Sıkıcı kimya dersinin bitmesini beklerken Lucas ile yazışacağım aklımın ucundan bile geçmezdi. Biraz daha gizli kalsaydım güzel olurdu ama yakalandım. Ama elbet ona söyleyecektim. Ben bunları düşünürken hoca bir çok konu anlatmıştı. Son birkaç dakika kalmıştı.
Son 20 saniye... Ve bitti, oh be sonunda ders bitmişti ve yemek yiyecektim. Daha doğrusu yiyecektik. Eşyalarımı topladım ve sınıftan çıktım. Etrafa bakındım ama Lucas gelmemişti. Birkaç dakika bekledim ve tam gidecekken birisi kolumdan tuttu. Hızla ona döndüm ve baktım. Bu Lucas'tı sonunda gelmişti, bana "Beni beklemeden nereye Yuqi hanım?" "Fazla geç kalmıştın bende gidiyordum" dedim. "Tamam hadi gel gidelim ama okulun yemekhanesinde yiyicez" ne? Bu çocuk ciddi mi? Yemek ısmarlamaktan kastı yemekhanede beraber yemek yemek miydi? Bu kadar aptal bir insan hayatımda ilk defa görüyorum. Kolumdan çekiştirerek beni yemekhaneye indirdi. Tüm okul bize bakıyordu. Yani ben olsam bende bakardım. "Hey Yuqi burda mısın dünyadan Yuqi'ye yaşıyorsan bir ses ver" "Yaşıyorum merak etme hadi gel yemek alalım" başı ile onayladı ve yemek almak için sıraya girdik. Çoktan fısıldaşmalar başlamıştı. Yalnızca ellerimi sıkıyorum başka ne yapabilirdim ki. Yemekleri almıştık ve bir masaya oturduk. Lucas'a yaklaşıp "Bunlar sürekli arkamızdan dedikodu yapacak mı?" bana gülümsedi ve "Dedikleri dedikodunun doğru olmasını bekliyorlar " ona aptal aptal bakıyordum. Tabi olayları sonradan algıladığı için çocuğa "Anladım" dedim. Elleri ile saçlarımı karıştırdı ve yemeğe devam etti. Tabaktan kafasını kaldırınca yanağına kirpiğinin düştüğünü fart ettim. Ona yaklaştım ve kirpiği aldım. Bana bakıyordu gözlerimin en içine. Bana güldü ve
