Aşık Cin

2.BÖLÜM

"nerdeyim ben,siz kimsiniz*" bir sandelyeye bağlıydım ve önümde dönüp dolaşan gölgeler vardı. hepside yas tutyomuş gibi simdiyah giyinmişlerdi ve yüzleri gözleri hariç görünmüyodu. ilerde ağa gibi oturan biri vardı,her yaptığım harekati dikkatlice izliyodu. 2 elimdede yaş bir şey hissettimde ellerime baktım. bir kadın ellerime kına sürüyodu.çok acı verici bie şeydi ve babam bana her zaman bismillahirahmanırrahim dememi istiyodu. "bis-bismil-lah-irahmanırrahim." ne oldunu tam olarak anlayamamışdım ama hepsi birden gitmişdi ama ellerimdeki kınalar hariç. ayağım çırılçıplakdı ve üstümde kirlenmiş beyaz bir elbise vardı. kapı gıcırdıyarak açılmışdı, hiç durmadan koşmaya başladım ormanlık bir akandaydım dallar eteğime takılıyodu ve ayağıma diken ve otlar batmaya başlamışdı. artık koşacak gücüm kalmışdı.allahıma sığınmam gerekiyodu. birden yere düşdüm çelme takılmış gibiydim, önümde sipsiyah çok çirkin bir köpek vardı. bana bakıyodu üstüme doğru hırlayarak geldi, ben ise geri geri gidiyodum tam yanımda durmuşdu. ağzındaki pis kokuyu yüzüme doğru üfledi sanki sırıtıyo gibiyodu köpek arsızca beni süzdü. şimdi sırıtma sırası bende idi," Allâhü lâ ilâhe illâ hüvel hayyül kayyûm, lâ te'huzühu sinetün velâ nevm,

lehu mâ fissemâvâti ve ma fil'ard, men zellezi yeşfeu indehu illâ bi'iznih,
ya'lemü mâ beyne eydiyhim vemâ halfehüm,
velâ yü-hîtûne bi'şey'in min ilmihî illâ bima şâe vesia kürsiyyühüssemâvâti vel'ard,
velâ yeûdühû hıfzuhümâ ve hüvel aliyyül azim." gözümün önünde eriyip gitmişdi resmen. üstüme kara bir gölge vardı ve boğazımda hissetim kaba ve güçlü eller beni boğuyordu. "bismillahirahmanırrahım."

yatağımdan birden sıçramışdım. kabus çok gerçekciydi ve boğazım hala agrıyodu. saat daha 3 telefonun flaşını açdım ve aynada kendime doğru bakmaya başladım. boğazım mosmordu ve parmak izleri vardı. üstelik arkamda siyah bir gölge vaedı.

.............................1 ay sonra...........................................

" benden ne istiyorsun , yetmedimi yaptıkların ifrit." benle konuşmuyodu sadece yüzüme öylece bakıyodu. artk sinirden ağlamaya başlamışdım. " hişt ağlama güzelim." diyerek kaba ve güçlü elleri ile göz yaşlarımı siliyodu. sonra odamın kapısı çaldı ve babam içeriye girdi. "" kızım boynundaki iz hala geçmedi." çünkü cinlerin insanlar üzerinde yaptığı şeyler geçmiyo demek istesemde susdum. "bilmiyorum babacığım." ""tamam kızım ben 1-2 atlığına yurt dışına çıkıyorum." "NE" okadar çok bağırmışdımkı bu nasıl olabilirdi bu demkdirki ben ifrid ile bu evde 1- 2 ay kalıcam. allahım ben napıcam yarabiim direk yattığım yatağın üstüne oturdum ve bacaklarımı kafama doğru çekerek ileri geri sallanmaya başladım allahım yardım et bana. aşşağı indim ve televizyonun karşısına geçip oturdum. tırnaklarımı yiyip duruyodum. ne kadar televizyon izledim bilmiyorum ama hava iyice kararmışdı hazırlanıp dışarı çıkıcakdım onla aynı evde kalamazdım dsaha fazla. uçarak yukarı çıkdım ve üstüme bir şeyler giydim ve aynı hızla aşşağı indim. tam dışarı çıkarken kapının kitli oldunu gördüm arkamdan bir ses gelmişdi " bunumu arıyordun." " ver onu aşşağlık pislik. " çık çık çık bir müslümana böyle şeyler yakışmaz ama şimdi o çok sevdiniz allahınız nasıl üzülmüşdür ama." " ver o anahtarı." gel al." yanına yaklaşamazdım hayatta çünkü ondan çok korkuyodum. bacaklarım titremeye başlamışdı. bak lütfen artık çık hayatımdan sen bir ifridsin ben ise bir insanoğlu." "" çık yanlış talep benimlesin." yanıma doğru gelmeye başlamışdı bütün duaları unutmuşdum bacaklarım titreye titreye kaçmaya çalışmışdım. "ne istiyosun benden." "seni."