Dziewczynka z Doliny Godryka

I. Uroczyście Przysięgam, Że Knuję Coś Niedobrego

Rozejrzała się dookoła. Widok wielu czarodziei, gromadzących się na jednym peronie lub wsiadających do pociągu, był dla niej naprawdę czymś zapierającym dech w piersiach. Ostatni raz tyle czarodziejów i czarownic widziała na ulicy Pokątnej, podczas kupowania rzeczy do szkoły. Mimo tego, że mogłaby patrzeć na tych ludzi właściwie bez końca i zastanawiać się nad ich myślami i życiami, czuła się źle wśród tak dużej ilości ludzi.
- Babciu ja nie chcę. Boję się. - Popatrzyła do góry na starszą kobietę. Nieco się zniżyła by móc popatrzeć młodszej w oczy.
- Będzie dobrze kochanie. Jesteś dzielną, mądrą i kochaną dziewczynką. Napewno znajdziesz tam swoje miejsce, zobaczysz. To tylko kwestia czasu. Za niedługo nie będziesz chciała z tamtąd wracać bo nie będziesz w stanie spędzić nawet chwili bez swoich nowych przyjaciół - Uśmiechnęła się serdecznie do wnuczki co ta odwzajemniła.
- Tak myślisz?
- Ja to wiem. Twoja mama tak samo jak ty się przejmowała, a potem było tak jak Ci przed chwilą powiedziałam. - Ucałowała dziewczynke w czółko. Na wspomnienie o rodzicielce oczka dziewczynki lekko się zaszkliły, jednak nie uroniła żadnej łzy tylko z szerokim uśmiechem przytuliła babcię.
- A teraz Olivio musisz lecieć, Hogwart na ciebie czeka - Przeczesała delikatnie dłonią karmelowe włosy młodszej i poprawiła jej okulary, które co chwila lekko i niesfornie zsówały się z jej małego noska. Podeszły bliżej maszyny i stanęły przed drzwiami wagonu. Jedenastolatka wzięła do ręki swój bagaż i z uwagi na swoją drobną postawę, z lekkim trudem wciągnęła torbę podreczną do środka pociągu. Pozostałe walizki kobieta oddała już do przedziału z bagażem. Patrzyły na siebie przez chwilę po czym pociąg ruszył. Olivia pomachała swojej opiekunce i patrzyła na nią do póki całkiem nie straciła jej z pola widzenia. Chwyciła swoją torbę i ruszyła szukać jakiegoś miejsca gdzie by mogła spędzić podróż. W jednym z przedziałów zauważyła dziewczęta mniej więcej w swoim wieku. Podszedła do drzwi i powoli otworzyła przedział.
- Przepraszam, jest może jakieś wolne miejsce? - Zapytała nieśmiało. Dziewczyny zlustrowały ją wzrokiem. Poczuła się niekomfortowo więc spuściła wzrok i postanowiła poprzyglądać się swoim butom, które w tym momencie wydawały się dużo ciekawsze niż np. widoki za oknem.
- Nie ma. - Odpowiedziała nieprzyjemnym głosem jedna z dziewczyn. Miała kruczoczarne włosy i nieprzyjemny wyraz twarzy. Brązowooka postanowiła się szybko stamtąd ulotnić. Ku jej nieszczęściu w żadnym z przedziałów do których zajrzała nie było miejsca. Powoli zaczęła się poddawać i rozmyślać nad tym czy słowa jej babci faktycznie były prawdziwe, kiedy nagle wpadła na kogoś omal się nie wywracając.
- Ojejku naprawdę przepraszam, ja nie chciałam. - Spojrzała do góry na osobę, na którą wpadła. Okazał się nią orzechowooki brunet, który skrywał oczy za bardzo podobnymi okularami co ona.
- Nic się nie stało spokojnie. - Lekko się zaśmiał. - Nie ukaram cię przecież za to. - Odwzajemniła przyjemny uśmiech, którym ją obdarował
- Ah gdzie moje maniery. Jestem James, James Potter - delikatnie złapał jej dłoń.
- Olivia White. - Powiedziała cichutko i odwzajemniła uścisk dłoni.
-Czemu nie masz torby w przedziale? - Popatrzył zdziwiony na jej bagaż, a mała spuściła wzrok.
- Nie mam miejsca. - Chłopak popatrzył na nią troskliwym wzrokiem i złapał ją za rękę.
- Już masz. - Wziął jej torbę i zaczął iść z nią w stronę jednego z przedziałów.
- Na którym roku jesteś? - Zapytała, chcąc dowiedzieć się czegoś więcej na jego temat.
- Pierwszym, nie wiem czy jestem ale napewno za kilka godzin będę. - Zaśmiał się przyjemnie.
- To tak jak ja. - Na jej twarzy pojawił się promienisty uśmiech i poczuła się nieco pewniej. Po chwili weszli do przedziału, w którym siedzieli trzej inni chłopcy. Jeden miał czarne, dłuższe włosy, dość bladą skórę i szare oczy . Drugi miał skórę pokrytą kilkoma bliznami, jasno brązowe włosy i miodowe oczy. Ostatni, blondyn, był lekko przy kości, nawet gdy siedział było widać, że jest niższy od pozostałych, i z tego co dziewczyna zauważyła miał niebieskie oczy.
