မ်က္လံုးဖြင့္လိုက္ေပမဲ့ စူးရွတဲ့ အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ပိတ္လိုက္ရတယ္။
"သခင္ေလး ႏိုးလာၿပီ သခင္ႀကီးကို တစ္ေယာက္ေယာက္ သြားေခၚၾကပါအံုး"
"ေဆးဆရာ ေဆးဆရာ သြားေခၚ"
"ဝမ္းသာလိုက္တာ သခင္ေလး သတိရလာၿပီ"
အိမ္ေတာ္ႀကီး တစ္ခုလံုး လႈပ္ရွား သက္ဝင္ကာ ေျပးလႊားေနၾကေလသည္။
တစ္ေယာက္ တစ္ခြန္း ေျပာေနသံေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ၾကားရေပမဲ့ ကိုယ္ေရာက္ေနရာ ေနရာကို အတိအက်မသိေသး။
ကိုကို!!!ကိုကိုေရာ...အ ငါ့ေျခေထာက္ ေရြ႕လို႔လည္း မရပါလား။
ဒါ ဒါ ဘယ္ေနရာလဲ၊ ငါကေရာ ဘာလို႔ ဒီေရာက္ေနတာလဲ၊ သူတို႔ကေရာ ဘယ္သူေတြလဲ။
ကုတင္ပတ္ပတ္လည္မွာ အလွတပ္ဆင္ထားတဲ့ ဇာအနီေရာင္ ျခင္ေထာင္စက လူကိုဇေဝဇဝါ ၊ ဒါ့အျပင္ အခန္းလံုးျပည့္ တပ္ဆင္ထားတဲ့ ဖဲျပားႀကိဳးအနီေရာင္ ပန္းပြင့္ႀကီးေတြက မဂၤလာေဆာင္ေတြမွာ ျပင္ဆင္တဲ့အခါ သံုးတဲ့အျပင္ဆင္မ်ိဳး။
ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နားမွာ ဝိုင္းေနၾကတဲ့ လူအုပ္ႀကီးက ေရွးေခတ္ကလို အဝတ္အစားေတြနဲ႔။
ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းကဆံပင္ရွည္ တစ္ခ်ိဳ႕ကို စမ္းမိေတာ့ လန္႔သြားတယ္။
ငါတစ္ကယ္ႀကီး ေရွ႕ေခတ္ကို ေရာက္ေနတာပဲ။
"ဖယ္ ဖယ္ သမားေတာ္ႀကီးလာၿပီ"
ရွဲသြားတဲ့ လူအုပ္ၾကားထဲမွ ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္နဲ႔ အနက္ေရာင္ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားၿပီး ဆံပင္ကို ေသေသသပ္သပ္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ လူရြယ္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္၊ သူ႔ေနာက္ပါးမွာ ေလးေထာင့္ ေဆးေသတၱာႀကီး သယ္လာတဲ့ ေဆးအကူေလး ပါလာတယ္။
သမားေတာ္ဆိုတာ သိုင္းကားေတြထဲမွာ အျဖဴေရာင္ ဝတ္ၾကတာ မဟုတ္ဘူးလား။
"လူနာက ဘယ္တုန္းက သတိရတာလဲ"
ဒီအသံ.....!!အျမင္အာရံု ေဝဝါးေနတာမို႔ မ်က္ေတာင္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ပုတ္ခတ္လိုက္တယ္။
လက္ကို လာစမ္းတဲ့ အထိအေတြ႕က ဇေဝဇဝါေပမဲ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္မွန္း သိသာေစတယ္။
ВЫ ЧИТАЕТЕ
ေနာက္တစ္မ်က္ႏွာ(နောက်တစ်မျက်နှာ)( HIATUS)
ФанфикZawgyi + Unicode #YiZhan #bl #boylove #fanfiction
