(Şükür yazdım ybyi)
(Dün akşamdan beri uğraşıyorum anca bitirdim 4 editi de)
Her şey dahil 2001 kelimeyle iyi okumalar
(60 yorumda yb gelecek)
~~
Sonunda vakti geldi.
Savaş Alanı B...
Kapılar hâlâ kapalıydı, kulaklığımı takmıştım. Etrafımdaki insanların nasıl özgünlüklere sahip oldukları konusunda fikir sahibi olmak amacıyla gözlem yaparken en kullanışlı olanları kafama kazımaya çalışıyordum. Sınav başladığı an onlara ağırlık vermeyi planlıyordum.
Tomura'yla on ay boyunca yaptığım sıkı çalışmayla birlikte, verilen eğitimin karşılığını alma zamanı geldi.
Küçükken hayalini kurduğum kadar güçlü ve korkusuz olacağım. Ama kesinlikle bir kahraman olarak değil..
Gözüm Çilli'ye takıldı, çok gergin görünüyordu. Diğer herkesin de benim gibi kendinden emin olması onu korkutmuş olmalıydı.
Baktığı kişilere döndüğümde hepsinin de özgürlüklerine uygun ekipmanları olduğunu anladım. Onların aksine ben ekipman olmadan da bunu kullanabiliyorum.
Gördüğü şey ile ifadesi değiştiğinde ve sorunun ne olduğunu farkettiğimde göz devirdim.
Kapıda karşılaştığı kız.
Ne güzel, ikisi de aynı yere 'düşmüş'
Kendini sıkarak robot gibi ilerlemeye çalışan mala gözlerimi kırpıştırdım. O zaman konuşamamıştı bile, belki de teşekkür edecektir. Tabi bu sefer başarabilirse..
Omzuna dokunan kişiye korkuyla baktığında gözlerimi kısarak güldüm. O gözlüklünün de burada olmasına inanamıyor olmalı.
Kendisini baştan aşağı süzdüğümde bacaklarında bir tür mekanizma olduğunu farkettim. Eğer bunlar ateşleyici ise.. Hayır. İnanılmaz derecede kalın, otomobil motorlarına benziyor, egzoz borusu bile olsa sanırım çözdüm. Gücü büyük ihtimalle hız ile ilgili, bunu kesinlikle kullanabilirim.
"Kız odaklanmaya çalışıyor gibi görünüyor. Neden buradasın sen? Millete ayak bağı olmak için mi?"
Ellerini hızla salladı. "H-h-hayır tabikide!"
Siyah gözlüklü ve iri olan birinin "Şu kapıda az daha düşen çocuk değil mi? Biri bağırınca tırsan çocuk.. En azından rakiplerimizden biri eksildi diyebiliriz, ha?" demesi ardından herkes ona döndü. "Şanslıyız.."
"Tamam! Başlayın!"
Sesin geldiği yöne döndük. "N'oldu?"
"Gerçek sınavda geri sayım yoktur! Koşun koşun! Sona kalırsanız ölürsünüz!"
"He. He?? Heeeğeğeee~?! Ç-çoktan geride kalmışımmmm!" Millet koşmaya başladı ama Çilli bunun farkına biraz geç vardı. Alanda sadece benim bu rahat tavırla, yavaş bir şekilde yürüdüğümü farkettiğinde koşarak bana doğru yaklaşırken "Neyin var senin koşsana!?" diye sordu. İnadına ellerimi cebime attım.
"Acelem falan yok benim."
"Gerizekalığığı..."
Göz devirdim ve tempomdan gram taviz vermedim.
...
Etrafıma baktım. Sakin ol Nakano, sorun yok.
"Hedef doğrulandı. Seni öldüreceğim!"
