Η πρόκληση

1

  Εδώ και μέρες σπάω το κεφάλι μου για το επόμενο άρθρο που θα γράψω, βλέπεις στην εκδότρια μου δεν άρεσε κανένα από τα θέματα που της πρότεινα. Αν ο κόσμος θέλει να διαβάσει για πολέμους λοιμούς και καταποντισμους θα πάρει εφημερίδα όχι το περιοδικό μας ήταν η απάντηση που μου έδωσε. Λες και αυτοί που διαβάζουν περιοδικά δεν ενδιαφέρονται για το τι συμβαίνει γύρω μας αλλά μόνο για το τι έβαλε η μία και η άλλη και ποιος πηδάει ποια! Μια ευκαιρία θέλω να γράψω ένα καλό άρθρο που θα με βοηθήσει να φύγω από εδώ. Το όνειρο μου πάντα ήταν οι NYT αλλά όλοι από κάπου πρέπει να ξεκινήσουν δεν πας κατευθείαν στην κορυφή!
  Έλεος και αυτή η Νάνσυ ποτέ θα τελειώσει να φύγουμε το στομάχι μου έχει φτάσει στην πλάτη! Αυτή η κοπέλα έχει αρρώστια με την μόδα έτσι και ξεκινήσει να γράφει ξεχνάει να σταματήσει! Από τη σχολή ακόμα ήταν έτσι όταν της αρέσει κάτι κολλάει άσχημα.

  - Κλο είσαι έτοιμη? Εγώ τελείωσα.
  - Εδώ και πολλές ώρες!!!
  - Πάλι τίποτα δεν έγραψες?
  - Δεν μπορώ έχει μπλοκάρει το μυαλό μου.
  - Έλα πάμε και κάτι θα βρεις δεν σε φοβάμαι εσένα. Που θα φάμε σήμερα?
  - Ο Μπο από τα κοσμικά μου είπε για ένα καινούργιο εστιατόριο με γαλλική κουζίνα τι λες?
  - Μέσα αλλά δεν έπρεπε να έχουμε κλείσει τραπέζι?
  - Πήρα την πρωτοβουλία και έκλεισα!
  - Πως ήσουν τόσο σίγουρη ότι θα συμφωνήσω?
  - Αφού ξέρω ότι σου αρέσει η γαλλική κουζίνα. Όταν πάμε στους γονείς μου μόνο τα πιάτα που δεν τρως!
  - Αχ αφού ο κύριος Νικολά είναι εκπληκτικός μάγειρας. Πράγμα που σίγουρα δεν έχεις κληρονομήσει!!!
 
  Η αλήθεια είναι ότι ο μπαμπακας μου όταν μπαίνει στην κουζίνα κάνει θαύματα. Να φας από τα χεράκια του à la Bourguignon και canard al'orange να χάσεις τα μυαλά σου. Βλέπεις βέρος Παριζιάνος στη Νέα Υόρκη ήρθε για δουλειά και έμεινε από έρωτα! Ποτέ όμως δεν ξέχασε την πατρίδα του όσο ήμουν μικρή πηγαίναμε στο Παρίσι αρκετά συχνά, τώρα με τους ρυθμούς που τρέχει η ζωή σπάνιες είναι η φορές που τους ακολουθώ.

  - Κλο σου μιλάω πού ταξιδεύεις πάλι?
  - Σε ακούω κοπέλα μου τι φωνάζεις!
Η αλήθεια είναι ότι δεν άκουσα λέξη από όσα είπε. Με το που μπαίνω στο αυτοκίνητο το μυαλό μου ταξιδεύει, αυτός είναι και ο λόγος που βάζω την Νάνσυ να οδηγάει συνέχεια.
  - Αυτό είναι το εστιατόριο?
Γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω ένα σχετικά μεγάλο μαγαζί με μια τεράστια ταμπέλα που έλεγε " Paris " .
  - Ποιο κραυγαλέο δεν θα μπορούσε να ήταν ο Πύργος του Άιφελ λείπει από έξω!!!
- Δεν έλεγες για κανένα εκατομμύριο!!
  Μέσα στο μαγαζί ακριβώς στο κέντρο ένας τεράστιος πύργος που αν κατάλαβα καλά λειτουργούσε σαν τραπέζι.
  - Έλεος πόσο ποιο κακόγουστο; Ας ελπίσουμε το τραπέζι μας να είναι μακριά από αυτό το έκτρωμα!!!
  - Αυτό θα είναι σίγουρα για φραγκατους.
  - Όχι αγάπη μου αυτό είναι για ηλίθιους. Και να με πλήρωναν δεν καθόμουν εκεί!

