Sizinle en son konuştuğumuzdan sonra 5 gün geçti. Ve o 5 gün ne yaptın diye sorarsanız "hiçbir şey". 5 gündür sadece kitap okuma, yemek yeme, uyumak bir de Aysima ile dertleşmek ten başka hiçbir şey yapmadım. Nedendir bilmem ama üstümde bir kırgınlık var. Ve işin kötü tarafı ise okulların açılmasına çok az kaldı ve benim 1 hafta sonra maçım var. Ben şimdi çalışmak için spor salonuna gidiyorum,tabii birde kendi ayaklarımla Mine Hocam'ın yanına gidiyorum,resmen canıma susadım her halde.(Mine Hocam bizim takımımızın antrenörü ve ben neredeyse 1 haftadır çalışmalara katılmıyorum.)
........
1 hafta sonra
(Maçtan önceki gün)Okulların açılmasına 2 gün kaldı. Annemgil hâlâ turdalar,(ne zaman zor zamanlarımda yanımda oldular ki.) Allah'tan okula yazıldıktan sonra hemen kıyafetlerimizi aldık da bir de onunla uğraşamazdım. "Heyecan var mı diye sorarsanız" heyecanım yok ama sadece korkum var,o da Pis 7'limi veya Aysima'nın oraya alışamaması. Allah'ım inşallah böyle birşey olmaz.
..............
Maç GünüDün saat 12.00'den 18.00'e kadar çalıştım,biraz abartmış olabilirim ama ne yapabilirim ki beni bir tek o rahatlattığı için, normalde en fazla 4 saat çalışıyorum. Mehmet Hoca (voleybol antrenörü) beni evime bırakırken bayağı derleştik. Bugünkü maç için beni bayağı motive etti, teşekkürler Mehmet Hocam🙏🙏🙏
Ve o gün geldi çattı. İlk baş hiç heyecanlanmadım ama sonra kalabalığı görünce cidden içimde gıdıklanmalar başladı (ama yine bir tarafım yine boş, çünkü annemgil gene yok. Neyse ki her zamanki gibi arkadaşlarım yanımda.)
Maç fena geçmedi. Karşı takım bence gayet başarılıydı ama gene biz kazandık,o yüzden neşem gayet yerinde. Maçtan sonra Aysima ve Selen'i alıp bizim eve götürdüm. Çünkü hem dertleşmeye ihtiyacım var hem de sohbet etmeye. Eve gelince onlara güzel bir yemek yaptım.(bu arada elimin çok lezzetli olduğunu söylemiş miydim, şimdi söylemiş oldum.) Sonra ise kız kıza sohbet ettik. Onları ise hava kararmadan evimden yolladım. Bana dediklerini dikkate alıcam(aslında ikisi de aynı şeyleri döndüren döndüre anlattı ama yinede dikkate alıcam. Teşekkürler dert arkadaşlarım.)
Ve nedenini bilmediğim o büyük güne sadece saatler kaldı. Ve heyecan yok sadece bilmediğim bir şekilde korku var.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
PİS 7
Teen Fiction" Kötülerle savaşıp onların bizden daha fazla değer görmesi haksızlık değil mi?" Anşa Türkmen