- Nie mówiłeś, że masz siostrę Potter. - Powiedział czarnowłosy i wstał z miejsca.
- Bo nie mam. To Olivia. Spotkałem ją na korytarzu. Nie ma miejsca i pomyślałem, że mogłaby usiąść z nami. - Powiedział wkładając bagaż dziewczynki na półkę.
- Dziwne, jest do ciebie bardzo podobna. - Uśmiechnął się szelmowsko. - Jestem Syriusz Black - Delikatnie uściskał dłoń Olivi. - A to... - Już miał przedstawiać pozostałą dwójkę jednak chłopcy go uprzedzili.
- Remus Lupin. - Miodowooki uśmiechnął się do niej.
- A ja Peter Pettigrew - Przedstawił się blondyn. Vi usiadła pomiędzy Remusem, a Peterem. Słyszała, że Syriusz i James coś jeszcze do niej mówią jednak ona nie za bardzo ich słuchała. Patrzyła w okno z lekkim uśmiechem na ustach, myśląc że może jednak jej życie się ułoży. Remus zauważył, że dziewczyna nie odrywa wzorku od widoków za oknem dlatego delikatnie ją przesadził na swoje miejsce, a sam usiadł obok blondyna.
- Nie musiałeś tego robić. - Popatrzyła na niego.
- Tak będzie Ci wygodniej. - Powiedział nieśmiało. Przez resztę drogi dziewczyna wsłuchiała się w rozmowę chłopaków od czasu do czasu odpowiadając na kilka ich pytań. Chłopcy, w szczególności Black i Potter, cały czas żartowali dlatego z ust dziewczynki wydobywał się szczerozłoty śmiech, którego od dawna świat nie słyszał. Droga minęła im naprawdę szybko i przyjemnie. Dziewczynka po raz pierwszy od dłuższego czasu czuła się naprawdę swobodnie i radośnie. Tuż przed końcem podróży cała piątka przebrała się w szaty i postanowiła ściągnąć bagaże. Podczas ściągania bagażu okulary Vi spadły z jej nosa, a dziewczynka szybko zasłoniła twarz rękawem szaty, upuszczając torbę na podłogę, tuż obok okularów.
- Vi wszystko okej?
- Tak - Powiedziała drżącym głosem. Nie chciala płakać ale bała się, że ją wyśmieją. Tak samo jak wszyscy inni. Potter kucnął przy niej, delikatnie zabierając rękę dziewczyny z jej twarzy. Oczy dziewczynki jeszcze chwilę mieszały się z brązową barwą, jednak po chwili przybrały bordowo-fioletowy odcień.
- Są śliczne - Uśmiechnął się do niej.
- Nie będziecie się śmiać? - Powiedziała patrząc na każdego po kolei.
- Dlaczego byśmy mieli? - Syriusz zrobił zdziwioną minę - Przecież to tylko oczy, co w tym takiego?
- Nie wiem, ale wszyscy się śmieją. I nie tylko z tego... - Głos dziewczynki lekko zadrżał.
- Nie musisz opowiadać jeśli nie chcesz. - Lupin delikatnie pogładził jej dłoń.
-My cię nie wyśmiejemy. - James się do niej uśmiechnął. Wziął jej okulary i założył z powrotem na jej nos. Jej oczy znów zaczęły mieszać się kolorami i po chwili znów były ciemno czekoladowe. - A teraz chodźmy. Za chwilę stacja końcowa.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Stali w Wielkiej Sali. Olivia bawiła się swoimi palcami czekając na swoją kolej by założyć Tiarę Przydziału. Wszyscy Jej nowo poznani koledzy trafili do Gryffindoru. Co prawda Peter z niemałymi komplikacjami ale jednak trafił. Zaczęła się zastanawiać gdzie ona trafi. Babcia zawsze jej mówiła, że ma bardzo mieszany charakter i wiele cech.
- Olivia White! - Przeczytała profesor McGonagall. Dziewczynka podeszła bliżej, a kobieta założyła jej Tiarę na głowę.
- Hmm interesujące - W głowie Vi zaczęło odbijać się echo głosu Tiary Przydziału. - Jesteś bardzo inteligentna i kreatywna, idealnie nadawałabyś się do Ravenclaw. Jesteś też sprytna, potrafisz dobrze wykorzystywać swój dar, Slytherin by się mocno wzbogacił gdybyś trafiła do tego domu. Ale twoja dobroć i wrażliwość, nie wiem czy dałabyś sobie radę wśród uczniów tego domu. Może Hufflepuff? Jesteś bardzo pomocna i dobra. Wrażliwa i czuła. Jednak twoja odwaga. Za najbliższych byłabyś w stanie oddać własne życie. Jeszcze tego nie czujesz ale w pewnym momencie napewno przyznasz mi rację. Moja wiedza nie pozwala mi na inny wybór... - Po tych słowach po Wielkiej Sali rozległ się głos Tiary
- Gryffindor!