  Ευτυχώς το τραπέζι μας ήταν στην άκρη του μαγαζιού δίπλα σε ένα τζάκι, που χωρίς πλάκα είχε το σχήμα της Αψίδας του Θριάμβου, αυτός που έκανε αυτό το μαγαζί προσπάθησε να χωρέσει όλη τη Γαλλία σε 100 τετραγωνικά. Ευτυχώς το φαγητό τους ήταν νόστιμο και παραβλέπεις την όλη διακόσμηση. Για αρχή μας έφεραν croque-monsieur και για κυρίως εγώ πήρα bouillabaisse και η Νάνσυ cassoulet.
   Εκεί που τρώγαμε όμορφα και ωραία το φαγητό μας ξαφνικά μια αναστάτωση επικράτησε στο μαγαζί, μια αρκετά μεγάλη παρέα μπήκε μέσα και ο μετρ τους οδήγησε στο τραπέζι πύργος του Άιφελ. Με την πρώτη ματιά καταλάβαινες ότι πρόκειται για τα κλασικά πλουσιόπαιδα της Νέας Υόρκης. Φασαρία όλα τα βλέμματα επάνω τους και κέντρο στο μαγαζί, τόσο στερεότυπο!
  - Είδες στο είπα εγώ εκείνο το τραπέζι είναι για πλούσιους.
  - Για κομπλεξικους επιδειξιομανεις θέλεις να πεις!
  - Κλο επειδή εσύ διάλεξες να μην ζεις έτσι δεν πάει να πει ότι είναι και κακό.
  - Όταν το μόνο που κάνεις είναι να γυρνάς και να τρως τα λεφτά του μπαμπά σου χωρίς να έχεις προσπαθήσει για τίποτα στη ζωή σου είναι κακό. Εγώ διάλεξα να βασιστώ στον εαυτό μου ότι καταφέρω η και όχι να είναι από εμένα όχι γιατί έχουν λεφτά οι γονείς μου. Ποια η ευχαρίστηση αν δεν δουλέψεις για κάτι και στο δώσουν έτοιμο?
  - Λίγοι είναι αυτοι που σκέφτονται έτσι. Γνωρίζεις κανέναν από εκείνη την παρέα?
  - Την ξανθιά με το μπλε φόρεμα που τρώει με τα μάτια τον μελαχρινό απέναντι της. Είναι η Έλσα πηγαίναμε μαζί σχολείο μέχρι που έπεισα τους δικούς μου να με στείλουν σε δημόσιο. Ψώνιο από τα λίγα.
- Ο μελαχρινός απέναντι είναι από τους πιο περιζήτητους εργένηδες δεν τον ξέρεις?
  - Δεν μου λέει κάτι.
  - Ωωω έλα τώρα που ζεις τον έχουμε βάλει στο περιοδικό ουκ ολίγες φορές για την ερωτική του ζωή.
  - Τρομερή προσωπικότητα τότε πώς και μου ξέφυγε.
  - Σκάσε ρε ο τύπος είναι πάμπλουτος και τρελό μανάρι. Χάρι Ρόμαν δεν μπορεί να μην τον έχεις ακούστε.
  - Ρόμαν είπες? Ξέρω ένα Ρόμαν αλλά τον λένε Άστον και είναι στην ηλικία του μπαμπά μου. Φοβερό μυαλό στα οικονομικά.
  - Αυτός είναι ο γιος και μοναδικός του κληρονόμος.
  - Τέλος πάντων δεν μας αφορά ότι θέλουν ας κάνουν. Άντε σήκω να πάμε σπίτι γιατί το βράδυ έχω σκοπό να σε βγάλω έξω.
  - Αχ σόρρυ αλλά δεν γίνεται σήμερα ο Κιθ μου ζήτησε να βγούμε.
  - Πλάκα κάνεις και δεν το λες τόση ώρα και ασχολούμαστε με τους βλάκες.
  - Πάμε και θα στα πω στο δρόμο.
 
  Ο Κιθ άρεσε στην Νάνσυ εδώ και πολύ καιρό αλλά ντρεπόταν να του το πει, αυτή η κοπέλα όσο δυναμική είναι στη δουλειά της στα αισθηματικά βγάζει έναν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα. Και εγώ σαν την καλή της νεράιδα τι έκανα? Αυτό που έπρεπε φυσικά!!! Έπιασα τον Κιθ και του μίλησα, τελικά και σε εκείνον άρεσε αλλά εκλαμβανε τη ντροπή της σαν αδιαφορία γι'αυτό και δεν είχε κάνει κίνηση τόσο καιρό. Αχ παιδιά τι να πεις!!! Μπορεί στα δικά μου να τα είχα κάνει σκατα αλλά ήμουν άσσος στο να λύνω προβλήματα άλλων. Οπότε το βράδυ παίζει πίτσα και τηλεόραση για εμένα.