Mafioso - Tłumaczenie PL

Miłość i Śmierć

Przebudziłam się, gdy szybko jechaliśmy do domu. Kłykcie Callahana było przerażająco białe, gdy zaciskał je na kierownicy. Patrick, który siedział na miejscu pasażera, przestał patrzeć na mnie ze zmartwieniem i skupił swój wzrok na Charlotte.

Char trzymała mnie mocno w swoich ramionach i szeptała uspokajające słowa. Zawiązała chustę na moje głowie i zawiązała moje włosy w warkocz.

Gdy podjechaliśmy pod dom, powitały nas głośne syreny i migające światła. Callahan zaparkował auto, obszedł samochód i wziął mnie w ramiona.

Oplotłam swoje ręce wokół jego szyi i pocałowałam go w poraniony policzek.

Zatrzymał się i spojrzał na mnie.

- Rosie, ja---

- Ti amo. - Wyszeptałam łagodnie do jego ucha.

Złączył swoje usta z moimi i zmienił moja pozycję tak, że teraz moje nogi były oplecione w jego pasie. Oparł mnie o samochód, w którym Char i Patrick robili dokładnie to samo, co my.

Byliśmy otoczeni kompletnym chaosem, całowaliśmy się. Nawet gdy pojawiło się więcej ratowników, Cal nie przestawał mnie całować.

Odsunęłam się.

- Cal, nie powinniśmy czasem dowiedzieć się, kto został postrzelony?

Jęknął. - Masz rację, skarbie. Cholera! Nawet nie potrafię jasno myśleć przy tobie. W jednej chwili jestem zestresowany i wkurwiony, a w drugiej czuję się jak w niebie. Naprawdę doprowadzasz mnie do szaleństwa.

Znów się pocałowaliśmy i tym razem coś na rozerwało.

Cal postawił mnie na ziemi trzęsącymi rękami. Ja wtedy zaczęłam płakać. Za nami wysiedli Pat i Char i stanęli z tyłu. Z domu wydobywały się jęki rozpaczy i smutku. Cal opadł na kolana.

Wpatrywaliśmy się w przerażeniu w nieżywe ciało jego najmłodszej siostry.

Pogrzeb Bridget odbył się trzy dni później.

Cal wygłosił łamiącą serce mowę pożegnalną, a ja przez ten cały czas nie mogłam przestać myśleć o pogrzebie mojej mamy.

O Boże, dlaczego takie nieszczęścia przytrafiają się dobrym ludziom? Kochającym matkom i ukochanym siostrom?

W Nowym Jorku zamknięto kilka gangów. Ze względu na to, że policja przybyła na miejsce przed nami, nie mieliśmy żadnej przykrywki. Cal był za bardzo zrozpaczony, by przejmować się czymś takim.

Przynajmniej teraz może być tym, kim naprawdę chce.

Za morderstwo aresztowano mężczyznę o imieniu Danny. Pamiętam jak w pierwszej klasie ciągnął mnie za warkocze, gdy bawiliśmy razem w domu z nim, Maeve i Niallem.

Gdy wszyscy byliśmy na tańcach, malutka Bridget chodziła wokół domu z Mary i Norą. Chociaż było już późno, chciały zrobić Cal'owi i mi niespodziankę z zebranymi kwiatkami.

Dostaliśmy dwie grube koperty, każda z nich mówiła, że dostaliśmy na studia w nadchodzącej jesieni. Ja do college'u Świętej Marii, a Cal na uniwersytet Notre Dame. Nasze szkoły znajdowały się niesamowicie blisko siebie.

Dokładnie pamietam jak pisaliśmy nasze aplikacje pewnego, chłodnego wieczora. Rozmawialiśmy o naszej przyszłości i wiedziałam, że brakuje mu Notre Dame. Postanowiliśmy, że spróbujemy. Do tego, dzięki temu, że bylam uczona w domu, byłam do przodu z materiałem i mogłam chodzić na studia w tym samym czasie, co on.

Gorszej pory nie mogło być. Cieszyłam się, że się dostałam, i wiedziałam, że Cal też. Gdybyśmy tylko nie byli teraz w okresie żałoby.

Błędnie myślałam, że gang Nialla był niegroźny, teraz jednak wiedziałam, że nic związanego z gangami nie jest niegroźne. Niall służył jako zmyłka na tańcach. Doprowadził do zamieszania. Wiedział, że go odnajdą i zabiorą do ośrodka, dlatego doszedł do wniosku, że nie ma nic do stracenia. Poświęcił się dla zemsty na Calu i dla pasma moich włosów.

Kolejne miesiące płynęły odrętwiale. Policja szukała poszlak, wszczynała dochodzenia. Handel narkotykami, nielegalna broń i kradzieże. Cała kultura mafijna legła w gruzach, ale może to i dobrze. Zabójstwa spadną i ludzie nie będą się już tak stresować.

Może Cal i ja zyskamy szansę na bycie prawdziwą parą.

____________________________________________

________________________________

Mam nadzieję, że rozdział wam się podobał.

Czekam na wasze gwiazdki i komentarze.

Damie Love