Ze kijkt om zich heen maar ziet niemand in het bos. 'Wat moet ik doen? Zal ik haar meenemen?' Ik pak haar op en wieg haar zachtje heen en weer. Het huilen wordt steeds minder en langzaam stopt het. 'Hallo, is daar iemand? Hallo, er ligt hier een baby, is zij van iemand? Ik hoor geen reactie. Ik twijfel of ik haar mee moet nemen. Ik kan haar niet zomaar in de kou hier laten liggen. Voorzichtig loop ik met haar in mijn armen naar de uitgang van het park. Via deze weg is het heel erg omlopen maar ik durf niet meer door het park terug. In het park zijn er 's avonds altijd enge types die je liever niet tegen wilt komen. Zo rustig mogelijk loop ik terug naar huis. Ik neurie zachtjes een liedje omdat ik bang ben dat ze anders weer gaat huilen. Ik nader mijn huis en pak voorzichtig de sleutel onder de deurmat vandaan. Ik ben blij dat papa en mama niet op mij gewacht hebben. Ik sluip de trap op en leg haar zachtig in mijn bed. Snel schiet ik in mijn pyama en poets mijn tanden. Ik klim in mijn bed en staar naar haar terwijl ze rustig in slaap is gevallen. 'Hoe zal ze heten? Wat moet ik morgen doen, en hoe moet ik het aan mijn ouders vertellen? Ik besloten om eerst te gaan slapen, ik zie morgen wel weer verder. Ik knip het licht uit en sluit mijn ogen.

JE LEEST
gevonden
Gizem / Gerilimsarah had ruzie gehad met haar ouders en was boos het park in gestormd. Ze zag ineens dat ze bij de grote boom was. Ze was zo boos dat ze niet doorhad dat ze het park in was gerend. "huuh, ben ik hier heen gerend," Het park is geen fijne plek in de...