Perfect Stranger (Completed)

Part 11

(Zawgyi)

မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္စူးစူးက ျပတင္းေပါက္လိုက္ကာ ကာထားသည့္မွ အတင္းထိုးထြက္ကာ ကုတင္ေပၚသို႔က်ေရာက္ေနသည္။  အျခားတစ္ဖက္သို႔လိမ့္ရင္း ထိုေနေရာင္ကိုေ႐ွာင္မိသည္။ သို႔ေသာ္ ေဘးဘက္တြင္ ေအးစက္ေနေသာေနရာလြတ္ေၾကာင့္ မ်က္လံုးတိုု႔ကိုအားယူၿပီးၾကည့္မိသည္။ Hyung ဘယ္မ်ားသြားပါလိမ့္ ။ စားပြဲတင္နာရီကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျခာက္နာရီတိတိ။ Hyung အိပ္ယာထခ်ိန္ထက္အရမ္းကိုေစာလြန္းသည္ေလ။

ဒူ......ဒူ

မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္ကိုပြတ္ကာအေၾကာဆန္႔ေနခ်ိန္ ဖုန္းက ျမည္လာေလသည္။

"Hello "

(ဟို...... )

"ဟုတ္ကဲ့ ေျပာပါ"

(ဟို Kim Taehyung နဲ႔ေျပာခ်င္လို႔ပါ)

"ဟုတ္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္ပါ ဘယ္သူပါလဲ"

(အ အကို ကTaehyung shiအေဖ ကယ္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းသားပါ)

"ဗ်ာ"

..........................................................

Hoseok အရင္ထက္ အေစာႀကီးႏိုးေနကာ ညဘက္လည္း အိပ္လို႔မရေပ။ ဒါေၾကာင့္ ေမ့ေပ်ာက္မလားအထင္ႏွင့္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရန္သာထြက္လာလိုက္သည္။ Taehyung ကိုလည္း မႏိုးေစခ်င္။ မဟုတ္လ်ွင္ သူေလး စိုးရိမ္ေနဦးမည္။

အိတ္ကပ္ထဲကတုန္ခါမႈေၾကာင့္ ေျပးေနတာကိုရပ္ကာ ဖုန္းကိုကိုင္လိုက္သည္။

"Tae ႏိုးၿပီလား "

"Hyung ျမန္ျမန္ျပန္လာ အေရးႀကီးတယ္"

"ကိုယ္အခုလာၿပီ"

ဘာျဖစ္မွန္းေတာ့မသိေပမယ့္ Taehyung ရဲ႕အသံက တကယ္ကိုစိုးရိမ္မႈေတြျပည့္ေနသည္။ ဒါေၾကာင့္အိမ္ကိုသာ ေမာင္းတင္၍ခ်က္ခ်င္းေျပးလာခဲ့ေတာ့သည္။

အိမ္ႏွင့္မနီးမေဝး ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးသို႔ Taehyungေခၚတာေၾကာင့္ပါလာခဲ့သည္။ ဘာေၾကာင့္လဲေမးေတာ့ သူ႔အေဖ ဆံုးတာနဲ႔ပက္သတ္ေနလို႔တဲ့။ Hyung ပါမွ သူနားေထာင္ဖို႔ သတၱိ ႐ွိမွာမလို႔လိုက္ခဲ့ေပးပါဆိုေသာ ကိုယ့္ကိုအားကိုးတဲ့စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ဒီအထိေရာက္လာခဲ့သည္။ ဧကႏၱ Taehyung အကုန္သိေတာ့မွာလား။