç ne vardı ki?
uzun boylu,zayıf mı olmalıydı her insan?
sınıfa girdiğimde yerime hızla ilerledim,en arka cam kenarı.tek oturduğum sıram da iğrenç hakaretler yazılıydı.
"89 kilo"
"çirkin"
"aptal"
"iğrençsin"
"kilolarınla siktir git"
"neden ölmüyorsun?"
gibi daha bir çok itham vardı.
ben berfu,17 yaşımda 89 kiloyum,89 kilo çok muydu ki? çoktu, onların fit vücutlarının yanında çoktu .mavi gözlere sarı saçlara yuvarlak bir yüze sahibim.
adımın anlamı kar tanesi demek.
yalnızlığını kitaplarla ve şarkılarla paylaşan,
o iğrenilen kızdım.
ben ölmeliymişim,yani öyle diyorlar.
belki de ben ölmeliydim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
berfu * texting
Roman pour Adolescentsgök'gözlüm:Cidden seni seveceğimi falan mı düşündün gök'gözlüm:O kilonla çirkin yusyuvarlak yüzünle etrafımda o kadar kız varken seni mi sevecektim gök'gözlüm:Git kendine kendin gibi birini bul gök'gözlüm:Bir daha bırak yanıma yaklaşmayı benimle göz...
