ABİMİN ARKADAŞI

Beni bırakma

Zaman öyle çabuk ilerlemişti ki ne zaman okul bitmiş ne Zaman eve geldiğimi  tam olarak  anlayamamıştım. mutfaktan enfes kokular geliyordu halime sultan döktürmüş olmalıydı yıllar önce ailemi bir trafik kazasında kaybetmistim benim tek ailem abim olmuştu  çok sıkıntılar cekmistik abim iki yıl içerisinde çok değişmişti eve geç saatlere gelir yada hiç ugramazdi mesela ayağimizin altındaki  arabamız  pek lüks birşeye benziyordu nasıl bir işle uğraştığını bilmesemde iyi birşeyler olmadığı kesindi düşünceler kafamı çok  kurcaliyordu  kapının sesiyle düşüncelerime bir ara verdim gelen abimdi  ama iyi görünmüyordu sanki birkaç yıl yaşlanmış gibi bir hali vardı   endişeyle abime yöneldim "Abi neyin var senin ne bu halin ? diyince  bana  yıllarca hasretmis gibi kendisinde çekip sarıldı neyi vardı bu adamın  kafamı çok kurcaliyordu  düşüncelerimden abimin sesiyle ayrıldım "iyiyim canparçam sadece biraz yorgunum deyince dikkatle abimin kusursuz yüz hatlarını inceledim gözlerinin altında mor halkalar oluşmuştu neyin yorgunluğuydu  bu böyle Allah aşkına    abimin sesiyle kendime geldim "vuslatım ben bir iş  İçin buralarda olamayacağim bir süre Uras abinin sözünden çıkma tamam mı ? Deyince ruhumun derinliklerinde terk edilmiş kız cocuğu devreye girmişti  dizlerinin üzerine çökmüş olacak olan felaketlerin haberini bekliyordu çünkü abisi onu yanlız bırakmazdı her ne olursa olsun kendisiyle beraber götürürdü  korkuyordu abisinin de gitmesinden buna dayanamazdi yaşayamazdı ki  abisinin cevap beklercesine bakışına karşılık ağzından fısıltı halinde beni bırakma sözcükleri dökülüvermişti boğazından aşağı  katran tadı vermişti kelimeleri abisi yanıtına karşılık derince nefes çekmişti ciğerlerine sanki mümkünmüşcesine  daha çok bastırmıştı kardeşinin narin bedenini göğsüne genç adamın aklından  birşey geçiyordu  sadece senin için ,bizim için  kardeşim diye  zamanın bize neler getireceğini bilmeden

Umarım iyi gidiyorumdur yorumlarınızı ve oylamanizi bekliyorum iyi günler 😊😊