THE BITCH STORY

BITCH' Four

-----------

Prim's Point of View

'Miss Prim, anak, nakalimutan ko palang sabihin na andito na ulit ang apo ko. Naalala mo pa ba siya?'

Nakasimangot na tinitigan ko ang umuusok na nilalang na ngayon ay kaharap ko sa dining table.

Peste. Di pa mawala ang bwisit na ngisi sa nangaakit niyang lab----

Aaah. Peste talga. Nahamugan ata ang utak ko kagabi. Shit!

'Oi. Wag kang pahalata na may gusto ka sakin. Nakakatakot ka. Makatitig, kala mo pipukutin ako.' Binuntunan niya yun ng tawa.

'MANANG! PIGILAAN NIYO AKO. MAPAPATAY KO NA TALGA ANG PESTENG TOOOOO!'

Tumawa lang si Manang.

'Di pa rin kayo nagbabago. Aso't pusa pa rin. Bagay na bagay talga kayo.'

'MANANG!'

'MAMU?!'

Nagkatinginan kami ng masama nang sabay kaming nagreact sa sinabi ni Manang.

'Mamu, wag nga kayong magbiro ng ganyan at lumalaki ang tenga netong si Miss.'

'ANG KAPAAAAL. AS IF NAMAN MAGKAKAGUSTO AKO SAYO! IN YOUR DREAAAAAAAMS! Pwe!'

Tumawa silang dalwa.

Teka nga pala.

Naaalala niya pa ang pangalan ko? Eh, antagal na naming di nagkikita. Magpo-fourteen na.

'Manang, ano nga ulit pangalan ng nilalang na to?'

'NICCOLO MONTEALLEGRE po, Miss. Cole na lang para sayo. Tss. Dali mo namang makalimutan.'

Bat sya sumagot? Si Manang na ba sya ngayon?

Isnab.

'Kelan pa yan bumalik dito, Manang? Tsaka bakit pinabalik mo? Dapat dun na lang siya sa pinanggalingan nya para wala nang asungot dito. Tsk.'

'Matagal na yan dito sa Pilipinas. Sa lola nya sa kabila lang tumuloy. Umuwi lang yan makalipas ng isang buwan buhat ng umalis ka.'

Lakas maka-Tagalog ni Manang. Nakakadugo ng ilong. Haha.

'Eh, ikaw Miss. Bat ka umalis?'

Kanina ka to Miss nang Miss. Nakakairitaaaa!

'Prim ang pangalan ko. Baka nakalimutan mo lang.'

I said sarcastically with matching roll eyes and flying eyebrow pa.

He just shrugged.

'Ang hirap naman bigkasin ng Miszhurhee.'

OhEm.

Kakaunti lang ang nakakaalam ng full name ko.

Sila Manang lang.

Wow.

'Naalala mo pa pala ang real name ko?'

'Bukambibig ka nyan pano. Ket nung nasa abroad pa yan. Lakas ng tama.'

I blushed.

Taena. Wag kang apektado, Prim! May Greg Lorenzo ka na!

And Cole looks. . . Shy?

Whaaa?! Seriously?

Ankyooooo---

'O, kinilig ka naman? Hinahanap kita. Nagbabakasakali na lumayas ka na para makauwi na ko dito. Wag ka nga.'

Di pala siya kyooot. Pangit sya. Pangiiit!

Angas niya. Sama pa ng ugali. Huhu. T.T

'ASA KA NAMAN NA KIKILIGIN AKO SA NILALANG NA KAGAYA MO.'

'Whatever.' He smirked.

'Tama na yan. O, Miss Prim. Kamusta naman ang London? Bigla ka na lang nagdesisyong umalis. Pinagalala mo ako, anak.'

Nginitian ko si Manang.

'Sorry po, Manang. Na-excite po kase akong makita ang lagalag kong mga magulang kata when they contacted me, I bought the next plane ticket for London.'

Yeah. Nakasama ko ang magulang ko doon.

'O, mabuti naalala ka pa ng magulang mo?'

Sinamaan ko ng tingin ang asungot sa harap ko.

'Joke lang, Miss. Haha.'

'Tse!'

'Kamusta naman ang mga magulang mo at ang kapatid mo, anak?'

'MAY KAPATID KAAA?'

Nabura ang ngiti ko.

Sumama bigla ang pakiramdam ko.

'Ah. . . Eh. . . Ahm. Geh po, Manang. Tutulog na po ko ulit. Bigla hong sumama ang pakiramdam ko eh.'

'Ano? Bakit, bigla bigla naman?'

'Tumigil ka na nga jan, Niccolo. Osige na, Miss Prim, anak. Pahinga ka na. Gusto mo bang uminom ng gamot?'

Umiling lang ako at tahimik na umalis.

Pagkasara ko ng pintuan ng kwarto ko, bigla na lang tumulo ang mga luha ko.

Kinuha ko ang cellphone ko at may tinawagan.

'Mamee, si Prim po eto.'

(Anak. . . Where are you? Your dadee and I was worried.)

Nasabi ko bang di ako nagpaalam?

'Mee, asa Philippines po ako.'

(Anak?! Of all places, bakit jan pa?)

'Di ko po kase kayang manahimik na lang. Sige po, paki kiss na lang ako kay Dee at sa kapatid ko.'

(Prim, I don't thin----)

'Bye.'

Kaya ko to.

------------

Leave your comments behind.
Be a fan.
And don't forget to hit the vote button before you exit.

Thanks. :)

xoxo,

SahMaeee♡