1.BÖLÜM

3.4K 132 68
                                    

"bismillahiAllahuekber"

"YETERRR ACI ÇEKİYORUM YETEEER" yatağımın öbür ucundaki fırlattım kulaklı geri aldım ve telefonuma takdım. hergün bu sesleri duymakdan bıktım. babam bir hoca , cinlerle uğraşıyo insanların içine giren pis varlıkları insan bedeninden çıkartıyo. aradan ne kadar geçti bilmiyorum fakat eliktirikler kapandı. yatağımdan bir hışımla kalktım, ve telefonumun şarjı bitmişdi aman Allahım. "BABA?" ne kadar seslensemde evden çıt çıkmıyodu. çığıl cığıl çığıl garip fısıltılar duymaya başlamışdım bacaklarım titriyodu,artık ayaklarım beni taşıyamuyodu birden merdivenlerden yuvarlanmaya başladım.çığlık çığlığa bağrıyodum son duydum şey korkunç kahkalardı.

uyandığım zaman başımda babam vardı ve arkalarında hiç tanımadaım adamlar eşyaları taşıyodu "baba ne oluyor?" " kızım sakin ol sadece başka bir şehre ve eve taşınacağız" "baba ne diyosun ya sen benim burda bir düzenim var ailem bildim arkadaşlarım var ben hiç bir yere gitmiyorum!" " benimle geliosun hanımefendi seçenek şansın yok önüme düş sen uyurken kıyafetlerini hizmetliler topladı" boynumu eğdim ve BABAmı tAkip etMEye başladım. üstüm zaten uygundu. ama ben hala gördüğüm kabudsun etkisinden çıkamadım! aşşağı indimde ev bom boşdu. burada o kadar çok anım vardıkı! burda tam burada annemle yastık savaşı yapıyoduk. mutfakda annemle çikolatalı pasta yapdımızı hatırlıyorum her tarafı un yapmışdım,sonra annem bana çok kızmışdı ama artık malesef bir annem yok! "ÇIĞIL" çığlık atarak yerimde sıçradım" hadi kızım daha neyi bekliyosun?" telefonumu şarj aletimi ve kuylaklığımı aldınmı baba?" " evet hadi" "tamam" peşinden yavaşça arabaya bindim babam evi kitliyodu sonra bana gözleri dolu bir şekilde baktı. gözlerinden bir kaç damla düşmüş olacakki bana çaktırmadan silmeeye çalışdı. arabaya hızlı bir şekilde bindi ve çalışdırdı. elveda ankara. kulaklığı telefonuma takdım ve onur bayrakdarın ' kALBİME GÖMERİM O ZAMAN' Sarkısını son ses açdım. gözümden yaşlar firar ediyodu. aklımmda annemle yaptığım şeyler geliyordu. annemi o kadar çok özlemişdimki! keşke her şey birer kabus olsaydı annem yanımda olsaydı doğup büyüdüğüm bu şehirden hiç ayrılmasak... ama bazen hayat istediğimiz gibi gitmiyo hayat şımarık bir kız çocuğu istediğini alamadığı zaman yakıp kavuruyodu ortalığı.

Aşık CinHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin