Арим : Амралт дуусах дөхсөөр л байна гэхдээ хийсэн бүтээсэн зүйлс юу ч алга. *санаа алдах*
Суми : Одоо угаасаа юм бүтээхээсээ өнгөрсөөн оройтчихсон байна харин найз залуутай болж болно шүү дээ чамд бол амархан л зүйл
Арим : Хүмүүс тэгэж хардаг байх гэхдээ өөрөө сайн биш хүнтэйгээ үерхэх хэцүү бас хүйтэн түүнийг гэх сэтгэлийг хүчилж гаргаад ч жинхэнэ хайрыг гаргаж чадахгүй
Суми : Арим минь дээ чи бодолдоо би анх Сэүнтэй үерхэхэд тэр яг л чам шиг надад хайргүй байсан би 2 жил гүйсээр байгаад өөртөө дурлуулчихсан хайргүй юм аа гэхэд дасах сэтгэлийг нь ашиглаж болдог л байхгүй юу
Арим : Би тэгээд хэнийг гээд доошоо харав
Суми : Өөө энэ ийм хөлдүүшдээ Мэдээж Бэкхён тэр чамд сайн би яг мэдэж байна
Арим: за ёстой чадахгүй шүү
Суми : Чи дургуйцэхгүй байж бай тэр чам дээр өөрөө ирнэ .
~~~~~~~~~~~♥
Хүмүүс намайг юмыг өнгөцхөн хүлээж авдаг сэтгэлийн зовлон бага сайхан байдаг гэж хардаг байх гэвч дотор минь юу болж байдгийг мэдэхгүй л дээ . Гэхдээ Бэкхёнийг харахаар тэр болгон минь алга болоод оронд нь цэцэг ургаад зовлон гэх зүйл мэдэхгүй юм шиг аашилж эхэлдэг гэхүү дээ .
Нэгэн бодлын би түүнд сайн гэж болох ч тэр миний сайн найз шүү дээ тийм зүйлд бэлэн биш .
Арим Суми тай уулзаад буцах замдаа ингэж бодсоор гэрийнхээ гадаа иртэл утас нь дуугарч бодлыг нь тасаллчихав.
~ Байна уу ?
- Аримаа Жунин байна аа чи одоо завтай юу?
~ Аан чи гээд залхсан царай гаргаад завгүй ээ баяртай
- Хүлээж байгаарай өмнөх явдалд уучлаарай би танайд бараг л ирчихлээ надад нэг тийшээ яваад тус болоод өгөөч гуйж байна үнэхээр их
Арим утсаа барингаа эргэн тойрноо ажиглан харж Жуниныг байгаа эсэхийг шалгаж байтал урдаас нь алхаад ирж байв.
Арим нүдээ эргэлдүүлсээр
- За тус болох үгүйгээ мэдэхгүй ч юу гуйх гэж байгаа юм ?
~ Нөгөө юу Өнөөдөр орой Манай найзын гэрт үдэшлэг болох гээд бүгд хосоороо тэгээд чи хамт яваад өг гуйя
- Битгий солиотой юм яриад бай наад ухаан чинь зүгээрүү 70 буудал чирүүлчихсэн юму очиж очиж би чамтай хамт тийшээ явна гэж бодоо юу Чамд тэр олон хөөрхөн охид байхад
~ Гэхдээ чамайг гүйцэх хөөрхөн нь байхгүй лдээ
- явж нүдээ савангаар угаа мэдэвүү би ядраад байна баяртай
Арим үнэхээр залхсан байх ба шууд л гэрийнхээ шатаар гүйж орох үед Жунин араас нь *Зөвшөөрсөн гэж ойлголоо шүү * гэж орилсоор үлдэв.
Арим : Хүн болгоны ухаан царай шигээ байхгүй юмда
~~~~~~
Өдөржингөө интернэтээр аялсаар орой болголоо. Их зүйл хийгээгүй ч ядарчихсан учир нүүрээ угаагаад унтахаар бэлдэв.
Хөнжлөө сөхөөд орондоо орох гэтэл
Ээж ; ААарии ангийн чинь хүүхэд ирээд чамтай уулзмаар байна гэнэ ээ
Жунин л битгий байгаасай гэж дотроо шивнэсээр өрөөнөөсөө гартал мэдээж тэр
Үнэнийг хэлэхэд үнэхээр царайлаг харагдаж байна.
Жунин ; Би чамд өдөр хэлсэн шүү дээ чи ингээд явах гэж байгаа юму ?
Ээжийн дэргэд зочиндоо муухай хандаж болохгүй тул худлаа инээсээр Жуниныг өрөөндөө чирч оруулаад
- Галзуу минь би өдөр чамд чадахгүй гэдгээ хэлсэн биздэ одоо явна уу баярлалаа.
Жунин ; Өө би сонсоогүй шдээ гэж худлаа малийгаад одоо өнгөрсөөн хурдал чамд 10 минут л байна гээд гараад явчихав.
Амандаа хамаг хараалаа урсгасаар энгийн даашинз өмсөж нүүрээ хөнгөн будаад гарав.Мэдээж яаж үдэшлэгт явах гэж байж мэдрэл хүн шиг бэлтгэлийн хувцас өмсөж болохгүй л байх Гэхдээ Жунин арай л дэндүү эзэрхэг юм.
