ÖLÜM KOKUSU

#3#SENİ SEVİYORUM

Savaş İz:

Her yer bembeyazdı ama kar değildi. Oksijen yerini serum kokusuna bırakmıştı, serum kokusu ciğerlerime kadar nüfuz etmişti. Duvarda asılı olan televizyon gibi asılı kalmıştım sanki, bişey hatırlamıyordum. Kapattım gözlerimi tekrar, 5 dk daha, 5 dk daha diye diye uyanmamak umuduyla... Titreyen telefonun bildirim sesiyle açtım gözlerimi... Tanımadığım birisinden mesaj gelmişti.

Karya: Günaydın (8:44)

Mesaja cevap vermek için kafamı toplamam gerekiyordu. Kalkıp banyoya gittim. Yüzüme su çarptıktan sonra yatak odasına geri döndüm. Telefonu alıp instagrama girdim. Mesaj bölümünden gelen mesajı cevapladım. "Günaydın da tanıyamadım" dercesine...

Savaş: Günaydın?(8:55)

Karya: N'aber?

Savaş: Anormal, sen?

Karya: Ben normalim.d

Savaş: Kimsin?

Karya: Kapıyı açabilir misin?

Savaş: Burda mısın?

Karya: Sadece kapıyı aç. (9:00)

           Görüldü Savaş

Telefonu yatağa fırlatıp kapıya doğru yöneldim. Salondan geçerek kapıya ulaştım ve kapı kilidini açtıktan sonra kapı kolunu aşağıya indirip açtım kapıyı. Kapıda poşetin içinde poğaça ve bir not vardı. Poşeti aldıktan sonra etrafa baktım kimse yoktu kapılarda oturan esnaftan başka... İçeri girdikten sonra poşeti masaya bırakıp içinde ki notu alıp okudum. "Afiyet olsun, şimdi hayatımdasın artık Karanım."

Savaş: Karanım? (9:10)

Karya: Unuttun mu beni?

Savaş: Tanışıyor muyduk?

Karya: Yok, sadece birbirimizi seviyoruz daha tanışmadık.

Savaş: ha ha ha çok komik...

Karya: çok güzel gülüyorsun be gönlümün piçi:D

Savaş: Hasta falan mısın?

Karya: Belki de sen hastasındır. Hayalinde ki sevdiğinimdir olamaz mı?

Savaş: sinir etme sabah sabah da, kimsen oyun oynama çık ortaya!

Karya: seni seviyorum. (9:25)

             Görüldü Savaş

        -Seni seviyorum-