Choice

221 29 7
                                    

Unicode

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ညသန္းေခါင္ယံတြင္တစ္ေနရာရာကို ဦးတည္သြားေနတဲ့မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္။လေရာင္ျဖာက်ေနေသာမ်က္ႏွာလွလွေလးမွာအလိုမက်မႈေတြအျပည့္ႏွင့္။

အေနာက္မွလိုက္ပါေနရေသာအေစခံမ်ားသည္ေတာင္ အေ႐ွ႕မွ စိတ္ျမန္လက္ျမန္မမေလးေနာက္သို႔ မနည္းလိုက္ပါေနရ႐ွာသည္။

ထိုအေလာတႀကီးသြားေနေသာေျခလွမ္းမ်ားသည္ တစ္ေနရာတြင္ရပ္တံသြားခဲ့သည္။

လရိပ္ ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္။

ထိုနာမည္သည္ စံအိမ္ေ႐ွ႕၌ခန္းနားစြာေနရာယူလို႔ထားသည္။မိန္းမပ်ိဳေလးမွာလည္းေဆာင္ၾကာၿမိဳင္ထဲကိုဝင္ဖို႔ႀကိဳးစားေတာ့သည္။

"မိန္းကေလးဝင္ဖို႔သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာမဟုတ္ပါဘူး"

အေဆာင္ထဲဝင္ဖို႔ေျခလွမ္းေတြသည္တုံခနဲပင္။အလိုမက်ေနေသာစိတ္တို့သည္ထိုစကားကိုေျပာလာေသာအေစာင့္ထံသို႔အကုန္ပံုက်ကုန္ေတာ့သည္။

"ဒီမွာ မင္းကမ်ား ငါ့ကိုတားရဲတယ္ေပါ့ အခုခ်က္ခ်င္းဖယ္စမ္း"

ဖယ္မဲ့ပံုမေပၚသည့္တံခါးေစာင့္ေၾကာင့္ ထြက္ေနသည့္ေဒါသေတြမွာထိပ္ဆံုးသို့ေရာက္သြားရေတာ့သည္။

ေဒါသႀကီးသည့္မိန္းမပ်ိဳေလးမွာေတာ့ တားထားသည့္အေစာင့္လက္ေတြကိုဖယ္ခ်တြန္းဖယ္ၿပီးေဆာင္ၾကာျမိုင္ထဲသို႔အတင္းဝင္သြားေတာ့သည္။

အေနာက္ကအေစခံေတြမွာလည္းမိန္းမပ်ိဳေလးေနာက္သို႔အေလာတႀကီးလိုက္သြားရျပန္သည္။

အထဲေရာက္တာေတာက္မၿပီးေသးပင္။မိန္းမပ်ိဳေလးမွာေဆာင္ၾကာၿမိဳင္အတြင္း႐ွိအခန္းတံခါးအားလံုးကိုဆြဲဖြင့္ေန၍ပင္ျဖစ္သည္

"မိန္းကေလး ဒီမွာ ဒီလိုလုပ္လို႔မရပါဘူး"

အလုပ္သမားေလးမ်ားသည္မိန္းမပ်ိဳကိုတားၾကေသာ္လည္း မိန္းမပ်ိဳသည္ၾကားပံုမေပါက္ပါ။ေနာက္တံခါးတစ္ခ်က္ကို ဆြဲဖြင့္လိဳက္ၿပီး ေတြ႔လိုက္ရေသာလူေၾကာင့္ စိတ္ေတြျငိမ္သြားရေတာ့သည္။

အိမ္ေ႐ွံစံ soo ပင္။

အိမ္ေ႐ွ႕စံမွာလည္း မိနိးမပိ်ဳကိုေတြ႔လိုက္ရသည္မို႔မဲ့ျပံဳးေလးျပံဳးကာ ေဘးနားမွေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကိုအျပင္သို႔ထြက္ရန္ေျပာလိုက္သည္။

Even the time changeDonde viven las historias. Descúbrelo ahora