[Zawgyi]
"seulgi....."
"Kang Seulgi...."
"ဝက္ဝံေလး....."
ဖတ္လက္စ စာအုပ္ကိုပိတ္လိုက္ၿပီး အေ႐ွ႕မွာထိုင္ေနတဲ့လူအေပၚမွာ seulgiအာရံုစိုက္လိုက္သည္
"ဘာလဲchaeရာ ငါစာဖတ္ေနတယ္ေလ"
"နင့္ဟာကိုမေတြ႕တာ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေနၿပီလို႔ ေက်ာင္းလည္းမလာဘူး"
နင့္ဟာ ဆိုတာjoohyunကိုရည္ရြယ္တယ္
chaeဒီစကားကိုမနက္မိုးလင္းထဲကေျပာေနတာ အခုတစ္ခါနဲ႔ဆိုရင္အေခါက္ပိုင္းမေရမတြက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီးစာအုပ္ဖတ္ေနတာလည္း အလိုက္ကန္းဆိုးမသိ အေ႐ွ႕တည့္တည့္မွာထိုင္ၿပီးစစ္ေဆးေမးျမန္းခန္းဟာ မဆံုးႏိုင္
"ငါဘယ္သိမလဲ ေနမေကာင္းလို႔ေနမွာေပါ့"
seulgiရဲ႕အေျဖဟာ လိမ္ညာျခင္းမဟုတ္ဘူး
joohyunဘာေတြလုပ္ၿပီး ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ seulgiတကယ္ကိုမသိတာပါ
က်န္းမာေရးခ်ဴ ခ်ာတတ္တဲ့joohyun အရမ္းေနမေကာင္းျဖစ္ေနမလား စိတ္ေတာ့ပူမိသား
"သူ႔အိမ္ကိုသတင္းသြားေမးၾကမလား"
"႐ႈပ္႐ႈပ္ယွက္ယွက္ အခ်ိန္တန္ရင္သူဟာသူေက်ာင္းလာမွာေပါ့"
"နင္သူ႔ကိုစိတ္မပူဘူးလား seulgi"
"စာၾကည့္တိုက္ပိတ္ေတာ့မယ္ ျပန္ရေအာင္"
ႏွလံုးသားဟာ ဦးေႏွာက္ရဲ႕ခိုင္းေစခ်က္ကိုျငင္းဆန္တယ္
အိမ္ျပန္မယ့္ေျခလွမ္းေတြဟာ seulgiကိုယ္တိုင္မသိလိုက္ဘဲ joohyunရဲ႕အိမ္ေ႐ွ႕ကိုေရာက္ေနခဲ့တယ္
"ေရာက္လာၿပီးမွေတာ့ ေတြ႔သြားရမလား"
joohyunကေရာ ေတြ႔ခ်င္ပါ့မလား
ကိစၥတစ္ခုကိုမျပဳလုပ္ခင္ အဆိုးဘက္ကိုအရင္ေတြးတတ္တာက seulgiရဲ႕ဗီဇတစ္ခုလိုျဖစ္ေနၿပီ
joohyunနဲ႔ပတ္သတ္ရင္ေတာ့ seulgiအေကာင္းဆံုးေတြပဲျဖစ္ခ်င္မိတယ္
