"Bir insan bir insana elbette yeterdi"
Kalbini verdiğin, ömrünü emanet ettiğin, her zerresini her zerrenle sevdiğin bir insan, nasıl olur da sana bu kadar acı verirdi? Verirdi işte. Sevdası büyük olanın elbette acısı da büyük olurdu. Ne yapmalıydı o zaman? Gönlünün kapılarının sonsuza kadar kapatmalı mıydı? Keşke mümkün olsaydı... Aşk öyle acımasız bir duygu ki, yakıp yıkacağını bilse de sızar gönlünün en ücra köşesinden içeriye. En büyük zaafın oluverir. Sen ne kadar direnirsen diren aşkın ne gönüle girişini engelleyebilirsin ne de çektirdiği acıya karşı koyabilirsin.
İşte Yıldız gençliğinin baharında kalbini verdiği, ömrünü emanet ettiği, her zerresiyle her zerresini sevdiği insan tarafından 20 sene önce terk edilmişti. "20 sene" tek nefeste söyleniyor değil mi? Oysa bu gerçek 20 sene her gece nefesini kesmişti Yıldız'ın.
Gönlünün kapısını kapattı, evinin kapısını ayırdı
Her şeyi kapattı herkesten ayrıldı da
Bir Kuzeyle olan defterini kapatamadı, yüreğini yüreğinden ayıramadı.
Aylar geçti, yıllar geçti, doğan büyüdü, 20 kez çiçek açtı 20 kez kar düştü
Bir tek baki kalan Yıldız'ın sevdası oldu.
İnsanın kaderinde değiştirmeyeceği şeyler vardır derler... Bu hikayenin devamının yaşanacağı da kadermiş meğer.
20 sene sonra aynı yerde iki yürek birbirini tekrar gördüğünde yine titrer mi? Seven-Sevilen aynı olur mu? Gurur aşka düşman olur mu? Olsa, galip gelir mi? Bir kadın aşkı uğruna hangi imtihanları verir? Bir Adam aşkı uğruna kaç kere kendinden ödün verir?
Bilinmezlik denizind kimse habersizken fırtınalar çıkacak, gün gelecek sakin bir koy bulunacak... Ama bu hikaye de ne olursa olsun kürekler yüreğiyle sevenin elinde olacak.
Hikayeme Hoşgeldiniz❤️
Girişti sadece ilk bölümü yazacağım en kısa vakitte :)
Yapıcı eleştirilerinizin başımın üstünde, minnoş yorumlarınızın kalbimin en derininde yeri var🖤
