Aşık Cin

10.BÖLÜM

Çığlık karnından amiralin elini itti. "Ne yapıyorsun?"

Amiral gülümsedi."Bebeğimizi seviyorum."

Çığlık amiralin boğazına iki eliyle yapıştı."Lan ne bebeğinden bahsediyorsun.Eger hamileysem o bebeģi kendim öldüreceğim.Bir tecavüzden çocuk istemem.Hele senin gibi birinden asla olmaz."

Amiral işaret parmağını çığıl alnına koydu."Şunu aklında sok.Bu bebeği doğuracaksın. Bebeğinizle hiç bir zarar gelmeyecek.Bebegimizi öldüremezsin."

Lânet olsun .Amiral seni psikopat, vahşi herif,cani varlık ,sivri kulak senden nefret ediyorum.
........................................................................
Çığıl amirlain kolundan ısırdı.Amiral ah diye bağırdı.Çığil odadan hemen çıktı.
Cinler ailemindi bütün tehlikesine göğüs gerebilirdim.Ama amiralin çocuğunu asla doğurmayacaktım .çığıl koşa koşa dışarıya çıkdı adamını her attığı yerde cinler vardı. Kıza her dokunmak istediğinde cinnialar boynunda kızın görmediği mühürü görüyor geri çekiliyorlardı. Çığıl nereye koşacağını bilmeden oraya buraya koşduruyordu. Ormanlık bir yere geldi ve orda bir mezarlık gördü.
Mezarlıkda kendi ismi ve soyismi yazıyordu. Elleri ayağı titriyordu çığılın .eli ayağı boşalmış gibiydi arkadından ılık bir nefes sesi hisetdi arkasına döndü zaman karşısında çok çirkin bir varlık gördü. Saçları up upuzun yüzü yanmış çatlak ve kanlı dişleri sipsiyah boyu upuzun gözleri her yerini kaplayacak şekilde simsiyah. Sarenin her yerinde kurtcuklar çıkıyo elindeki kanlı bağırsağı ağzına götürüp çiğmemeden yutuyo ve kanlarını çığılın üstüne sürüyor uzun tırnakları ile. Sare upuzun bir kahkaha attı tükürükleri her yere sıçramışdı. Sare alaycıl bir şekilde "ah zavallı insan ,oysaki sana demişdim ben amiraldan uzak dur diye AMA SEN NE YAPTIN? DUR İNSANCIK BEN SÖYLEYEYİM ONDAN HAMİLE KALDIN! Ama küçük sürelini" çığıl karşısındaki ifrite bakıyordu. Amiral gelmişdi çığıl o kadar sevinmişdiki taki sarenin upuzun tırnaklarını kalbinde ve karnında his edene kadar.

Amiral hızlı davranmaşdı sarenin kafasını elleri üzerine aldı ve bağıra bağıra İbranice konuşmaya başladılar. Çığıl çok korkmuşdu bacakları çığıla ihanet ederek onu taşımıyordu. Dizlerinin üzerine düşen çığıl ölmek istemiyordu bebeği için yaşamak istiyordu. İcinden küçük bir erkek çocuğu konuşdu. "Eline keskin bir şey al elini kes ve toprağa sürüp bekle toprakdan bir su çıkacak iç onu!" çığıl küçük. Beyin dediğüni yaptı su çıkdı çığıl küçük beyin dediğini yaptı abdest aldı saçını yıkadı. O kadar dua ediyordu ki çığıl amiralin sert sesi ile tanrıya olan irtibarini yarıda kesti "yürü önümden" amiral çığıla dokunamıyordu abdestliydi çığıl. Çığıla dokunduğu an amiral cayır cayır yanardı. Bu ateş cehennem ateşindende beter bir ateşdi. Eve geldikleri zaman çığıl merdivenlerden yuvarlandı. Uyandığı zaman kendi odasındaydı yaninda ailesi vardı çığıl çok şaşırmışdı ne yapacağını ne diyeceğini bilmiyordu! Donmuş kalmisti elini karnına attı hiç bir şey yokdu düpdüzdü karnı. çığıl ailesinin yanında olmasına rağmen çığlık atdı. Annesi yıkılmışdı. Babası yavaşça çığılı tuttu ve kaldırdı. "Kızım... Ko-komaday.dın. " çığıl bütün dünyadan ilişkisini kesmişdi. Dehşet verici bir ifadeyle ailesine bakdı fakat keşke bakmasaydı. Ailesi değişiyordu odası farklı bir hal almışdı. Çığıl çığlık atarak kalkdı yerinden. Her tarafı ter içinde kalmışdı.