Zaman hiç bir şeye çare değil. Her şey daha çok kötüye gidiyor. Yalnızlığımızla baş başa kalıyoruz (sanki çok ayrıymışız gibi). Kendimizden iyice nefret ediyoruz . Hayatın gerçekleriyle yüzleşiyoruz . Sizce zaman cidden çare mi ? Peki ya bu saçma ruhsal çöküşlerimize antidepresanlarınız çare mi ? Duygularımız çok varmış gibi bir de ilaçlarla iyice öldürüyorsunuz . Ben acı çekmek istemiyorum . Duygularımı değil acılarımı öldürmek istiyorum. Düşüncelerimi değil beni delirten hayatımı asmak istiyorum. Ben böyle yaşamak istemiyorum .
Ben zamana karşı yarışmak istemiyorum .
Sadece hiç olarak kalmak istiyorum , en azından hayat denen oyundan uzak olurum . '
