Młoda, piękna dziewczyna o imieniu Angela Angel trafia do szkoły dla senpaiów!! Otoczona przez tabun atrakcyjnych mężczyzn będzie musiała stanąć przed poważnym wyborem - którego z nich tak naprawdę kocha? To opowieść o miłości, pożondaniu, zdradzie...
Następny dzień był dla mnie trudny, gdyż znowu miałam depresję. Życie jest ciężkie i okropne...a ja nie miałam senpaia, który by mnie ruchał. Postanowiłam wyjść z pokoju, by poznać kogoś nowego i rozpocząć nowy etap w swoim życiu.
Poszłam se więc i spotkałam dwóch chopoków. Obaj mieli czarne włosy i oglądali coś na telefonie.
– Siema chłopcy – powiedziałam uwodzicielsko. Jeden z nich, ten niski w chui, spojrzał na mnie. Zadrżałam, czując na sb jego wzrok!!! Czyżby miał zostać mym następnym senpaiem??? Wyglądał on tak:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Drugi chłopak momentalnie zniknął, ponieważ był dżinem, i zostałam sam na sam z tym krasnoludkiem.
– O, widziałem cię w pornosie z profesorem Naruciakiem. Niezłe podwozie masz – mruknął obojętnie, jakby nic go nie obchodziło. Najpewniej tak było, gdyż z jego aparycji (trudne słowo) dedukowałam (kolejne trudne słowo), że był bad boiem.
– Dzięx seksiaku. Jestem Angel. Angela Angel.
– A ja Bond. James Bond – powiedział zupełnie poważnie. Po chwili machnął ręką. – Nie no, bekę se z ciebie robie. Levi Ackermann.
– Omg ale hot, szwabskie imię – szepnęłam i pochyliłam się, by pokazać seksownego naziolowi to co mama w genach dała. No wiecie, hehe, cycuszki. On jednak był niewzruszony! Ledwie obrzucił wzrokiem moje skarby, po czym znów spojrzał na mnie.
– A ty za to masz imię jak debil, elo – powiedział i sobie poszedł.
Westchnęłam, patrząc, jak odchodzi. Jego fantastyczny tyłek lśnił w blasku majestatycznego słońca, oślepiając mnie swym ideałem. Czy to możliwe? Czy to możliwe, by Bóg jednak istniał (bo ja jestem ateistkom bo ateizm jest kul) i obdarzył śmiertelników tak perfekcyjnym senpaiem?????? Hyyy!
Gdy już byłam taka szczęśliwa i zakochana, na korytarzu zobaczyłam to:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Jebany chuj Igor znów obściskiwał się z moim Dazaikiem!!! Właśnie wtedy wróciła do mnie moja potężna depresja i poszłam do pokoju płakać.
Gdy zakończyłam płakanie postanowiłam pójść sobie na spacer (gdyż jest to jedyne co robię, prócz pisania smutnych wierszy oczywiście). Wyszłam ze szkoły i ujrzałam zajebiste niebo, na którym gwiazdy lśniły blaskiem tysiąca słońc, niczym żarówka z Ikei. Wywołało to we mnie wspominanie. Myślałam o przystojnym, czarnowłosym senpaiu-szwabie. Rysowałam sobie w pamięci obraz jego dupy, tak kształtnej, tak idealnej...gdy nagle...ZOBACZYŁAM GO OBOK SIEBIE!!!
– Levi senpai?! – spytałam zszokowana. Jak to mogło się stać, że ten piękny mężczyzna randomowo się tu pojawił? – Co ty tu robisz?
– Śledziłem cię – odparł Levi na chillku. – Jakoś tak. W sumie to mi się podobasz. Pornos z profesorem Naruciakiem był on point hehe.
– S-senpai, jesteś taki sprośny! – jęknęłam podniecona. Oczywiście nachyliłam się, by pokazać Leviemu moje cycki, bo od sześciu rozdziałów nic innego w tej opowieści nie robię. Bad boi obczaił je i mlasnął.
– Och – wycedził Levi, nie wiedząc co powiedzieć. Spojrzałam na niego lubieżnie. Wyglądałam jak skrzyżowanie autystycznej foki i Dżeffa de Kibela.
– Ale możesz ją uleczyć, jeśli dobrze mnie wyruchasz~
– Eee...to ja już... – wymamrotał zmieszany. – ...to ja już pójdę...cześć... – i spierdolił w siną dal jak Struś Pędziwiatr. Westchnęła, podziwiając jego cudne pośladki w ruchu. Ach, Leci Ackermann...to on był mi pisany! To on miał zostać moim senpaiem na wieki wieków amen! Właśnie on, ten bad boj! Byłam już na sto procent pewna, że...że...
