Sonsuz Aşk (Tamamlandı!)

Öpücük Borcu

Duyuru: hikayeye eklenmek isteyen kişileri ekleyebilirim. Özelden yazmaları yeterli.

Satır arası yorum istiyorumm.

Beni kendine çekti ve sarıldı Enes.

Enes: senin için söylüyorum güzelim. Hasta olacaksın. Hastanelerde sürüneceksin. Hem sen hasta olursan seni öpemem.

Ben: bırak gidicem.

Enes: Şevval.

Ben: bıraksana be.

Enes: asla.

Ben: bırak diyorum.

Enes: tamam aşkım. Gitme. Benimle kal. Hiçbir yere gitme.

Ben: ya gidicem. Bıraksana be adam.

Enes: bir kere o hatayı yaptım. Bir daha asla. Bırakmam.

Sesimi daha fazla çıkarmadım. Git diyen de o, bırakmam diyen de.

Kokusunu çektim ciğerlerime. O ise daha çok sarıldı. Dudaklarıma bir tebessüm yayıldı. O sırada ise kulağıma fısıldadı.

Enes: dışarıda olmasaydık dudakların benimdi.

Hızlıca bacağına hafif tekme attım. Utanmıştım. O ise kahkahayı çoktan salmıştı.

Ben: seni gebertirim Enes. Gülme!

Ben böyle dedikçe o daha çok gülüyordu.

'Kız yukarda düşük yapmış. Siz burada ne yapıyorsunuz?'

Diyen iç sesim haklıydı. Hızla Enes'in kollarından ayrıldım.

Ben: gülme. Hem yukarı çıkalım. Bizi arıyorlardır şimdi.

Enes: bir şey olmaz.

Dedi ve kolumdan çekmeye çalıştı beni, Enes.

Ben: ya üf, hayır. Hadi yukarı çıkalım.

Enes: öpersen.

Yanağına ufak bir buse kondurdum ve geri çekildim.

Ben: oldu mu? Hadi.

Enes kolunu, omzuma attı ve konuştu.

Enes: evde göreceksin sen.

*

Eve gelmiştik. Zeynep'de, Baturay'da perişan haldeydi. Sonuçta çocuklarını kaybetmişlerdi. Belki onları anlayamazdım ama ben de ailemi kaybetmiştim.

Enes'in seslenmesi ile düşüncelerimden kurtuldum.

Enes: aşkım, şarj kablosunu bulamıyorum. Sen gördün mü?

Ben: görmedim aşkım. Yatak odasına bak. Orada bırakmışındır.

Enes: baktım, yok.

Ben: geliyorum.

Dedim ve oturduğum koltuktan kalktım. Yatak odasına gittiğimde Enes, şarj kablosunu aradığı için biraz dağılmıştı.

Ben: Enes.

Enes: efendim.

Ben: bu odanın hali ne?

Enes: bir şey yok aşkım.

Ben: ya o yastığın yeri orası değil.

Dedim ve yastığı yerine koydum.

Enes: şey, ararken birazcık dağıtmış olabilirim. Özür dilerim bitanem.

Dedi Enes. Yanıma geldi usulca. Elini belime yerleştirip, alnıma öpücük kondurdu.

Ben: olsun, toplarım. Yapacak bir şey yok.