Abim Bir İdol (Pjm)

~1~

İyi okumalar ♡
Yukarıdaki şarkıyı dediğim yerde açın...

Minel'in ağzından;
"Ev-le-ne-cek-sin! Anladın mı?! Evleneceksin!" Diye bağırdı babam (!)

"H-Hayır diyorum lanet adam HAYIR!" Diye bağırdım bu seferde.

"Hayır he..hayır..NE DEMEK HAYIR?! NE DEMEK HAYIR! EVLENECEKSİN DİYORSAM EVLENECEKSİN!" Diye bağırdı ve tekme atmaya devam etti.

"H-Hayır..istemiyorum...k-küçüğüm ben daha..istemiyorum.."
"Minel! Minel uyan! Lan uyansana! Minel! Kız minel!"
"HAYIR!" Diye bağırarak uyandım.
"Minel..iyi misin?" Diye sordu halime abla.
"H-halime a-abla..." dedim fısıltı ile ve ağlamaya başladım.
Halime abla yanağımı okşadı.. hızla boynuna sarıldım ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

"A-abla...e-evlenmek i-istemiyorum.." dedim zorlukla..

"Şşşt tamam tamam..ağlama, sakin ol." Dedi saçlarımı oksarken.

"S-saçlarımı o-okşama d-dipleri a-acıyor.." dedim ve burnumu çektim.

"Tamam..tamam canım.." dedi ve sırtımı okşamaya başladı bu sefer..

Ben..ben park minel, 19 yaşındayım. 1 abim var sadece.. kendisi şuan nerede bende bilmiyorum.. nerede olduğunu, ne yaptığını, hangi meslekte olduğunu, ne yiyip ne içtiğini, hiç bir şeyi bilmiyorum... adını biliyorum sadece jimin..

Ben daha 6 yaşında iken beni terk etti. Gitti...nereye gitti bilmiyorum.. Tam..Tam 3 yaşımdan beri şiddet görüyorum. Babam..baba dediğim adam her gün dövüyor..suçum yokken bile, yemek yerken bile, aşağı inerken bile, ağladığımda bile her gün her allahın günü dövüyor.. annem koreli, babam (!) ise türk..

Öyle yorgun, Öyle halsizim ki sanki biri sırtımdan bıçaklamış beni ölüme terk etmiş gibi.. Ruhum yorgun, bedenim yorgun, kalbim zaten yorgun, ben tamamen yoruldum...Abimi bulmak zorundayım, çünkü bir tek o seviyor beni bu dünya da.. ne babam seviyor, ne de beni bırakıp giden karanlığım da beni tek başıma bırakan annem..

Daha küçüktüm o zamanlar, elimde pamuk şekeri dolanırdım evin içinde. Annem yanıma gelir elimden alırdı pamuk şekerimi abime verirdi. Ağlamazdım, çünkü bilirdim annem beni sevmezdi. Abim elindeki pamuk şekeri bana verirdi ve annem yanımızdan geçip gidecekken 'kardeşi kılıklı ne olacak..' derdi. Abim bana bakıp gülümserdi. Bu hep böyle sürerdi.

O kadına 'anne' dediğimi hiç hatırlamıyorum. Bebekken bile istenmiyordum babam ve annem tarafından. Ama ben doğunca abim çok sevinmiş bana öyle dedi..

Şimdi çıksa gelse, atlardım boynuna sarılırdım sımsıkı.. ama gelmiyor, çıkmıyor ortaya..istemiyor mu beni yoksa?
Her gece..her gece aklımda bu soru ile uyuyorum. 'Beni özledi mi?' 'Beni istiyor mu?' 'Beni hâlâ seviyor mu?' Hep bu soru ile uyuyorum.. her rüyamda o oluyor, abim sarılıyor, geziyoruz tüm ülkeyi.. elimden tutuyor, koşuyoruz ormanda.. sonra rüya bitiyor tabiki de..

Flahsback
Minel ×4
Jimin ×9

"Ya abi! Ya yapmasana!" Diye bağırdım abime..
"Ahahahahahahahahahah!" Kahkaha atmaya devam edince yavaşça yaklaşıp hemen elinden kaptım ve bu sefer ben onu ıslatmaya başladım..

O hızla koşmaya başladı tabiki de.
Bu sefer gülme sırası bende idi.
"Ahahahahahahahahahahaha! Ne oldu? Yaaa canıma da değsin! Ohh!" Dedim ve kahkaha atmaya devam ettim.

"Sanırsın kız 19 yaşında! Canıma da değsin nedir lan?" Dedi ve koşmaya devam etti..
"Bücür seni!" Dedi ve hortumu eline alıp bu sefer ikimizi de ıslatmaya başladı. Hem kahkaha atıyor hem de çığlık atıyordum..