Punish and Justice(Marvel)

Starting...

Yeyyyyyy!! 4. hikayem ile yeniden sizlerleyim. Bu bir Punisher fanficidir. İlk mi bilmiyorum ama fazla gündemde olmayan bir konu olduğu kesin. Hikayemde kullandığım Sharon karakterinin Sharon Carter ile uzaktan yakından alakası yoktur. Umarım seversiniz. Neyse lafı fazla uzatmadan karşınızda giriş bölümüüü!!

Sharon oturduğu bilgisayarın başında rahatsızca kıpırdandı. Burayı hiç sevmiyordu. Pis, rutubetli ve kötü kokuyordu ancak tüm bunlara karşın tek güzel yanı ise kapkaranlık olmasıydı. Karanlığı seviyordu. Kendisini evindeymiş gibi hissetiriyordu. Bilgisayarın ekranında beliren adamın resmi iğrenti ile yüzünü buruşturmasına sebep oldu. Sırf zengin olduğu için başka insanların üzerinde hakimiyet kurabileceklerini düşünen insanlardan nefret ediyordu. Çünkü yine bu tür insanlar annesi ve babası ile birlikte kendisini de kaçırıp aylarca işkence etmişlerdi. Sharon o zamanlar sadece 7 yaşındaydı ve güçlerini kullanamıyordu ancak her gün düzenli olarak yapılan işkenceler içindeki gücü ortaya çıkarmıştı. O anları hâlâ hatırlıyordu. Gölgeye dönüşmüş ve nereye gittiğini bilmeden gölge formunda oradan oraya sürüklenmişti. Annesini ve babasını kurtaramamıştı elbette. Zaten daha sonra da işkence yüzünden öldüklerini öğrenmişti ve o zamandan beri de insanları bu iğrenç yaratıklardan koruyordu. Yeniden bilgisayardaki yüze odaklandı ve tiksinti ile mırıldandı.

"Stephan Markarov. " Hemen oturduğu sandalyenin arkasına astığı ceketini aldı ve gölgeye dönüşerek Markarov'un evine doğru uçmaya başladı.

Evden yükselen ışıklar ve kulakları tıkayan müzik sesi evde şu zengin züppelerin neredeyse her akşam düzenledikleri partilerden verildiğinin kanıtıydı. Gözlüklerini ayarladı ve içeriyi gözlemeye başladı. Madde ve alkol yüzünden sağa sola çarparak zar zor ilerleyen adamlar, birazcık para kazanabilmek için kendilerini yarı çıplak zengin adamların önüne atan kadınlar, tüm o karmaşanın arasında bütün zorluklara rağmen işini yapmaya çalışan garsonlar... İçerisi tıklım tıklımdı. 'Ancak birazdan boşalacak. 'diye düşündü Sharon ufak bir sırıtışla. Gölgeye dönüşerek lüks villanın içine girdi. Kuytu ve karanlık bir köşede yeniden insan formuna dönüşerek hızla Stephan Markarov'un yanına gitti.

"Hadi kızlar, eğlendirin beni!! "diyordu adam. Metrelerce öteden bile üzerine sinen alkol ve sigara kokusunu alabiliyordu Sharon.

"Bu konuda yardımcı olabilirim. "dedi adamın önündeki masaya oturarak. Adam ilk olarak Sharon'ı baştan aşağı süzdü. Sonra

"Kızlar izin verin. "dedi ve onu elinden tuttuğu gibi sürüklemeye başladı. Sharon arkasındaki kızların sıkıntı içinde ofladıklarını duyabiliyordu. Kafasını kaldırıp onu nereye götürdüğüne baktığında ise üzerinde bıyık işareti olan ve hemen altında da WC yazan kapıyı gördü. Adam kapıyı açtı sert bir hareketle kızı içeri itti. Adam iki saniyeliğine arkasını dönüp kapıyı kapadı ve aç hayvanlar gibi tekrar Sharon'a döndü fakat gözleri boşluktan başka birşey görmüyordu. İçeri doğru birkaç adım attı. Sharon o sırada gölge formunda çıkarak kapının önünde belirdi. Arkası Stephan'a dönüktü. Kapıyı kilitledi ve sakince arkasını döndü.

"Stephan Markarov... Markarov endüstrilerinin CEO'su... Birazcık da kilo versen yakışıklı bile sayılabilirsin. Her neyse, nasıl olsa tüm bunlar 5 dakika içinde bütün önemlerini yitirecekler. Sen eğlenmek istiyordun değil mi?? Ben oyun oynamayı çok severim. Lütfen oyunu ben seçeyim. Bir centilmen olarak buna izin vermelisin öyle değil mi? Hmmm bi düşünelim... Hah!! Buldum oyunumuzun ismi: 'MARKAROV ÖLMELİ'"dedi Sharon ve adamın çığlık atmasına bile izin vermeden gölgeye dönüşüp arkasında yeniden belirdi. Soğukkanlı ve hızlı bir biçimde kemerinden çektiği bıçağı adamın karnına saplayıverdi. Adam ağzına kadar gelen fakat atamadığı çığlığı ufak iniltiler ve birkaç damla kan eşliğinde dışarı verdi. Sharon kapıdan gelen zorlama sesleri ile irkildi ve gölge formunda pencereden dışarı çıktı.