Yarım saat sonra..
Merhaba ben Anşa Türkmen, namı diyer kurt gözlü.( Bu kurt gözün nereden geldiğini tam olarak bilmiyorum ama tahminimce gözlerim duygularımı yansıttığı için ve genellikle sinirli olduğum için olabilir.) Yaklaşık 1 yıldır dayak yemiyorum, hadi yediysem sadece annemden yemişimdir taa ki o güne kadar. Bu arada hayatımda hiçbir zaman dayak yediğimde bu kadar canım yanmamıştı.
.,...............Uyandığımda o kadar çok yağmur yağmıştı ki (tabii hâlâ yağıyordu.)
afedersiniz donuma kadar ıslanmıştım. Etrafa baktığımda hiç kimse yoktu, büyük ihtimalle beni dövüp kaçmıştı ama takıldığım birşey vardı çünkü yağmur hâlâ yağıyor ama ben ıslanmıyordum. Sonra kafamı yukarıya doğru çevirdiğimde yukarıda bir apartman balkonu vardı ve ben onun sayesinde ıslanmıyordum. Sonra kafama dank etti beni döven kişi daha fazla ıslanmayayım diye buraya getirmiş olmalıydı.Sonra ceplerimi kontrol ettim. Çünkü hem telefonumu kontrol etmek için hem de telefona ihtiyacım olduğu için. Sonra telefonumun cebimde olduğunu gördüğümde bir oh dedim.
Telefonumu elime alıp Elfida' ya mesaj yazmaya başladım;
-"Kanka ben kütüphanenin sokağında bulunan migrosun hemen önündeyim ve dayak yedim."yazıp gönderdim. Daha beş dakika geçmeden mesaj geldi.
-"Yine ne yaptın be kızım? Tamam, Eron'u da alıp geliyoruz"diyince rahatladım. Çünkü Eron buraya arabayla gelecektir eğer gelmezse hiç gelmesin. Beni döven çocuk kimse onu tebrik edicem. Çünkü annem bile bu kadar canımı yakmamıştı.Sonra bizimkiler geldi.( onlar gelinceye kadar biraz kestirmiş olabilirim.) Tahmin ettiğim gibi araba ile gelmişlerdi. Eron beni kucaklayıp arabanın arka koltuğuna yatırdı ve anlıma bir öpücük kondurdu.( Bu arada korkmayın kendisinin sevgilisi var.) Bunun hesabını sonra sorucağım ama birden bir hırıltı sesi daha geldi ve korkarım ki o hırıltıyla bu hırıltı aynıydı. O kadar yorgundum ki hiç kıpırdamadan dinlenmeye deva ettim ama içim içimi yiyordu.
1 saat sonra
Eron bizi eve bıraktıktan sonra gitti babası çağırmış her hâlde, eve çıkıncaya kadar canım çıktı. Çünkü asansör arızalıymış ve bizim evimiz 3. katta, (hem dayak ye hem de merdiven çık. Ulan çocuk bunun hesabını senden çok pis çıkaracağım.) eve vardığımda kendimi direk yatağa attım. Elfida gelip üzerimi değiştirdikten sonra berjerime oturdu. Kesin sorular yakın ( hayır ya bir de bunu çekemem).
- ee Anşa anlat bakalım neden dayak yedin? Hem o hırıltı sesini duymadım zannetme.
- Elfida ne olur yarın anlatayım hem çok yorgunum hem de her yerim ağrıyor.
- İyi, yarın 10 kişiye anlatırsın.(ne 10 kişiye mi dedi o. Yok artık. Pes ediyorum.)
- Kütüphaneden çıktıktan sonra biraz yürüdüm sonra arkamdan hırıltı sesi gelmeye başladı, tam arkamı dönücektim ki beni itirip yere attı.....Elfida'ya herşeyi anlattım. İlk baş hiç birşey demedi ama sonlara doğru soru sormadan edemedi. Bütün sorularını cevapladıktan sonra evine gideceğini söyleyip gitti. Artık mutluydum ama cidden her yerim çoook ağrıyor.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
PİS 7
Teenfikce" Kötülerle savaşıp onların bizden daha fazla değer görmesi haksızlık değil mi?" Anşa Türkmen