Davon's POV:
Minadali naming dalhin si Quinn sa pinakamalapit na hospital dahil kung sa malayo pa ay baka matuluyan na siya, masyado ng maraming dugo ang nawala sakaniya.
Si Kayleigh na ang nagmaneho ng sasakyan ni Quinn patungo sa pinakamalapit na hospital, pagkarating namin ay agad naman kaming inasikaso at agad na idinala si Quinn sa operating room, kailangan siyang maagapan kung hindi ay mawawala siya.
It feels like a deja vu kasi ganito din nangyari noon, pero lahat kami nandun, nagpakahero siya para sa amin, she saves us and now she did it again, ang hilig hilig magpakabayani eh lagi namang sa hospital ang dala, pero sana naman this time kung ano na ang maging resulta ay totoo na, hindi na 'yung palabas lang.
Sobra akong nagalala nung simula pa lang na makita ko siya na nakikipaglaban kay Hiro dahil ako wala akong magawa, nakatingin lang sakanila at pinapanuod siyang masaktan, nagagalit ako sa sarili kung bakit ba kasi nagpakabobo at tanga ako at lumabas ng bahay namin kahit na alam ko ng delikado para sa akin, lagi na lang may napapahamak ng dahil sa akin, lagi na lang ako 'yung inaalala ng iba samantalang wala naman akong pake sa sarili ko hindi ko alam na kaya pala sila ganun dahil mag malaki akong responsibilidad na dapat gampanan sa hinaharap, na dapat walang mangyari sa akin.
"I called tita Everleigh" napakunot ako ng noo, hindi ko naman kilala ang tinutukoy niya. "I mean tita Keira" napatango ako.
So it means, tita Keira's real name is Everleigh, minsan naguguluhan na din ako sa mga pangalan nila eh, tapos 'di ko din alam kung ang totoo bang pangalan nila mommy is 'yung ginagamit nila ngayon o hindi.
At saka 'yung pangalan ko, kaya pala 'yun 'yung sinabi nila daddy na ipangalan ko kasi that's my real name, Kingsley, sounds like a king.
Pagkatapos ng isang oras ay lumabas na ang doctor kaya nilapitan naman agad namin siya, wala pa din hanggang ngayon sila tita Keira, malayo siguro ang lugar na 'to.
"Doc, how is she?" Kayleigh asked.
"She's still unconcious, she needs blood dahil maraming dugo ang nawala sakaniya and she's lucky dahil nadala niyo agad siya dito kung hindi nabawian siya ng buhay, anyways, we need the blood asap para masalinan agad siya and for her fast recovery"
"We will tell you kung may magsasalin na sakaniya ng dugo" I said so the doctor nodded.
"We will transfer her to a room, I have to go"
"Thank you, doc" umalis na ang doctor saka naman inilabas si Quinn sa operating room kaya sumunod kami.
Nang mailagay na siya sa kwarto at maiayos siya ay nagpaalam na ang mga nurses at iniwan kami.
"Matagal pa ba sila?" I asked while looking at them, I'm distance away from them but fuck! I'm so worried to death.
"Just so you know, this place is far from where you live" Kayleigh said not looking at me.
I can see in her that she's so worried too, who wouldn't? She got stabbed two times, kahit 'di sinabi ng doctor kung gaano kalalim ang sugat niya I know that it is deep, ibaon pa naman sakaniya ng todo 'yung dagger eh.
"This what you got for being a hero, tsk" biglang sabi ni Kayleigh. "And..." she look at me with no expression to see. "This is what happened if you won't listen to her again" she said.
"Okay, I know it's my fault but I didn't even say that come and get me, I can handle myself" agad na naging masama ang tingin niya sa akin dahil sa sinabi ko.
What? I just said it right, right?
"Did you even hear yourself? Handle yourself? That's bullshit, Davon! Nakita mo ba ang itsura mo kanina? Ni hindi ka nga makalaban tapos sasabihin mo saking you can handle yourself?" tumawa siya ng pagak.
