Sanki ayaklarımı zemine çivilemişlerdi,ne ileri adım atabildim ne geri adım atabildim. Annem babam ayrıydı Annemle yaşıyordum istanbulda daha sonra üniversite yi İzmir'de kazandım daha doğrusu arkadaşlarımla beraber ve burada ev tuttum 1 aydır İzmir'de yaşıyordum okullar açılmadan erken gelip etrafı tanımak gezmek istemiştim. Babam anneme hep şiddet uygulardı alkol içerdi sonra benide döverdi buyüzden artık annem dayanamayıp boşanmıştı. Ve ben daha ozamanlar 5 yaşımdaydım. 14 yıldık babamı ne gördüm nede görüştüm ama şuan karşımda bana pis pis sırıtuyordu. Üstünde beyaz yeşil çizgili gömlek ve siyah pantolonu vardı. Saçları dağınıktı göz altlarında hafif morluk vardı sanırım uykusuzdu yada içmişti.
"Benim güzel kızım."
Bana bir adım attı ve sarılmak için harekete geçti ama ben ondan önce davranıp geri çekildim.
"Benden uzak dur!"
"Dolunayım benim ne güzel bir kız olmuşsun aynı annen gibi.."
Hemen sözünü kestim annem hakkında konuşamazdı buna hakkı yoktu!
"Sakın annem hakkında bir cümle kurma burda ne işin var bilmiyorum ve ilgilenmiyordumda ama git buradan hemen!"
Sesim titremeye başladı hayır böyle güçsüz görünmemeliydim onun egosunu okşayamazdım.
"Gidicem güzel kızım ama özletmicem kendimi sana en yakın zamanda görüşeceğiz."
"Asla görüşmeyeceğiz."
Bana göz kırpıp yanımdan hafifçe çıktı ve ben olduğum yerde çivilendim ve sinir bozukluğuyla ağlamaya başladım o sıra selin yanıma gelmeye korkuyormuş gibi bakıyordu ama ağladığımı anlayınca sarıldı ve saçlarımı okşadı.
"Üzülme bitanem birdaha onu göremiceksin sinirini bozmak için yapıyor."
"Gidelim buradan."
"Tamam gel bebeğim."
Çocuklar ne oldu bakışı attılar tam sorucakken selin durdurdu.
"Bişey sormayın sonra anlatır size o mekana geçelim."
Çocuklar onaylar gibi kafa sallayınca arabaya bindik ve yola çıktık. Ben Selin'le yaşıyordum.
Bora ve Deniz'de öyle evlerimizin arasında çok bir mesafe yoktu ama yakında denilemezdi.
Ortak kullanacağımız küçük bir ev satın almıştı Deniz'in babası herkeste anahtar vardı buluşma noktamız orasıydı bazen orada kalıyor sabaha kadar eğleniyorduk ama galiba busefer eğlenmek için gitmiyorduk.
Deniz arabayı garaja park ettikten sonra eve girdik. Odaya girip pijamalarımı giyindim saçlarımı tepeden dağınık bir topuz yaptım ve salona bizimkilerin yanına geçtim.
"Sarı bebe ne oldu böyle bir anda?"
"Babamı gördüm."
Bora ve Deniz şaşklınlıktan gözleri öyle büyüdüki gözleri çıkıcak sandım.
"Boracım konu ciddi sen hala sarı bebe diyosun kıza ."
Bora ona dil çıkartıp bana döndü.
"Nasıl oldu ben yani çok şaşırdım ne diyeceğimi bilemiyorum. Peki nasıl tanıdın en son 5 yaşındaydın onu gördüğünde yani zor olmadımı."
"İzmir'e gelmeden önce albümlere bakıyordum annem babamın fotoğraflarını albümden alıp yakmıştı ama birtane unutmuş küçük vesikalık bir fotoğraf ondan tanıdım ve gözlerimi ondan almışım gözlerinden bakışından hemen tanıdım zaten."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖLÜLERDE YAŞAMAK İSTER
Teen Fiction"Ben artık yaşamak istemiyorum " dedim. "Ne yani ölmekmi istiyorsun?" dedi. "Sence yaşamak istiyor gibi bir halim mi var ?" dedim. "Ölenlerde yaşamak ister.Unutma aslında sen ölmek değil yaşamak istiyorsun güzellik." Dedi işte o an anladım yaşamak...
