Unicode
ဟူး
ကဲ ပြောရမယ်ဆိုရင်ဖြင့်ဒီလေးလံတဲ့သက်ပြင်းဟာဆိုရင်ဖြင့်မီဆိုထံမှဘယ်နှစ်ခါမြောက်မှန်းမသိတဲ့သက်ပြင်းပင်။
ထိုသက်ပြင်းများရဲ့အရင်းအမြစ်ကတော့တစ်ခြားမဟုတ်ပေ။စါးပွဲခုံအပုလေးပေါ်တွင်လက်နှစ်ဖက်ကိုထောက်ကာထိုလက်ပေါ်တွင်မျက်နှာအပ်ပြီးစိတ်ကူးကမ္ဘာထဲသို့လက်ပစ်ကူးနေသောဆောအင်ကြောင့်ဖြစ်သည်။
မမလေးရှုးနေပြီ။ဖြစ်နိုင်သည်မမလေးရှုးသွားတာပဲဖြစ်မယ်။သခင်မကြီးကိုသွားပြောပြီးသမားတော်တွေပါတွေခေါ်ပြမှရတော့မယ်ထင်သည်။
မီဆိုသည်ထိုသို့တွေးလျှင်လည်းတွေးလောက်သည်။အကြောင်းမှာဆောအင်သည်တွေးလိုက်၊ပြုံးလိုက်၊ဆံထိုးလေးကိုပြန်ကြည့်လိုက်၊ပြုံးလိုက်၊တစ်ယောက်ထဲနှုတ်ခမ်းတွေကိုက်ပြီးရှက်လိုက်နှင့်ဖြစ်နေသည်မှာမနေ့ညထဲကယခုမနက်ထိပင်ဖြစ်သည်။
ယခုထိစားပွဲပေါ်တွင်ချထားပေးသောမနက်စာကိုလည်းဆောအင်သူမအတွေးတွေလောက်တောင်ဂရုမပြုနဂိုရှိသည့်အတိုင်းပုံပင်မပျက်။
မီဆိုလည်းမနေနိုင်တော့သည့်အဆုံး
"မမလေး မနက်စာလေးစားလိုက်ပါနော် ပြီးရင်သမားတော်ဆီသွားမယ်နော်"
သမားတော်ဆီသွားမယ်ဟူသောစကားကြားမှဆက်ကနဲခေါင်းထောင်လာပြီးမီဆိုကိုဘုကြည့်ကြည့်လာသောဆောအင်။ ကျန်တဲ့အရာတွေမကြောက်ရင်မကြောက် သို့သော်ဆောအင်မှာခါးလှသောဆေးများကိုတော့အလွန်မုန်းသူဖြစ်သည်။
"ဘာလို့သမားတော်ဆီသွားမှာလဲ ငါနေကောင်းပါတယ်"
မီဆိုကတော့သူ့မမလေးတစ်နည်းဆောအင်ကိုဝမ်းနည်းဖွယ်အကြည့်ဖြင့်ကြည့်လိုက်ပြီး
"မမလေးကမသွားခြင်ဘူးလား ရပါတယ်သမားတော်ကိုအိမ်ခေါ်လိုက်မယ်နော်"
မီဆိုစိတ်ထဲတွင်တော့ဆောအင်တစ်ကာ်ရှုးသွားပြီလို့သာထင်နေမိသည်။ အမှန်ကဆောအင်မှာမြားနတ်မောင်ပစ်လွှတ်လိုက်တဲ့အချစ်မြားထိမှန်ပြီးအချစ်ဆိပ်တက်နေခြင်ဖြစ်သည်။
YOU ARE READING
Even the time change
Romanceအချိန်တွေဘယ်လိုပဲပြောင်းလဲသွားပြောင်းလဲသွားသူမအပေါ်ထားရှိတဲ့အချစ်မေတ္တာတရားတွေကတော့ပင်လယ်ကြီးထဲမှာရှိတဲ့ရေတွေကုန်ခမ်းမသွားသလို ဘယ်တော့မှအဆုံးမသတ်အမြဲချစ်နေမှာပါ
