Yalnızlık Paylaşılmaz

Gerçekler Acıdır

Merhaba
Bu benim ilk hikayem beğenmenizi umarım. Okuyan varsa yorumlarınız benim için önemli...

Lanet olsun gecikmiştim...
Akşam yemeğine gecikmiştim. Her ne kadar ilgisiz bir ailenin sorumsuz bir çocuğu olsamda her pazar akşam yemeğini birlikte yemek zorundaydık. Neden mi? Dışarıdan bakınca mutlu aile tablosu çizebilmek için...
Ben Derin Sönmez, bu dünyadaki istenmeyen çocuklardan sadece biri onyedi yaşındayım. Hayatını sadece kitap okumaya adamış, bu yaşına kadar her fırsatta istenmediği vurulan yanlız çocuklardan sadece biri...
O nefret ettiğim dışı müthiş içinde oturanların bozuk olduğu sevimsiz evime ulaşmıştım. Derin bir nefes alıp anahtarı yuvasına soktum, kapıyı açıp içeri girdim. Montumu astım, annemler yemek yiyorlardı. Beni görünce yemek yemeği bırakıp bana döndü babam "hangi cehennemdeydin bu saate kadar " dedi yine kibarlığı üstündeydi.
ben "özür dilerim zamanın nasıl geçtiğini anlamamışım söz bir daha olmaz "diyerek kendimi savundum. Babam kahkaha atarcasına güldü." artık istesende olmayacak değil mi dünya " dedi anneme bakarak. Bu ne demek oluyordu. "artık istesende olmayacak" ne demekti. Annem cevap vermedi. bende umursamayarak odama çıktım. Antremandan geliyordum. Voleybol oynarken zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştım, küveti sıcak suyla doldurup içine girdim ve gözlerimi kapadım. Günün yorgunluğunu üzerimden attım. Sıcak su iyi geliyordu bana, yorgundum. Üstümü giydikten sonra tam uyuyacakken annem içeri girdi. annem babam kadar kötü değildi tamam beni istemediğini açıkça söylemesede ima eden laflar arasıra söylüyordu. "Ne olurdu beni geçekten seven bir ailem olsaydı?" diye düşününce gözlerim doldu.

"Derin babanla biz bir karar aldık ve bu kararın hepimiz için en doğrusu olduğu konuda babanla hemfikiriz. senin için yatılı bir okul bulduk.Üljenin en iyi okullarından biri istersen eşyalarını topla yarın ilk okul günün " dedi.
Sonunda istedikleri olmuştu. Kurtuluyorlardı benden şimdi babamın ne demek istediğini anladım. Geriye dönüp baktığımda ne kadar aptalca davranışlar sergilediğimi gördüm. 3.sınıftaydım annemler bir kez olsun okula gelmemişlerdi. Arkadaşlarımın ailesi geldiğinde ne kadar özenirdim. Bende annemler okula gelsin diye bir kızı dövmüştüm. Şimdi bakıyorum da değmezmiş. "böylesi daha iyi olacak" diyerek sesizliği bozdu annem sonrada çekip gitti. bende eşyalarımı toparladım. hani hep filmlerde olur ya kız /erkek eşyalarını toplar sonra gözü komidinin üzerindeki fotografa kayar. çerçevesinden çıkarıp özenle bavuluna koyar...
Benim öyle bir fotoğrafım yok işte. Bavulumun fermuarını kapattıktan sonra yatağıma girip gözlerimi kapattım.yarın yoruvu bir gün olacaktı.